Kinal, Jarosław2017-07-172017-07-172017UR Journal of Humanities and Social Sciences nr 1(2)/2017, s. 116–1252543-8379http://repozytorium.ur.edu.pl/handle/item/2820Rozwój technik teleinformatycznych i ich wpływ na społeczeństwo stanowi wyzwanie badawcze dla przedstawicieli nauk społecznych, otwierając szerokie pole obserwacji najświeższych zjawisk zachodzących w społecznej przestrzeni internetu. Celem niniejszego artykułu jest deskrypcja nowego zjawiska społecznego określonego w literaturze przedmiotu mianem crowdsourcingu. Proces ten można zdefiniować jako aktywność organizacji (firmy, instytucji publicznej, organizacji non-profit) polegającą na delegowaniu za pomocą przestrzeni wirtualnej zadań wykonywanych tradycyjnie przez pracowników do niezidentyfikowanej, zwykle bardzo szerokiej grupy ludzi w formie tzw. open call (ang. crowd – tłum, sourcing – pozyskiwanie, zaopatrywanie się). Crowdsourcing umożliwia użytkownikom internetu partycypację w zadaniach, które kiedyś były domeną wąskiej grupy specjalistów. W artykule wskazano podstawowe definicje crowdsourcingu spotykane w literaturze przedmiotu. Zaprezentowano również zakres pojęciowy zjawiska, bazując na dostępnych jego definicjach. Przedstawiono również motywy podejmowania działań crowdsourcingowych przez użytkowników internetu z podziałem na liderów opinii oraz typowych partycypatorów przestrzeni wirtualnej. Przywołano ponadto dwie typologie pól ekspoatacji crowdsourcingu (polską oraz anglosaską) definiowane z poziomów makro, mezzo i mikro. Wśród najpopularniejszych działań crowdosurcingowych wymieniono crowdfounding oraz globalną współpracę. Zjawisko crowdfundingu związane jest zarówno z pozyskiwaniem funduszy od internautów na projekty biznesowe i społeczne, jak i mikropożyczkami, popularnymi w krajach rozwijających się. W ramach globalnej współpracy wyszczególniono działania zmierzające między innymi do systematyzacji wiedzy, jak np. aktywność wikipedystów oraz folksonomia, czyli społeczne kategoryzowanie.The development of ICTs and their impact on society is a research challenge for social scientists, allowing for the observation, descriptivity and analysis of new phenomena taking place in the social space of the internet. The purpose of this article is to describe the new social phenomena defined in the literature of the subject as Crowdsourcing. This process can be defined as the activity of an organization (a company, a public institution, a nonprofit organization) that uses virtual space to delegate tasks traditionally carried out by employees to an unidentified, usually very large group of people in the form of socalled Open Call (crowdsourcing, procure). Crowdsourcing allows Internet users to participate in tasks that once were the domain of a narrow group of specialists. This article outlines the basic definitions of the phenomenon of crowdsourcing functioning in the literature of the subject. The conceptual scope of the phenomenon is also presented, based on the available definitions of the phenomenon. An additional element of this article is the presentation of motives for internet users undertaking crowdsourcing activities , divided into opinion leaders and typical virtual space contributors. Two typologies of crowdsourcing exposures (Polish and Anglo-Saxon), defined from macro, mezzo and micro levels, are also mentioned in this text. Crowdfunding and global co-operation are among the most popular crowdsourcing activities. The phenomenon of crowdfunding is related both to the acquisition of funds from Internet users to business and social projects and to microloans popular in developing countries. Global co-operation includes actions aimed at, among other things, the systematization of knowledge, such as the activity of wikipedists and folksonomy or social categorization.polUznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polskahttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/Wiedza tłumuWeb 2.0społeczeństwo informacyjneinteligencja kolektywnawirtualni komunitarianieCrowdsourcinginformation societycollective intelligencevirtual communitariansarticle10.15584/johass.2017.1.7