Przedmiotem pracy jest samorzutna twórczość plastyczna dziecka, w jej najbardziej wyrazistej formie – rysunku, od momentu pierwszej uchwyconej bazgroty, aż do ilustracji o cechach realistyczno-naturalistycznych, od wczesnego dzieciństwa do początków wieku dorastania. Celem pracy jest próba wzbogacenia dotychczasowej wiedzy o rozwoju plastycznym dziecka o kontekst pedagogiczny i uczynienia jej bardziej przydatną dla praktyki edukacyjnej. Problematyka badawcza pracy koncentruje się wokół zagadnień dotyczących rozwoju wartości wizualnych formy plastycznej w twórczości plastycznej dziecka. Celem badań - wskazanie ważnych dla praktyki edukacyjnej tzw. momentów przełomowych, uwidaczniających się w formie plastycznej dziecięcych rysunków (najbardziej czytelnych pod względem empirycznym) ważnych – podkreślam – dla rozwoju plastycznego, poznawczego i percepcyjno-motorycznego dziecka.