Przeglądanie według Temat "terapia fotodynamiczna"

Aktualnie wyświetlane 1 - 4 z 4

Ocena skuteczności chemioterapii raka piersi z zastosowaniem czasów relaksacji rezonansu medycznego i metody fotodynamicznej
(Uniwersytet Rzeszowski, 2023-05-19) Ostańska, Elżbieta
Leczenie raka piersi jest leczeniem skojarzonym i obejmuje metody terapii miejscowej, tj. leczenie chirurgiczne i radioterapię oraz metody leczenia ogólnoustrojowego, jak chemioterapię i hormonoterapię czy leczenie celowane. Aby stosowana forma leczenia była efektywna i skuteczna na całym etapie leczenia należy ją nieustannie monitorować. W niniejszej pracy, w celu oceny skuteczności chemioterapii raka piersi wykorzystano kliniczny rezonans magnetyczny oraz metodę fotodynamiczną. Eksperyment polegał na pobraniu w czasie zabiegu operacyjnego próbek tkankowych raka piersi, które były badane przy użyciu rezonansu magnetycznego (MRI) na aparacie 1.5 Tesla (GE OPTIMA) oraz metodą fotodynamiczną. Uzyskane pomiary fizykochemiczne tkanek zostały porównane z obrazami histopatologicznymi materiału pooperacyjnego. Tkanki nowotworowe poddano również terapii fotodynamicznej wykorzystując róż bengalski w celu redukcji komórek nowotworowych raka piersi analizując skuteczność PDT w badaniu in vitro. Przeprowadzone badania potwierdziły, iż tkanka zdrowa oraz tkanka nowotworowa po chemioterapii w oparciu o różnicę zawartości wody posiadają różne czasy relaksacji w badaniu MRI. Dodatkowo zaaplikowana terapia PDT na tkanki nowotworowe wywołała uszkodzenie błon cytoplazmatycznych skutkując uszkodzeniem lizosomów i mitochondriów. Tkanki leczone chemioterapią oraz PDT wykazywały dalej posunięte zmiany degradacyjne tkanki nowotworowej. Badania potwierdziły, iż za pomocą klinicznego rezonansu magnetycznego analizując czasy relaksacji możliwe jest zróżnicowanie tkanek leczonych i nieleczonych. Dodatkowo potwierdzono skuteczność terapii PDT tkanek nowotworowych w warunkach in vitro.
Przydatność czasów relaksacji rezonansu magnetycznego i metody fotodynamicznej w diagnostyce raka nerki in vitro
(Uniwersytet Rzeszowski, 2022-05-05) Przyczyna, Piotr
Praca została podzielona na 9 rozdziałów. Rozdział nr 1 zawiera wprowadzenie teoretyczne. W podrozdziale 1.1. opisano fizyczne podstawy obrazowania metodą MR, możliwości diagnostyczne i przeciwwskazania do badania tą metodą. W podrozdziale 1.2. opisano badania PDT na tkankach nerki in vitro, na przykładach badań przeprowadzanych w różnych laboratoriach przez naukowców. Założenia oraz cele pracy doktorskiej przedstawiono w rozdziale 2. W Rozdziale 3 przedstawiono metodologię eksperymentu: sposób przygotowywania materiału histopatologicznego, na podstawie których zostały dokonane badania, opis procedury badania z wykorzystaniem MR oraz przebieg i mechanizm PDT. W Rozdziale 4 zostały przedstawione wyniki z przeprowadzanych badań dla tkanek nerki zdrowej i wycinka guza nowotworowego, pochodzącego z chorej nerki (obrazy histopatologiczne), oraz wyniki metod doboru optymalnych wartości TR i TE dla różnych kontrastów a tym samym czasy T1 i T2 tkanek zdrowych, nowotworowych oraz tkanek poddanych terapii PDT po zastosowaniu konkretnego fotouczulacza (obrazy histopatologiczne oraz tabele pomiarowe czasów relaksacji). W Rozdziale 5 podano interpretację rezultatów uzyskanych z przeprowadzonych badań. Wnioski z zrealizowanych badań zebrano w Rozdziale 6. W rozdziałach końcowych, tj. w rozdziałach 7, 8, 9 zamieszczono: spis literaturowy, streszczenie (w języku polskim i angielskim) oraz spis tabel i rycin. Na końcu w załącznikach dodano skan zgody Komisji Bioetycznej Uniwersytetu Rzeszowskiego oraz wykaz osiągnięć naukowych uzyskanych na przestrzeni ostatnich trzech lat w trakcie przygotowywania rozprawy doktorskiej. Praca zgodna z UCHWAŁĄ Nr 8/11/2018 Komisji Bioetycznej przy Uniwersytecie Rzeszowskim z dnia 08/11/2018, „Ocena skuteczności diagnostycznej terapii fotodynamicznej in vitro w raku nerki w korelacji z obrazem histopatologicznym i czasami reakcji MRI”.
Przydatność diagnostyczna czasów relaksacji metodą rezonansu magnetycznego oraz skuteczność terapii fotodynamicznej w raku piersi
(Uniwersytet Rzeszowski) Gustalik-Nowicka, Joanna
Jednym z dwóch problemów badawczych jest zobrazowanie ognisk komórek rakowych w wycinku tkankowym z raka piersi metodą magnetycznego rezonansu jadrowego. Badanie to może przyczynić się do poprawy wykrywalności nowotworów złośliwych piersi co ułatwi prawidłową ocenę stopnia zaawansowania choroby i pozwoli podjąć właściwą decyzję co do planowanej metody terapeutycznej. Drugim problemem badawczym była histopatologiczna ocena reakcji komórek raka piersi na terapię fotodynamiczną. Reakcja na leczenie oceniona w preparacie mikroskopowym pozwoliła na dobranie optymalnej dawki fotouczulacza do otrzymania pożądanego efektu terapeutycznego. W badaniach wykorzystany został rezonans magnetyczny o indukcji polu 1.5 Tesli model Optima MR360 firmy General Electric Healthcare. Dodatkowo do wykonywania pomiarów z wykorzystaniem silnego pola magnetycznego wykorzystane zostały dedykowane cewki gradientowe. Analiza otrzymanych danych była wykonana za pomocą licencjonowanego pakietu MATLAB. Badania przeprowadzono na nieutrwalonych przez formalinę fragmentach tkankowych. W pierwszym etapie wyznaczono relaksację podłużną i poprzeczną, co umożliwiło dokonanie charakterystyki badanych próbek. Na podstawie otrzymanego sygnału cyfrowego i rekonstrukcji obrazu, która powstaje dzięki zastosowaniu transformaty Fouriera otrzymano dane do analizy. Kolejnym etapem była analiza danych, w której dokonano dokładnej oceny otrzymanych wyników, w celu wyznaczenia czasów relaksacji T1 i T2 w badanych próbkach. W kolejnym etapie, pod mikroskopem, został oceniony preparat histopatologiczny wykonany z przebadanego wycinka raka piersi. Wycinek zawierał komórki raka piersi oraz tkankę niezmienioną nowotworowo. W ostatniej fazie eksperymentu zmiany widoczne w badaniu MR skorelowano z obrazem histopatologicznym w celu odnalezienia ewentualnych korelacji. Po wykonaniu obrazowania MR i po zabezpieczeniu fragmentu do wykonania bloczka parafinowego tkanki zostały poddane fototerapii a następnie utrwalone. W zakładzie patomorfologii dokonano oceny preparatu histopatologicznego, a otrzymany wynik zostanie skorelowany z podaną dawką fotouczulacza. Proces ten pozwolił ustalić minimalną efektywną dawkę terapeutyczną fotouczulacza.
Zastosowanie czasów relaksacji rezonansu magnetycznego do oceny efektów terapii fotodynamicznej raka prostaty
(Uniwersytet Rzeszowski, 2023-05-14) Osuchowski, Michał
Rak prostaty to drugi pod względem częstości występowania nowotwór złośliwy u mężczyzn. Zachorowalność na raka prostaty stale wzrasta. W Polsce stanowi on ok. 20% wszystkich rozpoznanych nowotworów złośliwych. Ze względu na skalę problemu oraz ilość opcji terapeutycznych wdrażane są nowe, innowacyjne metody leczenia dające szanse na pełne lub częściowe wyleczenie choroby. W niniejszej pracy, próbki tkankowe prostaty pobrane podczas radykalnej prostatektomii poddano terapii fotodynamicznej z wykorzystaniem różnych fotouczulaczy. Do oceny efektów terapii wykorzystano badanie histopatologiczne oraz rezonans magnetyczny o indukcji pola 1.5 Tesli. W badaniu histopatologicznym prowadzonym po terapii zaobserwowano kondensację większości komórek nowotworowych, obrzęk zrębu, zaburzenia architektoniczne w kształcie jąder, martwicę zakrzepową oraz obecność białka w zrębie. Po terapii fotodynamicznej liczba komórek nowotworowych zmniejszyła się w porównaniu z liczbą komórek nowotworowych przed terapią. Z kolei w badaniu klinicznym rezonansem magnetycznym tkanki leczone PDT miały niższe wartości czasów relaksacji T1 i T2 w porównaniu z wartościami T1 i T2 tkanek przed leczeniem. Zaobserwowane różnice były istotne statystycznie. Skrócenie wartości obu czasów mogło być spowodowane utratą wody z tkanki na skutek PDT. Obie zastosowane metody (badanie histopatologiczne oraz rezonans magnetyczny) umożliwiają ocenę efektów leczenia. Przeprowadzone eksperymenty potwierdziły skuteczność leczenia PDT, co daje szanse i nadzieje na zastosowanie tej metody również w badaniach in vivo pacjentów z rakiem prostaty.