Przeglądanie według Temat "short story"

Aktualnie wyświetlane 1 - 3 z 3

Biedermeierowskie świadectwo zarazy – „Granit” Adalberta Stiftera
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Mazur, Aneta
The following article is an introduction to the Adalbert Stifter’s short story entitled “Granite” in Polish translation. The article explains the political and cultural origin of the work, its poetical form, its ethical and philosophical meaning. The “Granite”, included in the short story collection (Colorful Stones, 1853) is considered to be an important declaration of Biedermeier movement in Austria, its aesthetic as well as its ethic tradition, manifest of which was so-called „Gentle Law” (das sanfte Gesetz), i.e. an ordered existence harmony and an unspectacular, daily practising the humanism in the personal, country and social life. In Stifter’s piece it concerns also an extraordinary case of the epidemic, which did plagued the Bohemian countryside in the 18th century. The story plot being based on local oral tradition, presents how adult’s and children’s characters react the hazards and challenges they must confront during the illness. Playing with several allusions (such as biblical, philosophical, scientific, legendary ones) the “Granite” concludes with two distinctive thesis: the only way to survive the plague is acting with human dignity and altruistically; the survive means an irrational and paradoxical experience. The „epidemic” motive – due to historical fact, at the same time the figure of a catastrophe, of a test, of an initiation into dark rules of history and nature as well – is sophisticatedly articulated, using different text construction, plot and narrative levels or implied meanings of the work (the titel motive of „granite”, a motive of volcanic catastrophe, plays a role in all of them). There is a kind of misterious interpretative ambiguity in Adalbert Stifter’s work till now – “Granite” is to understand as a Biedermeier idyll; as an evidence of author’s world view; as a documented case of the epidemic in Boccaccio style; as a parable about humanity at the crucial moment of the life; and, finally, as a short story masterpiece.
Opowieść o przestrzeniach grozy w twórczości nowelistycznej Stefana Grabińskiego
(Uniwersytet Rzeszowski, 2021-10-18) Godos, Anna
Głównym celem badań jest udowodnienie, iż świat wykreowany posiada więcej niż trzy, a nawet - cztery płaszczyzny; sam świat nienamacalny podzielono tu bowiem na co najmniej cztery części z obszaru poznania oraz kolejne dwie, uobecniające się w zasięgu faktycznym przestrzeni. Sama zaś przestrzeń wykazuje właściwości plastyczne, rozciągając swe granice i przenikając poprzez różne dziedziny swojej istoty. Co więcej, piśmiennictwo autora przesiąknięte zostało atmosferą niesamowitości; w związku z tym, cel pochodny rozprawy stanowiło wykazanie, iż groza przenika całokształt twórczości Grabińskiego. Dysertacja, oprócz wstępu i zakończenia, składa się z pięciu rozdziałów: I. Przestrzeń jako problem badawczy; II. Nowelistyka grozy Stefana Grabińskiego a konwencja gatunku; III. Wizja przestrzeni kolejowych; IV. Niesamowita płaszczyzna ponad- przestrzenności; V. Antropologiczny wymiar „przestrzeni wnętrza” w ujęciu Stefana Grabińskiego. W dwóch pierwszych zaprezentowano teoretyczne zagadnienia dotyczące badań nad przestrzenią oraz zjawiskiem grozy. Trzy kolejne skupiają się na analizie konkretnych nowel pisarza, w odniesieniu do wykreowanych w Rozdziale I teorii przestrzennych. Przedmiotem przeprowadzonych analiz stały się krótkie formy narracyjne autorstwa Stefana Grabińskiego, ze względu na swoją niewielką rozpiętość dające sposobność wnikliwego spojrzenia na konkretne zagadnienie.
Umiejętności tekstotwórcze uczniów szkoły podstawowej w zakresie opowiadania z dialogiem
(2016-05-23) Mazur, Karolina
Edukacja polonistyczna musi być ukierunkowana na zdobywanie praktycznych umiejętności związanych z tworzeniem tekstów zróżnicowanych gatunkowo. W związku z tym w pracy omówiono metodologię określaną jako tekstologia, korzystano również z genologii. Założenia naukowe tych orientacji badawczych pozwoliły na dokonanie analizy umiejętności tekstotwórczych uczniów w zakresie opowiadania z dialogiem. Podstawą materiałową zostały opowiadania napisane przez uczniów klas szóstych szkoły miejskiej i dwóch szkół wiejskich. Łącznie zanalizowano 130 opowiadań. Wprowadzając termin komunikacja tekstotwórcza, zaakcentowano przede wszystkim proces tworzenia tekstu, czyli czynny aspekt kompetencji tekstowej jako zdolność do produkowania i odbierania wielorakich typów zdarzeń komunikacyjnych. Badając kompetencje tekstotwórcze szóstoklasistów, poddano analizie sposób realizacji wzorca gatunkowego opowiadania, uwzględniając przy tym: strukturę, czyli schemat tekstów, a więc: sygnały delimitacji, składniki ramy – początek i koniec, w tym tytuł opowiadania, wskaźniki orientacji w dyskursie – rozczłonkowanie tekstu na akapity i metatekst; aspekt poznawczy, a w jego ramach, realizację formy opisu przeżyć wewnętrznych w opowiadaniu oraz językowe środki wyrażania wartościowań. Podano także przykłady błędów językowych najczęściej popełnianych przez szóstoklasistów.