Wyspiański, Schiller, Osterwa – Pillars of Modern Polish Theatre
| dc.contributor.author | Braun, Kazimierz | |
| dc.date.accessioned | 2019-01-07T08:49:15Z | |
| dc.date.available | 2019-01-07T08:49:15Z | |
| dc.date.issued | 2018 | |
| dc.description.abstract | Spośród wielu artystów, którzy zakładali fundamenty, a następnie budowali wielki gmach nowoczesnego teatru polskiego, historia wyróżniła trzy wielkie postaci. Stanisław Wyspiański, związany z modernizmem, przez wielu zwany „ojcem nowoczesnego teatru polskiego”, zbudował fundamenty polskiego teatru, tak jak był on rozumiany i praktykowany w XX w. w dziedzinie dramaturgii i inscenizacji. Tworzył sztuki teatralne nierozdzielnie związane z ich projektami scenicznymi. Były to „dzieła sztuki teatru”, w których materia utkana była ze słów i obrazów, z wizyjnej poezji i dosadnego realizmu. Leon Schiller poszedł śladami Wyspiańskiego. Stał się czołowym twórcą Wielkiej Reformy Teatru w Europie. Uprawiał reżyserię jako wyodrębnioną dziedzinę sztuki; stworzył „polski teatr inscenizacji”; zapoczątkował także nauczanie reżyserii jako dziedziny akademickiej. Jego głównym reżyserskim dokonaniem (obok innych widowisk) były inscenizacje polskich dramatów romantycznych, z których mickiewiczowskie „Dziady” (Lwów 1932, Wilno 1933, Warszawa 1934) były szczytowym osiągnięciem polskiego teatru w XX wieku. Juliusz Osterwa, aktor, reżyser, organizator życia teatralnego oraz reformator teatru, stworzył teatr Reduta, modelowe laboratorium nowego aktorstwa. Rozwinął i ugruntował psychologiczny i realistyczny nurt w polskim aktorstwie. Propagował polską dramaturgię współczesną (m.in. prapremiery sztuk Szaniawskiego, Żeromskiego, Rittnera) i poetycki teatr wspólnoty aktorów i widzów („Wyzwolenie” jako dialog Konrada z widzami, misteryjny „Książę niezłomny”, przedstawienia podziemne i projekty z czasu II wojny światowej). Włączył swe prace w specyficznie polską tradycję „teatru służby” – służby narodowi i służby Bogu. | pl_PL.UTF-8 |
| dc.identifier.citation | Tematy i Konteksty 8(13) 2018, s. 415–435 | pl_PL.UTF-8 |
| dc.identifier.doi | 10.15584/tik.2018.29 | |
| dc.identifier.issn | 2299-8365 | |
| dc.identifier.uri | http://repozytorium.ur.edu.pl/handle/item/4258 | |
| dc.language.iso | eng | pl_PL.UTF-8 |
| dc.publisher | Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego | pl_PL.UTF-8 |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Międzynarodowe | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | * |
| dc.subject | inscenizacja | pl_PL.UTF-8 |
| dc.subject | reżyseria | pl_PL.UTF-8 |
| dc.subject | polski styl inscenizacji albo „polski teatr inscenizacji” | pl_PL.UTF-8 |
| dc.subject | Wielka Reforma Teatru | pl_PL.UTF-8 |
| dc.subject | Mise en scene | pl_PL.UTF-8 |
| dc.subject | Theatre direction (or theatre directing) | pl_PL.UTF-8 |
| dc.subject | Polish directorial style | pl_PL.UTF-8 |
| dc.subject | The Great Reform of Theatre | pl_PL.UTF-8 |
| dc.title | Wyspiański, Schiller, Osterwa – Pillars of Modern Polish Theatre | pl_PL.UTF-8 |
| dc.title.alternative | Wyspiański, Schiller, Osterwa – filary nośne nowoczesnego teatru polskiego | pl_PL.UTF-8 |
| dc.type | article | pl_PL.UTF-8 |