Przeglądanie według Temat "stan odżywienia"

Aktualnie wyświetlane 1 - 3 z 3

Stan odżywienia i skład ciała dzieci z wybranymi chorobami autoimmunizacyjnymi – ocena za pomocą pomiarów antropometrycznych i bioimpedancji
(2015-02-23) Więch, Paweł
Głównym celem podjętych badań była ocena stanu odżywienia i składu ciała dzieci z wybranymi chorobami autoimmunizacyjnymi przy pomocy wskaźników antropometrycznych i bioimpedancji. Badania przeprowadzono w okresie od marca 2012 roku do sierpnia 2014 roku. Badaniami objęto 248 dzieci chorych (celiakia-51, WZJG-34, ChLC-25, cukrzyca-138) w wieku 4-18 lat hospitalizowanych w Klinicznym Oddziale Pediatrii z nr 2 w Rzeszowie. W pierwszej kolejności analizą objęto 100 dzieci z nowo rozpoznaną chorobą autoimmunizacyjną, do których przyporządkowano drogą losowania 100 dzieci zdrowych, dopasowanych pod względem płci i wieku (age- and sex matched controls). Zaburzenia stanu odżywienia dotyczyły 31% dzieci nowo zdiagnozowanych (niedobór masy ciała 18% vs 13% nadwaga/otyłość). Wykazano statystycznie istotną dodatnią korelację pomiędzy FM vs BMI (r=0,878), FFM vs WMC (r=0,873), FMI vs Cole (r=0,820) oraz FFMI vs WMC (r=0,803) w grupie dzieci chorych (nowe rozpoznania). U dzieci z nowym rozpoznaniem celiakii, po rocznym okresie stosowania diety bezglutenowej, zauważono statystycznie istotny wzrost wszystkich komponentów beztłuszczowej masy ciała (p < 0,05). Zaobserwowano niższe wartości FFM u dzieci z aktywną postacią IBD (WZJG: 13,6% < 2,3 centyl, 22,7% < 25 centyl vs ChLC: 22,2% < 2,3 centyl, 33,3% < 9,2 centyl. Dzieci z nowo zdiagnozowaną cukrzycą typu 1, charakteryzowały się obniżoną wartością FFM (głównie BCM [p=0,0060] i MM [p=0,0068]).
Stan odżywienia i skład masy ciała pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit
(Uniwersytet Rzeszowski, 2020-10-28) Jarmakiewicz-Czaja, Sara
Cel: Głównym celem pracy była ocena stanu odżywienia i składu masy ciała pacjentów z chorobą LeśniowskiegoCrohna (ChLC) i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego (WZJG). Materiał i metody: Do badania włączono 119 pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit oraz odpowiednio dobraną grupę 82 osób zdrowych. Pacjenci wypełniali świadomą zgodę uczestnictwa oraz uzupełniali informacje zawarte w kwestionariuszu. Następnie byli kierowani na badanie gęstości mineralnej kości oraz składu ciała. Wyniki: Zaburzenia stanu odżywienia dotyczyły 39,4% pacjentów z ChLC oraz 53,4% z WZJG. Zarówno tkanka tłuszczowa, beztłuszczowa tkanka miękka, jak i zawartość minerału kostnego (BMC) charakteryzowały się na takim samym poziomie we wszystkich grupach. Wartości gęstości mineralnej kości w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, lewej szyjce kości udowej, jak i całego ciała były istotnie niższe w grupie pacjentów z ChLC i WZJG w porównaniu do grupy kontrolnej. Wnioski: Badanie wykazało istotne różnice w zakresie gęstości mineralnej kości pomiędzy pacjentami z ChLC i WZJG a grupą kontrolną. Nie zaobserwowano różnic w zakresie parametrów składu masy ciała pomiędzy pacjentami z ChLC, WZJG a grupą kontrolną. U pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit istnieje zależność pomiędzy wskaźnikiem masy ciała (BMI) a gęstością mineralną kości całego ciała.
Wykorzystanie impedancji bioelektrycznej w ocenie stanu odżywienia chorych ze współistniejącymi ranami przewlekłymi
(Uniwersytet Rzeszowski, 2024-11-18) Skórka, Mateusz
Wstęp: Gojenie się ran to fizjologicznie ciągły i złożony proces. Stan odżywienia determinuje zachodzące procesy regeneracyjne. Pogłębiona diagnostyka tego stanu powinna być oparta na dostępnych skalach, badaniach biochemicznych oraz ocenie składu ciała (impedancja bioelektryczna). Cel pracy: Celem pracy była ocena stanu odżywienia i składu ciała chorych ze współistniejącymi ranami przewlekłymi. Materiał i metody: Badania przeprowadzono w okresie 12 miesięcy, na grupie 106 pacjentów z raną przewlekłą. Grupę kontrolną stanowiły osoby ≥ 60 roku życia bez współistniejących ran przewlekłych, w liczbie 50 badanych. Wyniki. Stan cywilny, wykształcenie oraz poziom wydolności, mają wpływ na stan odżywienia. Większej powierzchni rany u badanych z cukrzycową choroba stóp (DFD) odpowiadały niższe rezultaty komponentów składu ciała. Istnieje silna korelacja pomiędzy wartościami kąta fazowego a wartościami albuminy, wskaźnika NRI oraz oceną w skali MNA. Badani z ranami przewlekłymi osiągali niższe wskaźniki w ocenie stanu odżywienia metodami podstawowymi jak i poszerzonymi w porównaniu do kontrolnej grupy osób zdrowych bez ran. Wnioski: Badani ze współistniejącymi ranami przewlekłymi: cukrzycową chorobą stóp i przewlekłą niewydolnością żylną wykazują istotne różnice w ocenie antropometrycznej, składzie ciała, oraz metodach pogłębionych a wyniki wskazują na niedożywienie lub jego ryzyko.