Przeglądanie według Temat "the process of investment and construction"

Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2

O wolności budowlanej w orzeczeniu polskiego Trybunału Konstytucyjnego w sprawie zniesienia pozwolenia na budowę (Kp 7/09)
(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Zwolak, Sławomir
Zasada wolności budowlanej była już niejednokrotnie omawiana w doktrynie, stała się również istotnym przedmiotem analizy w orzeczeniu polskiego Trybunału Konstytucyjnego w sprawie zniesienia pozwolenia na budowę. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie zasady wolności budowlanej oraz zwrócenie uwagi na to, jak przepisy prawa wpływają na określenie jej zakresu oddziaływania. Wyrażona w art. 4 ustawy Prawo budowlane, zasada wolności budowlanej jest podstawową zasadą procesu inwestycyjno-budowlanego, stanowiąc rozwinięcie konstytucyjnej zasady ochrony prawa własności. W myśl orzeczenia polskiego Trybunału Konstytucyjnego zasadę wolności budowlanej należy rozumieć w znaczeniu przedmiotowym – jako wskazówkę interpretacyjną w procesie wykładni przepisów prawa budowlanego oraz w znaczeniu podmiotowym – jako prawo zabudowy nieruchomości. Tak rozumiana zasada tworzy cząstkową swobodę w podjęciu przez jednostkę decyzji o prowadzeniu działalności budowlanej.
Udział organizacji ekologicznych w postępowaniu administracyjnym o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia
(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Krupa, Barbara
Ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko dokonała modyfikacji konstrukcji prawnej udziału organizacji społecznych w postępowaniach administracyjnych. Istota tej regulacji polega na wprowadzeniu nowego pojęcia do systemu prawnego w postaci „organizacji ekologicznej”. Definicja ta została oparta na konstrukcji pojęcia „organizacji społecznej” występującej dotychczas w kodeksie postępowania administracyjnego. Organizacja ekologiczna jest organizację społeczną wyspecjalizowaną w sprawach z zakresu ochrony zasobów środowiska, która działa w postępowaniu o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia, a wymagającym udziału społeczeństwa. Jest to specyfika postępowania środowiskowego. Udział społeczeństwa jest istotnym elementem kontroli pracy administracji publicznej i ma charakter normatywny, bo zawarty jest w ogólnej zasadzie postępowania administracyjnego, nakazującej organom administracji pogłębianie zaufania obywateli do tychże organów. Inwestycje realizowane przez organy administracji czy też podmioty prywatne mają wpływ na środowiska lokalne, gdyż mogą ingerować we własność prywatną, jak i naruszać zasoby środowiska czy ingerować w lokalny krajobraz lub ład przestrzenny, przez co są one często powodem konfliktów społecznych. Organizacja ekologiczna może podejmować działania w interesie społecznym w celu ochrony środowiska, ochrony własności, jak i ochrony prawa poprzez artykulację stanowiska społecznego. Wzmocnienie udziału czynnika społecznego w postępowaniach administracyjnych (partycypacja społeczna) przynosi wymierne korzyści, gdyż przepracowane w ten sposób decyzje są akceptowane społecznie. Sam bowiem sposób postępowania organów w sprawie – bez względu na ich rozstrzygnięcia – może albo budzić zaufanie do władzy, albo też stać się przedmiotem kontestacji ze strony interesariuszy decyzji.