Przedstawienie Drogi Krzyżowej ma swoje korzenie w ikonografii późnośredniowiecznej i renesansowej. Wówczas to powstały obrazy ukazujące wszystkie sceny pasyjne w kompozycji jednoobrazowej. W okresach późniejszych poszczególne stacje Drogi Krzyżowej rozmieszczane były równomiernie na ścianie, lub filarach dookoła kościoła. W wypadku Międzyrzecza, wszystkie stacje zostały umieszczone na jednej ścianie, na lewo od prezbiterium. Narracja całości rozwija się wzdłuż kamienistej, symbolicznej drogi wijącej się po płaszczyźnie ściany od lewej do prawej strony i na powrót i w ten sposób do samej góry. Kamiennymi postaciami została zaaranżowana cała monumentalna ściana (12,5m x 8,5 m) od podłogi po wieniec kopuły. Zatem całość Drogi Krzyżowej została ukazana w jednej kompozycji (jak w obrazach renesansowych).