Kowalska, Iwona2021-06-252021-06-252015Nierówności społeczne a wzrost gospodarczy z. 41(1)/2015, s. 521–5301898-5084http://repozytorium.ur.edu.pl/handle/item/6375W Polsce luka finansowa w latach 2011–2022 szacowana jest na 116–197 mld zł (w cenach stałych roku 2009). Oznacza to, że w sektorze publicznym brakować będzie w latach 2011–2022 środków finansowych na sfinansowanie ok. 10–17% inwestycji w infrastrukturę usług publicznych. Tych środków podmioty publiczne nie mają, a zatem bez nowych procedur w finansowaniu infrastruktury luka infrastrukturalna będzie się pogłębiać. Szansą jest możliwość pozyskania środków od partnerów prywatnych. Formuła partnerstwa publiczno-prywatnego (PPP) może okazać się nową formą realizacji usług publicznych w sytuacji ograniczonych zasobów finansów publicznych przy jednoczesnym wzroście oczekiwań społecznych w zakresie podniesienia jakości usług publicznych. Stosowanie formuły PPP w Europie i na świecie podlega specjalnej regulacji prawnej od blisko 20 lat. W Polsce w wyniku uchwalenia pierwszej ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym z 2005 r. nie uruchomiono żadnej procedury wyboru partnera prywatnego. Dopiero druga ustawa z roku 2008 spowodowała zaktywizowanie podmiotów publicznych (głównie gmin) do poszukiwania kapitału na inwestycje infrastrukturalne w sektorze prywatnym. Okres ponad pięciu lat od wejścia w życie legislacji w zakresie PPP skłania do zainteresowania się, jaki jest rynek PPP w Polsce oraz jakie są efekty działań w tym obszarze. Celem artykułu jest zatem próba zaprezentowania na tle zalet i wad finansowania infrastruktury w ramach formuły PPP: – głównych barier w realizacji przedsięwzięć PPP, – potrzeby zmian legislacyjnych w zakresie PPP. W pracy wykorzystano literaturę przedmiotu z zakresu ekonomicznych teorii PPP, luki infrastrukturalnej oraz przepisów prawnych i dokumentów dotyczących interpretacji tych przepisów w obszarze PPP.The financing gap for the period 2011-2022 is estimated at 116.197 bln PLN (in constant prices of 2009) in Poland. This means that the public sector will be missing in the years 2011-2022 funds to finance approx. 10.17% investment in the infrastructure of public services. These funds are not accessible for public entities and therefore no new procedures for financing infrastructure will cause infrastructure gap to widen. The chance is the ability to raise funds from private partners. Formula of public-private partnership (PPP) may be a new form of public service delivery in the context of limited public finance resources while increasing social expectations in terms of quality of public services. The use of PPP in Europe and in the world is subjected to a special legal regulation for nearly 20 years. In Poland, since the adoption of the first law on public-private partnership in 2005, there was no procedure undertaken for selection of the private partner. Until the second act of 2008 which resulted in mobilizing public entities (mainly municipalities) to seek capital for infrastructure investments in the private sector. For more than five years after the entry into force of the legislation on PPP tends to be interested in what the PPP market in Poland is and what the effects of actions in this area are. The purpose of this article is an attempt to demonstrate the advantages and disadvantages of financing infrastructure under PPP: – the main barriers to the implementation of PPP projects, – the need for legislative changes in the field of PPP. The study was based on the literature in the field of economic theory of PPP, infrastructure gap and legal acts and documents relating to the interpretation of these regulations in the area of PPPs.polAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Międzynarodowehttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/partnerstwofinanserozwójinfrastrukturagminapartnershipfinancedevelopmentinfrastructurethe municipalityarticle