Przeglądanie według Temat "rzymski proces karny"
Aktualnie wyświetlane 1 - 3 z 3
- Wyniki na stronie
- Opcje sortowania
Pozycja Dowody w rzymskim procesie karnym okresu republiki na przykładzie mów Cycerona(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Skorupka, JerzyPrzedmiotem opracowania są dowody w rzymskim procesie karnym okresu republiki, na jakie powołuje się Cyceron w swoich mowach. Analizie poddałem trzy mowy oskarżycielskie Cycerona przeciwko Katylinie oraz dwie mowy obrończe Cycerona wygłoszone w sprawach przeciwko Lucjuszowi Murenie i Gnejuszowi Plancjuszowi. W podsumowaniu stwierdza się, że pomimo upływu 2000 lat we współczesnym polskim procesie karnym w zasadzie występują takie same źródła i środki dowodowe, jak w procesie rzymskim okresu republiki. Źródłami dowodowymi są osoby i rzeczy oraz dokumenty, a środkami dowodowymi zeznania świadków i opinie biegłych oraz treść dokumentów. Występuje tzw. mały świadek koronny, którym w procesie przeciw Katylinie był Tytus Wolturcjusz. Wykonywane są tożsame czynności dowodowe. Tym, co różni oba procesy, jest brak wpływu opinii publicznej na treść wyroku i wszystkich innych czynności procesowych oraz na ocenę dowodów. W polskim procesie karnym dowodami nie są argumenty (probationes artificiales). Oba procesy karne różni też charakter wyjaśnień oskarżonego. W procesie rzymskim nie stanowiły one dowodu, a współcześnie jest to ważny dowód o charakterze pierwotnym i bezpośrednim.Pozycja Kilka uwag na temat utrudniania procesu karnego przez oskarżyciela w prawie rzymskim(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Loska, ElżbietaTematem artykułu jest przedstawienie przestępstwa zmowy procesowej (praevaricatio) w rzymskim prawie karnym. Jest ono jedną z form utrudniania procesu karnego przez oskarżyciela. Przedstawiony został również przypadek postawienia takiego zarzutu wobec oponenta politycznego – zmowy miał się dopuścić Klodiusz w procesie Katyliny o zdzierstwa.Pozycja Zasada kontradyktoryjności w rzymskim procesie karnym(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Chmiel, AndrzejZasada kontradyktoryjności była obecna w rzymskim postępowaniu karnym w zasadzie od początków jego funkcjonowania. Proces karny był postrzegany już przez starożytnych Rzymian jako spór dwóch przeciwstawnych stron procesowych – oskarżyciela i oskarżonego. Typowo kontradyktoryjny charakter miał zwłaszcza proces przed quaestiones perpetuae. Jednak jak wykazano, nawet w tej formie postępowania kontradyktoryjność doznawała pewnych ograniczeń. Charakter kontradyktoryjności uległ pewnym przemianom w cognitio extra ordinem. W nowym typie procesu karnego zmieniła się przede wszystkim rola sądu. W cognitio extra ordinem stał się on aktywnie uczestniczącym w postępowaniu karnym organem procesowym wyposażonym w instrumenty mające zapewnić mu zrealizowanie zasady prawdy materialnej. Kontradyktoryjność pomimo tego, iż została poddana aktywnej kontroli ze strony rozpoznającego daną sprawę sędziego, pozostała nadal jedną z głównych zasad rzymskiego procesu karnego.