Przeglądanie według Temat "trombektomia mechaniczna"

Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2

Rozwój i nowe perspektywy leczenia udaru mózgu w Polsce
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Kaczorowski, Rafał; Murjas, Barbara; Bartosik-Psujek, Halina
Udar mózgu jest jednym z niewielu schorzeń neurologicznych znanych od starożytności. Jest to zespół kliniczny charakteryzujący się nagłym ogniskowym, a niekiedy uogólnionym zaburzeniem czynności mózgu, którego objawy utrzymują się dłużej niż 24 godziny lub wcześniej prowadzą do śmierci i nie mają przyczyny innej niż naczyniowa. Rocznie na udar mózgu na świecie zapada ok. 15 mln osób. W krajach wysoko rozwiniętych stanowi trzecią co do częstości przyczynę niesprawności osób dorosłych i drugą przyczynę zespołów otępiennych. W artykule przedstawiono historię leczenia udarów mózgu w Polsce, od pierwszych wzmianek w podręcznikach neurologii z lat 50. do czasów współczesnych. Przełomowe w leczeniu udarów mózgu okazały się minione 2 dekady, kiedy to dokonała się istotna zmiana w podejściu do osoby z udarem. Początkowo leczenie udaru polegało jedynie na pielęgnacji chorego i zapobieganiu powikłaniom ogólnoustrojowym oraz odleżynom. Dopiero w 2. połowie lat 90. XX w. rozpoczęto tworzenie wyspecjalizowanych oddziałów udarowych zapewniających kompleksową opiekę dla pacjentów. Przełomowe okazało się wprowadzenie do leczenia tkankowego aktywatora plazminogenu w celu rekanalizacji zamkniętego przez zmiany zakrzepowe lub zatorowe naczynia w ostrym okresie zachorowania. Leczenie to znacznie poprawiło stan funkcjonalny chorych. W ciągu ostatnich kilkunastu lat rozwija się koncepcja mechanicznej rekanalizacji naczyń wewnątrzczaszkowych, której pierwsze próby wykonywane są w kilku ośrodkach w Polsce.
Wartości ciśnienia tętniczego a następstwa ostrego udaru niedokrwiennego w obrazowaniu tomografii komputerowej u pacjentów leczonych metodą trombektomii mechanicznej.
(Uniwersytet Rzeszowski, 2023-02-22) Tomaszewska-Lampart, Izabella
Ostry udar niedokrwienny (AIS) jest spowodowany zaburzeniami przepływu krwi w mózgu, które prowadzą do nieodwracalnego uszkodzenia tkanek mózgu. Tromboliza dożylna i trombektomia mechaniczna są podstawą obecnej terapii, przy czym ta ostatnia jest stosowana u wybranych pacjentów z radiologicznie potwierdzoną niedrożnością dużych naczyń. Jednym z istotnych parametrów determinujących wynik leczenia są wartości ciśnienia tętniczego zarówno wyjściowe jak i podczas interwencji terapeutycznej. Optymalne docelowe wartości ciśnienia krwi podczas MT w AIS wciąż jednak pozostają kontrowersyjne. Celem pracy jest ocena zależności pomiędzy parametrami ciśnienia tętniczego w trakcie trombektomii mechanicznej wykonywanej u pacjentów z AIS, a kontrolną objętością zawału, obrzękiem mózgu oraz powikłaniami krwotocznymi obrazowanymi przy pomocy tomografii komputerowej po 24-36 godzinach od zabiegu. Grupę badaną stanowiło 214 chorych, którzy spełnili kryteria kwalifikacji do badania. Należało do nich rozpoznanie udaru niedokrwiennego mózgu spowodowanego niedrożnością ICA lub MCA1 leczone metodą trombektomii mechanicznej w znieczuleniu ogólnym. Na podstawie otrzymanych wyników stwierdzono, że podczas zabiegu mechanicznej trombektomii, u pacjenta z ostrym udarem niedokrwiennym, konieczne jest ograniczanie zarówno zmian ciśnienia tętniczego jak i czasu, w którym utrzymują się nieprawidłowo obniżone lub podwyższone wartości ciśnienia tętniczego krwi.