Komentowane orzeczenie dotyczy konieczności zastosowania terminu prawa kanonicznego, którym jest "utrata stanu duchownego" dla określenia wyrejestrowania z obowiązkowych ubezpieczeń społecznych. Należy je utożsamić z ustawowym terminem "rezygnacji ze stanu duchownego". Ustawodawca uznał autonomię Kościoła katolickiego i słusznie zastosował zdefiniowane przez jego prawo terminy. W tym przedmiocie określił zarówno grupę osób duchownych, podlegających ubezpieczeniu, moment objęcia obowiązkiem ubezpieczeniowym, jak i zdarzenie, które wskazuje na wyrejestrowanie z ubezpieczeń. Dla wyłączenia z ubezpieczeń nie jest bowiem wystarczające, jak twierdzi odwołujący, jednostronne oświadczenie o rezygnacji ze stanu duchownego lub z podejmowanych funkcji duszpasterskich. Nie rodzą one skutków na forum prawa kanonicznego i nie mają konsekwencji w prawie ubezpieczeń społecznych.

The commented judgement concerns the need to apply the term of canon law, which is the loss of the clerical state to determinate deregistration from compulsory insurance security. It should be identified with the statutory deadline for resignation from the clerical state. The legislator recognized the autonomy of the Catholic Church and rightly applied the terms defined by it. In this respect, he defined both the group of clergy subject to insurance, the moment of coverage of insurance obligation, as well as the event that indicates deregistration from insurance. It is not sufficient for exclusion from insurance a unilateral declaration of resignation from clerical state or pastoral functions undertaken, as the appellant believes. They have no effect in the forum of canon law and have no consequences in social insurance law.