Pozaparlamentarne akty z mocą ustawy wpisują się w tradycję polskiego konstytucjonalizmu i były różnie traktowane w poszczególnych systemach rządów. Występowały w polskim prawie konstytucyjnym w okresie II Rzeczypospolitej, w okresie II wojny światowej i bezpośrednio po jej zakończeniu. W okresie przedkonstytucyjnym ustawodawstwo delegowane występowało w czasie prowizorium państwowego po odzyskaniu niepodległości przez państwo polskie w 1918 roku i było podstawowym instrumentem tworzenia prawa. Konstytucje polskie znały rożne formy pozaparlamentarnych aktów prawnych z mocą ustawy i w różny sposób ustalały zakres oraz podstawę prawną ich wydawania. Jedynie Konstytucja marcowa z 1921 r. nie przewidywała expressis verbis aktów tego rodzaju.