Obywatelstwo, co zostało wykazane, jest instytucją zarówno prawa międzynarodowego, jak i prawa administracyjnego. W zakresie obywatelstwa prawo międzynarodowe jest ściśle powiązane z prawem wewnętrznym. Mimo że w żadnym przepisie prawa nie ma definicji obywatelstwa, to jego istota pozwala na formułowanie definicji doktrynalnych. Obywatel to osoba fizyczna będąca podmiotem prawa, wyposażona w określone uprawnienia, wolności i obowiązki. W definicjach podkreśla się przede wszystkim więź prawną między obywatelem a państwem. Właśnie z więzi tej wynikają uprawnienia i obowiązki obywatela, jak też państwa, co kształtuje podmiotowość administracyjnoprawną obywatela. Zakres tej podmiotowości pozwala natomiast na ukazanie statusu administracyjnoprawnego obywatela. Obowiązki państwa wyznaczają podmiotowość obywatela, natomiast obowiązki obywateli w stosunku do państwa skutkują ograniczeniami w sferze tej podmiotowości.Poszerzenie zakresu podmiotowości prawnej w związku z obywatelstwem nastąpiło poprzez członkostwo w Unii Europejskiej. Obywatelstwo unijne, jakkolwiek ma charakter wtórny i dodatkowy do obywatelstwa państwa członkowskiego, spowodowało poszerzenie praw (uprawnień) obywateli unijnych. Mogą oni korzystać z praw przyznanych im przez traktaty i postępować zgodnie z nimi. Unia zaś zobowiązana jest do zapewnienia gwarancji ich przestrzegania. Ukazanie ogólnych zagadnień dotyczących obywatelstwa, jego definicji, rozwiązań międzynarodowych przewidzianych w konwencjach międzynarodowych, obowiązków państwa, a w końcu obywatelstwa unijnego zwraca uwagę na złożoność problematyki, ale jednocześnie pozwala na wykazanie bezpośredniego związku między posiadaniem obywatelstwa a zakresem podmiotowości prawnej osób fizycznych jako podmiotów prawa