State higher schools (mainly universities) play a special role in shaping social attitudes. Hence the reasonable conclusion that they themselves must present a high level of ethics. On the one hand, it is not difficult, because moral standards are inscribed in academic life per se. On the other hand, it should be remembered that the academic community consists of very diverse groups, often with divergent interests, which makes it difficult to harmonise existing standards (of course, unification on paper is very easy, but it is about the practical application of norms, preferably in the spirit of categorical imperative – that is, through the internal awareness of necessity of their use). So, the question is – is effective and ethical communication possible at one and the same time?

Publiczne szkoły wyższe (głównie uniwersytety) odgrywają szczególną rolę w kształtowaniu postaw społecznych. Same zatem powinny reprezentować wysoki poziom etyki. Z jednej strony nie jest to trudne, ponieważ normy moralne wpisują się w życie akademickie jako takie. Z drugiej strony należy pamiętać, że społeczność akademicka składa się z bardzo zróżnicowanych grup, często o rozbieżnych interesach, co utrudnia unifikację standardów (oczywiście unifikacja dla dokumentu jest bardzo łatwa, ale tu chodzi raczej o praktyczne stosowanie norm, najlepiej w duchu imperatywu kategorycznego – czyli poprzez wewnętrzną świadomość konieczności ich użycia). Powstaje zatem pytanie – czy możliwa jest efektywna i etyczna komunikacja z otoczeniem?