Przeglądanie według Temat "ryby"

Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2

Przekształcenia bentosu i ichtiofauny małych, nizinnych potoków skolonizowanych przez bobra europejskiego Castor fiber L.
(2016-06-11) Wojton, Andrzej
Aktywność inżynieryjna bobrów jest istotnym przejawem działalności środowiskotwórczej na małych, śródleśnych potokach. Celem niniejszej pracy była ocena wpływu zabudowy potoków nizinnych przez bobra europejskiego na makrobezkręgowce bentosowe i ichtiofaunę. Badaniami objęto trzy potoki. Na każdym z cieków stanowiskami badawczymi były 3 stawy bobrowe oraz dwa stanowiska płynące. Każdego roku trzy razy pobierano próbki bentosu. Ocenę liczebności i biomasę ichtiofauny dokonano w oparciu o 5 elektroodłowów. Ogólne zagęszczenie i biomasa bentosu były wyższe niemal w każdym stawie w porównaniu z odcinkami płynącymi. Taksonami wykazującymi wyższe różnice w liczebności i biomasie stawów wszystkich potoków były małżoraczki. Istotnie wyższe liczebności i biomasę w stawach zwykle osiągały skąposzczety, ochotkowate, ośliczki i jętki, natomiast na odcinkach płynących kiełże. W przypadku ryb, liczebność i biomasa nie różniły się istotnie między stanowiskami badanych potoków. Liczebność strzebli potokowej, kiełbia i słonecznicy były silnie dodatnio skorelowane ze średnią głębokością, wiekiem stawu oraz powierzchnią zajętą przez roślinność szuwarową. Zawartość tlenu w wodzie pozytywnie wpływała na liczebność śliza. Silna dodatnia korelacja istniała między powierzchnią stawu, a zagęszczeniem jętek, pijawek, chrząszczy i ważek. Zagęszczenie kiełży, meszek i małży było dodatnio skorelowane ze zmiennymi ruch wody i piasek. Na liczebność ośliczek, małżoraczków, skąposzczetów, ochotkowatych i wielkoskrzydłych pozytywnie wpływały osad, głębokość średnia, szuwar i wiek stawu.
Wpływ antropogenicznych zaburzeń siedlisk w potoku górskim na strukturę makrozoobentosu i ichtiofauny
(Uniwersytet Rzeszowski, 2023-03-09) Szmuc, Joanna
Koryto badanego potoku w zostało przekształcone poprzez budowę progów i przepustów kołowych (lata 70. XX w.). Konstrukcje te stały się przeszkodą dla ryb i powodowały przekształcenie siedlisk dla bezkręgowców. W 2012 r. bariery usunięto. Celem pracy była ocena reakcji fauny wodnej na antropogeniczne zmiany siedlisk w potoku górskim. Badania prowadzono przed (2009) i po renaturyzacji (2014-2021). Wykonano pomiary parametrów hydromorfologicznych koryta i fizyko-chemicznych wody. W każdym roku badań odławiano ryby, a makrozoobentos pobierano na wszystkich stanowiskach trzykrotnie w każdym roku badań (2009, 2014, 2019). W każdej porze roku 2017/2018, pobrano też próby bentosu w mikrosiedliskach. Analizy statyczne wykonano stosując m.in. PERMANOVA, PCA, PCO, RDA. Odbudowane odcinki koryta oferowały dogodne siedliska dla ryb, zapewniając kryjówki, refugia sezonowe, miejsca tarła i wzrostu narybku. Głównymi czynnikami wpływającymi na strukturę makrozoobentosu były: charakter podłoża, w tym głazy wbetonowane w dno, oraz obecność martwej materii organicznej. Analiza mikrosiedlisk wykazała m.in., że skąposzczety i niektóre ochotkowate były pozytywnie skorelowane z obecnością drobnoziarnistego osadu na dnie. Natomiast z głazami wbetonowanymi najsilniej skorelowane były chrząszcze Elmidae czy jętki Baetidae. Wykazano, że jeśli koryto potoku zostanie odbudowane z zastosowaniem właściwie dobranych technik renaturyzacyjnych, fauna wodna może być obfita i zróżnicowana.