Przeglądanie według Temat "social innovation"

Aktualnie wyświetlane 1 - 4 z 4

Problemy społeczne – wyznacznikiem kierunków rozwoju innowacji społecznych w Polsce
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Barska, Anetta; Wyrwa, Joanna
Innowacje społeczne rozumiane jako projektowanie i wdrażanie nowych, kreatywnych sposobów zaspokajania potrzeb społecznych nabierają coraz większego znaczenia, wiążą się bowiem zarówno z dążeniem do racjonalizacji wydatków socjalnych państwa, jak i z chęcią ciągłego podnoszenia jakości życia jego mieszkańców. Wyróżnikiem innowacji społecznych jest szeroki zakres, który tak samo jak proces gospodarowania obejmuje wszystkie sfery aktywności przedsiębiorstw i społeczeństwa: sferę produkcji, wymiany i konsumpcji. Głównym celem artykułu jest przedstawienie znaczenia koncepcji innowacji społecznych w rozważaniach dotyczących nowych sposobów rozwiązywania problemów społecznych, w szczególności dotykających osoby starsze i niepełnosprawne. Innowacje nakierowane na zapobieganie procesom prowadzącym do wykluczenie społecznego osób starszych i niepełnosprawnych, czy też podnoszące jakość ich życia mogą okazać się nie tylko skuteczne, ale również efektywne m.in. dzięki ograniczeniu wydatków poprzez właściwe kierowanie innowacji społecznych i ich indywidualizację oraz wykorzystaniu efektów synergii. W artykule za istotne uznano związek innowacji społecznych z szeroko rozumianymi problemami społecznymi. W pierwszej części artykułu zaprezentowano definicje innowacji społecznych oraz proces ich tworzenia i wdrażania. W kolejnej części artykułu omówiono przemiany demograficzne i ich terytorialne zróżnicowanie oraz przedstawiono problem niepełnosprawności w Polsce. W ostatniej części artykułu określono rolę innowacji społecznych w procesie rozwiązywania problemów społecznych.
Protopia jako narracja i praktyka innowacyjności miejskiej w czasach kryzysów
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2024-03) Laska, Artur
Celem artykułu jest zaprezentowanie głównych założeń protopii, jako narracji i praktyki politycznej w skali miejskiej. Autor prezentuje argumenty wskazujące na potencjalną efektywność tej koncepcji wdrażania innowacji publicznych, od których dyfuzji zależy rozwiązanie nakładających się kryzysów miejskich, będących przejawem wyzwań globalnych. Zaproponowana interpretacja oparta jest na tzw. integralnej teorii polityki, ale odnosi się także do empirycznych przejawów zjawiska w realiach polskich.
Rola innowacji w osiąganiu spójności społecznej
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Dziembała, Małgorzata
Dokonujące się przemiany społeczno-gospodarcze w UE i w jej otoczeniu powodują konieczność zwrócenia uwagi nie tylko na zapewnienie spójności w wymiarze ekonomicznym, lecz również i społecznym. W szczególności ostatni kryzys gospodarczy i finansowy z 2008 r. spowodował intensyfikację problemów społecznych, takich jak: bezrobocie, ubóstwo, wykluczenie społeczne. Postuluje się wsparcie działań mających na celu przeciwdziałanie istniejącym zróżnicowaniom w sferze społecznej i ich pogłębianiu, na co wskazano w strategii „Europa 2020”. W artykule, w oparciu o wybrane wskaźniki, dokonano omówienia spójności społecznej w UE. Do krajów UE o najwyższym stopniu spójności zaliczono: Danię, Finlandię i Szwecję, natomiast wśród krajów charakteryzujących się jej najniższym stopniem wymieniono: Litwę, Łotwę, Bułgarię, Grecję i Rumunię. Podkreślono, iż wiele czynników przyczynia się do poprawy spójności społecznej w UE, wśród nich innowacje. Przedstawiono koncepcję innowacji społecznych oraz działania podejmowane w UE mające na celu ich promowanie. Innowacje społeczne wspierane są w UE przez zróżnicowane instrumenty, wśród nich poprzez tworzenie sieci, kreowanie sprzyjających warunków ramowych dla ich rozwijania, poprzez ułatwianie dostępu do informacji o potencjalnych źródłach ich finansowania, jak również przekazywane są środki finansowe, w tym z funduszy strukturalnych, promujące innowacje społeczne w różnych obszarach. Jednakże dla dalszego rozwoju innowacji społecznych w UE konieczne jest wykreowanie odpowiedniego ekosystemu, jak również należy zwrócić uwagę na czynniki, które stwarzają ograniczenia w ich dalszym rozwoju.
Rozwój innowacji społecznych w Polsce w ramach programu Kapitał Ludzki 2007–2013
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Murzyn, Dorota
Z jednej strony, kapitał ludzki jest istotnym czynnikiem budowania innowacyjnej gospodarki, z drugiej – rozwój innowacji wpływa na proces kształtowania zasobów kapitału ludzkiego. Tak jest w przypadku innowacji społecznych, które mogą oznaczać zmiany w zachowaniu poprzez wprowadzanie nowych wartości, pomysłów, projektów, a te z kolei umożliwiają odmienne rozwiązywanie problemów społecznych oraz przynoszą pozytywne rezultaty w funkcjonowaniu jednostek i grup społecznych. W procesie tworzenia i rozwoju innowacji społecznych istotną rolę odgrywają decydenci polityczni. Działania te są obecne w szeregu inicjatyw politycznych Komisji Europejskiej od wczesnych lat 90. Innowacyjność była jednym z ważniejszych aspektów agendy lizbońskiej, w której umieszczono wiedzę w centrum rozwoju gospodarczego i społecznego, i pozostaje centralnym elementem strategii Europa 2020, choć ujęta w innym kontekście. Unia Europejska stworzyła wiele instrumentów finansowych wspierających innowacyjne praktyki w odniesieniu do kwestii społecznych i socjalnych. Najważniejszymi środkami wsparcia dla innowacji społecznych są jednak fundusze strukturalne, głównie Europejski Fundusz Społeczny. W perspektywie finansowej 2007–2013, w ramach każdego programu operacyjnego szczególną uwagę zwracano na wspieranie działalności innowacyjnej i włączanie jej do głównego nurtu polityki, co było zaleceniem Komisji Europejskiej dla wsparcia z tego funduszu. W Polsce w latach 2007–2013 jedynym programem współfinansowanym z tego funduszu był program Kapitał Ludzki. Celem artykułu jest analiza projektów innowacyjnych współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach PO Kapitał Ludzki 2007–2013 oraz powstałych w ich wyniku innowacji społecznych. W tym celu przeprowadzono badania, przede wszystkim w oparciu o bazę projektów Krajowego Systemu Informatycznego SIMIK 07–13 (stan na dzień 31.03.2015 r.) oraz informacje Krajowej Instytucji Wspomagającej dla Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki.