Celem tekstu jest wskazanie, że tendencje, jakie ukształtowały się w ostatnich latach w kontekście zmieniającej się struktury dochodów, przyczyniły się w dużej mierze do wybuchu kryzysu finansowego z roku 2008. Malejący udział płac w PKB oraz rosnące nierówności dochodowe zarówno w krajach bogatych, jak i biednych w znaczący sposób przyczyniły się do narastania tzw. globalnych nierównowag oraz nadmiernego wzrostu zadłużenia gospodarstw domowych. Wiele wskazuje na to, że antykryzysowa polityka gospodarcza wdrożona przez rządy i banki centralne, raczej nie rozwiązuje strukturalnych przyczyn kryzysu, a w dłuższej perspektywie może je nawet pogłębić.

Goal of the paper is to show that the major tendencies one can observe in income structure, should be considered as a major root of crisis which begun in 2008. Declining wages share in the GDP and rising income inequalities in both developed and developing countries, led to development of two major causes: global imbalance and unsustainable level of household debt. There are also serious worries that counter-crisis economic policy is not aimed to solve structural problems and in the long term it can make situation even worse.