Taras, Bożena2024-03-032024-03-032023-12Słowo. Studia językoznawcze nr 14/2023, s. 225-2422082-6931https://repozytorium.ur.edu.pl/handle/item/10286Przedmiotem rozważań uczyniono negatywnie wartościowane agresywne zachowania człowieka wobec psa. Analizie poddano wyekscerpowane z mediów masowych opisy aktów ludzkiej agresji dokonanych na czworonogach oraz niewerbalne obrazy psów ofiar. Na podstawie interakcyjno-komunikacyjnej analizy aktów agresji ludzkiej wobec zwierząt określono jej elementy – podstawowe komponenty znaczeniowe obrazowania, takie jak: nadawca agresor, odbiorca ofiara, miejsce, czas, przyczyna, intencja (cel), działanie/zachowanie, skutek. Przyjęta w badaniach metoda pragmatyki komunikacyjnej pozwala ująć zjawisko agresji w kategoriach społecznych i podmiotowo potraktować psa – uczestnika aktu komunikacji.The work treats negatively-valued aggressive human behaviour towards the dog. The descriptions of the acts of human aggression towards the four-legged excerpted from mass media and non-verbal offences against dog victims are analysed. The elements of human aggression against animals were determined on the basis of interactive-communicative analysis of the acts of aggression. They are the basic semantic components of imaging, such as: sender aggressor, recipient victim, place, time, cause, intention (purpose), action/behaviour, effect. The method of communicative pragmatics adopted in the study allows us to present the phenomenon of aggression in social categories and treat the dog as a participant in the act of communication.polAttribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Polandhttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/agresjapiespragmatyka komunikacyjnaaggressiondogcommunication pragmaticsarticle10.15584/slowo.2023.14.162956-963X