Przeglądanie według Temat "sprawca"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk Przeglądaj
Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Obrazek miniatury
    Pozycja
    Obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem (art. 46) w Kodeksie karnym z 1997. Doktrynalny i prawnomiędzynarodowy kontekst regulacji
    (Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Opar, Anna
    Przedmiotem opracowania jest instytucja karnoprawnego obowiązku naprawienia szkody, która została wprowadzona do systemu prawa polskiego wraz z uchwaleniem obecnie obowiązującego Kodeksu karnego. Instytucja karnoprawnego obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem uregulowana w k.k. wpisuje się w szerszy kontekst przemian paradygmatu prawa karnego, uwzględniającego w wysokim stopniu, pod wpływem wiktymologii i idei sprawiedliwości naprawczej, nieodzowność ochrony praw pokrzywdzonych w procesie karnym. Oznacza to m.in., iż sprawca zobligowany jest na podstawie wyroku sądu, na wniosek poszkodowanego lub reprezentującej go osoby lub z urzędu naprawić szkodę wyrządzoną swoim czynem. W artykule omówiono: obowiązek wynagrodzenia szkody wyrządzonej przestępstwem w Kodeksie karnym z 1932 i 1969 r., prawnomiędzynarodowy kontekst uregulowania obowiązku sprawcy naprawienia ofierze szkody wyrządzonej przestępstwem (art. 46 k.k.) oraz obowiązek naprawienia krzywdy wyrządzonej przestępstwem w świetle przepisów Kodeksu karnego z 1997 r.
  • Obrazek miniatury
    Pozycja
    Wykorzystywanie seksualne dzieci
    (Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015-06) Łyżwa, Agnieszka; Wityńska, Patrycja
    Wykorzystywanie seksualne jest włączeniem dziecka w aktywność seksualną, której nie jest ono w stanie w pełni zrozumieć. Fakt ten jest bardzo rzadko ujawniany, ze względu na drażliwość tematu i brak wiedzy ze strony dorosłych opiekunów. Odpowiedzialność sprawcy za wykorzystywanie seksualne została uregulowana normatywnie w polskim prawie karnym. Celem niniejszego artykułu jest wykazanie objawów i form wykorzystywania seksualnego. Należy zauważyć, iż ukryty charakter tego zjawiska jest głównym ograniczeniem możliwości jego pomiaru i w konsekwencji odpowiedzi na pytanie o skalę i charakter tego problemu. Z reguły jedynymi osobami, które mają pełną wiedzę o tej sytuacji jest dziecko i sprawca.