Przeglądanie według Temat "wsparcie społeczne"

Aktualnie wyświetlane 1 - 5 z 5

„Domność i bezdomność”. Instytucjonalne wsparcie jednostki i rodziny na przykładzie wybranych państw
(ROPS Kraków, 2012) Szluz, Beata
Dom jest budowlą, która ma pewien układ przestrzenny, a związek jednostki z tym miejscem jest specyficzny i odnosi się do wielu sfer działalności. Wielofunkcyjność domu powoduje, że służy on zaspokajaniu potrzeb człowieka. Z kolei jego brak wpływa negatywnie na stan zdrowia uniemożliwia rozwijanie aspiracji, regenerację sił i wypoczynek. Jest miejscem, w którym można być sobą, a także żyć zgodnie ze swoimi upodobaniami. W tym kontekście należy podkreślić, iż jest wspólnotą ludzi, których łączą bliskie więzi i uczucia, a jego mieszkańcy mają wspólną biografię. W części domów funkcje są prawidłowo wypełniane, jednakże jeśli wartości domu nie są dostrzegane, może to prowadzić do pozbawienia specyficznych cech tego miejsca, a nawet do utraty domu. Mieszkanie jest jednym z elementów warunkujących życie ludzi, stąd w prawie do życia mieści się szczegółowe prawo do mieszkania. Należy je uznać za naturalne i niezbywalne prawo osoby. Odnosząc się do danych statystycznych zarówno publikowanych w Polsce, jak również europejskich, można postawić tezę, iż wzrasta liczba starszych osób, mówi się zatem o starzeniu się społeczeństwa, a także feminizowaniu starości, a w tym kontekście o poszukiwaniu najlepszych form, metod czy innowacyjnych rozwiązań w zakresie opieki, pomocy i wsparcia, jednocześnie wzrasta odsetek młodych osób, które pozbawione są domu, zatem stają się bezdomnymi. Nasuwa się pytanie: jakie są uwarunkowania pojawiania się problemu „utraty domu”? Jakie działania są podejmowane w odniesieniu do jednostki, rodziny? Jakie innowacje możemy dostrzec w wybranych krajach europejskich? Czy i jakie wzorce w tym zakresie mogą być inspiracją do poszukiwań w naszym kraju?
Jakość życia rodziców dzieci przewlekle chorych w aspekcie wsparcia otrzymywanego z organizacji pozarządowych
(Uniwesytet Rzeszowski, 2019-10-18) Sałacińska, Izabela
Wstęp: Choroba przewlekła dziecka powoduje fundamentalne zmiany w funkcjonowaniu całej rodziny. Świadomość choroby, jej nieuleczalności, ciągłej walki o lepsze jutro dla chorego dziecka znacząco wpływa na obniżenie jakości życia rodziców i pozostałych członków rodziny. Zarówno mózgowe porażenie dziecięce jak i autyzm są chorobami przewlekłymi, które stanowią ogromne wymagania związane z konkretnymi potrzebami chorego dziecka. Obciążenie opieką sprawowaną przez całą dobę, brak wsparcia od rodziny i instytucji państwowych, a także trudności w radzeniu sobie z chorobą dziecka znacząco wpływają na poziom jakości życia. Cel pracy: Celem pracy było określenie znaczenia wsparcia otrzymywanego z organizacji pozarządowych na subiektywną jakość życia rodziców oraz analiza wybranych czynników psychospołecznych warunkujących jakość życia rodziców dzieci przewlekle chorych z rozpoznanym mózgowym porażeniem dziecięcym lub autyzmem. Materiał i metody: Badania zostały przeprowadzone w okresie od kwietnia 2014 roku do grudnia 2017 roku. Do badań właściwych wybrano kolejnych 518 rodziców dzieci przewlekle chorych otrzymujących wsparcie od organizacji pozarządowych oraz 195 rodziców dzieci przewlekle chorych, którzy takiego wsparcia nie otrzymywali. Dla celu pracy wykorzystano pięć narzędzi badawczych oraz autorski kwestionariusz ankiety. Jakość życia zbadano za pomocą Kwestionariusza Oceny Jakości Życia SF – 36. Poziom otrzymywanego wsparcia społecznego dokonano za pomocą Skali Oceny Wsparcia Społecznego ISEL – 40 v. GP. Poczucie obciążania opieką wśród badanych rodziców oceniono za pomocą Nowego Kwestionariusza Poczucia Obciążenia Rodzin. Natomiast do oceny satysfakcji z życia i radzenia sobie w sytuacjach trudnych zastosowano Skalę Satysfakcji z Życia (SWLS) oraz Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności (GSES). Wykorzystując Autorski kwestionariusz ankiety uzyskano wybrane informacje socjodemograficzne oraz dane odnoszące się do oceny własnego stanu zdrowia. Kolejne pozycje w kwestionariuszu dotyczyły charakterystyki dziecka w tym informacji takich jak: jednostka chorobowa, wiek dziecka, płeć oraz stopień niepełnosprawności intelektualnej. Wyniki: Badania własne wykazały, że badani rodzice opiekujący się dzieckiem przewlekle chorym prezentowali średni poziom jakości życia (44,3%). Niższy poziom ograniczeń wskazano w wymiarze zdrowia psychicznego (67,4%) aniżeli w wymiarze zdrowia fizycznego (29,1%), co dodatkowo potwierdzono w teście istotności statystycznej (p<0,001) wskaźników struktury. W badanej grupie rodziców satysfakcja z życia była na poziomie niskim (N=336, tj. 64,9%), natomiast poziom wysoki przejawiało tylko 11,4% osób (N=59). Prawie połowa rodziców z grupy badanej (N=250, tj. 48,3%) prezentowała wysoki poziom własnej skuteczności. Wyniki przeciętne na tej skali uzyskało 38,4% badanych (N=199), natomiast wyniki niskie 13,3% osób (N=69). Wśród badanych rodziców otrzymywane wsparcie społeczne oceniono na poziomie średnim 65,3%. Najwyżej oceniono wsparcie materialne (74,3%), natomiast najsłabiej ocenione zostało wsparcie samo oceniające (57,3%). W toku badań wykazano, że u większości rodziców z grupy badanej (N=384, tj. 74,1%) występowało średnie poczucie obciążenia opieką nad dziećmi. Wybrane zmienne socjodemograficzne takie jak: wiek, posiadane wykształcenie warunki lokalowe czy wydolność samoobsługowa istotnie (p<0,05) wpływały na jakość życia rodziców dzieci przewlekle chorych. Z kolei czynniki demograficzno – kliniczne takie jak: wiek chorego dziecka i jednostka chorobowa istotnie (p<0,05) wpływały na jakość życia badanych opiekunów. Analiza porównawcza grupy badanej i kontrolnej wykazała, że jakość życia w badanej grupie rodziców była na poziomie niższym w stosunku do grupy kontrolnej. Poczucie obciążenia opieką było wyższe w grupie badanej, z kolei niski poziom własnej skuteczności wskazywali częściej rodzice z grupy kontrolnej. Rodzice z grupy badanej prezentowali wyższy ogólny wskaźnik wsparcia społecznego niż rodzice z grupy kontrolnej. Wnioski: W badaniach własnych dowiedziono, że wsparcie otrzymywane od organizacji pozarządowych wpływało na wysokie poczucie własnej skuteczności i radzenie sobie w sytuacjach trudnych. Otrzymywane wsparcie warunkowało również wyższy poziom wsparcia samo oceniającego i materialnego, co znacząco rzutowało na jakość życia badanych rodziców dzieci przewlekle chorych. Wybrane czynniki socjodemograficzne takie jak: wiek, wykształcenie, warunki lokalowe oraz wydolność samoobsługowa wpływały na jakość życia badanych rodziców. Wraz z wiekiem i pogarszającymi się warunkami lokalowymi zmniejszał się poziom jakości życia. Rodzice z wykształceniem wyższym i wydolni samoobsługowo prezentowali wyższy poziom jakości życia. Ponadto wykazano, że rodzice dzieci powyżej 10. roku życia odczuwali niższą jakość życia szczególnie w domenach: zdrowie ogólne, funkcjonowanie fizyczne i społeczne, ból oraz witalność.
Nieformalna opieka nad osobami starszymi wobec zmiany pokoleniowej. Wyzwania dla zarządzania w usługach rodziny i polityki społecznej
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2024-12) Młyński, Józef; Stankiewicz, Katarzyna
Nieformalna opieka rodzinna nad osobami starszymi wpisana jest w tradycje polskiej rodziny i stanowi wyraz solidarności międzypokoleniowej. Jednak coraz częściej również w naszym kraju ustępuje miejsca formom opieki instytucjonalnej. Tymczasem opieka nieformalna odpowiada na promowana w krajach zachodnich i polityce unijnej idee deinstytucjonalizacji opieki nad osobami starszymi. Jest to istotny wymiar zarzadzania w usługach samorzadowych Celem tekstu jest przedstawienie nieformalnej opieki jako wyzwania dla rodziny oraz polityki społecznej w kontekście przemian społeczeństwa polskiego, z uwzględnieniem zmian pokoleniowych. Temat opieki rodzinnej i jej uwarunkowań społecznych zostanie omówiony na podstawie przeglądu dostępnej literatury, przepisów prawnych i działań z zakresu polityki społecznej
Opieka nad osobą z chorobą Alzheimera - kierunki wsparcia opiekuna rodzinnego
(Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, 2019) Szluz, Beata
Caring for a person with Alzheimer’s disease is not only exhausting physically and emotionally, but it can also cost a lot. This problem is becoming particularly important in the face of the ageing process of individuals, societies, and the systematically growing number of people with Alzheimer’s disease. Caring for a person with AD poses a high risk of decreased quality of life, it is especially true with regard to family caregivers who are emotionally related to the patient. The paper aims to present difficulties encountered by family caregivers of people with Alzheimer’s disease and directions of support.
Relacje w rodzinie i postrzegane wsparcie społeczne jako predyktory nieuczciwości akademickiej
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Wołpiuk-Ochocińska, Anna
Zachowania nieuczciwie w praktyce akademickiej stają się coraz bardziej powszechnym problemem. Ich uwarunkowania mają zarówno charakter motywacyjno-osobowościowy, jak i społeczny. W niniejszym artykule przedstawiono wyniki analiz badań przeprowadzonych na 257 studentach podkarpackich uczelni na temat predyktorów nieuczciwości akademickiej w postaci społecznego wsparcia i relacji w rodzinie. Okazuje się, że wsparcie nauczycielskie i autonomia w rodzinie obniżają tendencje do oszukiwania w szkole, natomiast wysoki poziom tożsamości w rodzinie i poczucie wsparcia rówieśniczego podwyższają ryzyko zachowań nieuczciwych.