Przeglądanie według Temat "renesans"

Aktualnie wyświetlane 1 - 5 z 5

Co kryje się za słowem "quincunx"? Rzecz o konferencji pt. "Stanisław Orzechowski - pisarz polityczny. W pięćsetlecie urodzin"
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Magryś, Roman
The article presents a report on the scholarly meeting organized in Przemyśl, in October 2013 by Rzeszow University, Jagiellonian University and the Society of Science Lovers in Przemyśl, which was devoted to an eminent Polish Renaissance humanist Stanisław Orzechowski. It contains a brief review of all the papers delivered during the conference as well as a succinct sketch of Orzechowski’s biography, including his most significant literary accomplishments.
Literacka rama wydawnicza w edycji dzieła Malchera Piotrkowity pt. „Przeciw morowemu powietrzu przestroga”
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Sitkowa, Anna
In the article, the research is devoted to the study of titling press, stemmat, an inscription letter and a preface to the reader, constituting the literary framework of the only work known today by Malcher Piotrkowita, Jan Kostka’s court physician, voivode of Sandomierz. A warning against miasmas, issued after January 5, 1579, has survived till today in a unique form, belonging to the collection of the National Museum in Krakow / The Princes Czartoryski Museum. Piotrkowita’s book has not yet become an object of detailed studies, although, according to the author, it was the first comprehensive guide for the time of the plague, written by a Pole in his national language.
Morowe powietrze w perspektywie uniwersalnej: Kronika, to jest historyja świata (1564) Marcina Bielskiego
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Śnieżko, Dariusz
The article deals with the informations of pestilences in Chronicle that is the History of the Whole World (1564) by Marcin Bielski. The following issues have been taken under examination: ranges of pestilences, their causes, the ways of therapy, metaphors of infections, narrative forms of records and their modalities.
Perspektywy renesansu Trójkąta Weimarskiego i jego działalność po agresji Rosji na Ukrainę
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2024-09) Fiszer, Józef M.
Niniejszy artykuł poświęcony jest tzw. Trójkątowi Weimarskiemu utworzonemu w 1991 roku, czyli nieformalnej grupie państw, którą tworzą Polska, Niemcy i Francja. Ukazuje genezę, sukcesy i niepowodzenia oraz jego działalność i perspektywy renesansu po agresji Rosji na Ukrainę 24 lutego 2022 roku. Trójkąt Weimarski powstał w trudnym momencie dla Polski i Europy, tzn. po zjednoczeniu Niemiec 3 października 1990 roku, ale przed rozpadem Związku Sowieckiego w grudniu 1991 roku, który miał negatywny stosunek do transformacji ustrojowej w Polsce rozpoczętej w czerwcu 1989 roku i jej euroatlantyckich aspiracji. Podobny, wrogi stosunek do euroatlantyckich aspiracji Ukrainy ma Federacja Rosyjska pod rządami Władimira Putina, który m.in. po to zaatakował ten suwerenny kraj, aby udaremnić mu akcesję do Unii Europejskiej i NATO. W artykule tym staram się zweryfikować hipotezę, że Trójkąt Weimarski to jeden z największych sukcesów polityki zagranicznej Polski po 1989 roku, której głównym celem była akcesja do struktur euroatlantyckich, aby w ten sposób zapewnić suwerenność i umocnić nasze bezpieczeństwo. Stwierdzam, że Trójkąt Weimarski spełnił tu swoją rolę. Ponadto uważam, że może on odegrać podobną rolę w przypadku starań Ukrainy o członkostwo w strukturach euroatlantyckich. W związku z tym niezbędny jest jego renesans, a akceleratorem tego procesu jest tocząca się od ponad dwóch lat wojna w Ukrainie. Poza tym stwierdzam, że biorąc pod uwagę komplikującą się dziś sytuację międzynarodową, Trójkąt Weimarski powinien aktywniej działać i odgrywać większą rolę w polityce zagranicznej Polski, Niemiec i Francji oraz Unii Europejskiej. Powinien też podejmować konkretne działania na rzecz zakończenia wojny rosyjsko-ukraińskiej i akcesji Ukrainy do Unii Europejskiej i NATO.
Wybrane zjawiska sztuki renesansu a przemiany samowiedzy człowieka epoki nowożytnej w ujęciu Charlesa Taylora
(Wydział Sztuki UR, 2018-12) Nowicki, Paweł
This article aims to discuss Charles Taylor’s views included in Sources of the Self, concerned with the changes in European art during the Renaissance presented as an outcome of the changes in the understanding of human identity. The author’s significant assumption is a thesis that historical changes in human self-knowledge find a reflection in art, especially in the construction of a painter’s plan, the position of an observer, the manner in which the observed object is presented. The answers to the questions: Who is looking? Where does the perspective open? etc. are vital for analyzing works of art treated as exempla of anthropological and epistemological problems. Important points of reference next to Taylor’s Sources of the Self are H. Wölfflin’s Principles of Art History, N. Elias’s Involvement and Detachment and Ch. Taylor’s Diálogos Taylor y Bernstein.