Przeglądanie według Temat "reforma rolna"

Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2

Definiowanie pojęcia nieruchomości ziemskiej w polskim prawodawstwie agrarnym, ze szczególnym uwzględnieniem przepisów dekretu PKWN z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej i jego realizacji
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Kłusek, Mirosław
Problem zakresu pojęcia nieruchomości ziemskiej stał się aktualny po 1990 r., kiedy do organów administracji i sądów zaczęły napływać wnioski reprywatyzacyjne dawnych właścicieli nieruchomości ziemskich lub ich spadkobierców prawnych kwestionujące legalność i zgodność z dekretem PKWN z 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej decyzji o upaństwowieniu. Orzecznictwo sądowe, a zwłaszcza Naczelny Sąd Administracyjny, przyjęło stanowisko, iż pod pojęciem „nieruchomość ziemska” z art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN z 6 września 1944 r. należy rozumieć jedynie „nieruchomości ziemskie o charakterze rolniczym”. W świetle tego nieruchomościami ziemskimi są wyłącznie obiekty mienia nieruchomego, które mają charakter rolniczy. Natomiast na podstawie przeprowadzonych badań należy stwierdzić, że w momencie wejścia w życie dekretu PKWN z września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej i jego realizacji była już znana i powszechnie stosowana definicja nieruchomości ziemskiej. Pod pojęciem „nieruchomość ziemska” rozumiano wtedy nieruchomość położoną poza granicami administracyjnymi miasta. Pojęcie nieruchomości ziemskiej było szerokie i obejmowało: majątek ziemski, dobra rycerskie i dobra ziemskie. Nieruchomość ziemska w tym czasie była traktowana jako całość nierozerwalnie połączonych ze sobą części składowych: użytków rolnych, sadów, dróg, terenów zabudowanych, wód, lasów, torfowisk, inwentarza żywego i martwego itp. Nawet budynki nieposiadające pełnej przydatności gospodarczej dla gospodarstwa rolnego stanowiły integralną część nieruchomości ziemskiej.
POJĘCIE WŁASNOŚCI W DEBACIE PRZED UCHWALENIEM KONSTYTUCJI Z 17 MARCA 1921 R.
(2015-04-23) Orzechowska, Agnieszka
Artykuł porusza problem ukształtowania prawa własności w toku prac nad Konstytucją marcową. Główną osią artykułu są rozważania nad modelami własności zawartymi w projektach przedstawionych Sejmowi Ustawodawczemu oraz koncepcjach wnoszonych przez stronnictwa polityczne w debacie konstytucyjnej. Publikacja opisuje koncepcje prawa własności, dzieląc je na trzy najważniejsze, które wykrystalizowały się w toku prac nad Konstytucją marcową. Pierwsza związana jest z pracami rządu, przyjmuje rozwiązania nawiązujące do myśli oświeceniowej, zakłada nietykalność własności oraz ograniczone możliwości wywłaszczenia. Druga, związana ze stronnictwami ludowymi oraz działalnością W. Wakara, również odwołuje się do koncepcji liberalnej, jednak akcentuje rolę ziemi uprawnej jako „warsztatu odwiecznego pracy polskiej”. Przedstawiony przez partie chłopskie model miał w pierwszym rzędzie zabezpieczyć wykonanie reformy rolnej. Trzecia, przedstawiona przez socjalistów, którzy głosili potrzebę nacjonalizacji gospodarki, a także zabezpieczenia interesów ludzi pracy, podkreślała że, państwo zmierza ku nowym formom wytwórczości i życia społecznego, więc powinno to zostać uwidocznione w formułach i instytucjach konstytucyjnych. Artykuł prezentuje również dokonania Komisji Konstytucyjnej Sejmu Ustawodawczego powołanej do przedstawienia ostatecznego projektu. Analizuje modele prawa własności, które wywarły największy wpływ na prace Komisji. Przedstawia też podstawowe poglądy stronnictw politycznych na kwestię własności zaprezentowane podczas debaty sejmowej.