Przeglądanie według Temat "problem społeczny"

Aktualnie wyświetlane 1 - 6 z 6

Bezdomność
(Uniwersytet Rzeszowski, Rzeszów, 2017) Szluz, Beata
Bezdomność jest problemem ogólnoświatowym, a u jej podłoża dostrzega się uwarunkowania polityczne, społeczne i ekonomiczne. Może być rozpatrywana na wielu płaszczyznach: w ujęciu indywidualnym, jako elementżyciowej sytuacji konkretnej jednostki, jako pewien przejaw patologii, a także jako bardzo trudny problem społeczny. Zjawisko dotyka najczęściej mężczyzn w średnim wieku. Rzadziej doświadczają bezdomności kobiety czy dzieci. W Polsce odbywa się liczenie osób bezdomnych, co pozwala uzyskać dane przybliżające zarówno liczbę, jak również pewne cechy socjodemograficzne tej kategorii społecznej, którą trudno mierzyć pomimo metod zaproponowanych zarówno przez praktyków, jak i naukowców. Złożoność problemu i jego wielowymiarowość nie sprzyja jego badaniom, stanowi również trudność w kontekście prowadzonych i podejmowanych działań profilaktycznych oraz pomocowych.
Bezdomność rodzin - socjologiczny szkic problemu
(KUL Jana Pawła II, Lublin, 2011) Szluz, Beata
The problem of homelessness is not new, however it was only after 1989 that research regarding this issue started in Poland. Only very sparse publications connected with this subject matter appeared in preceding years. That situation was caused predominantly by the tendency to conceal the existence of certain social issues. The research related to this significant phenomenon conducted in the period of less than 20 years turned out to be extremely difficult, time and work consuming and very costly. A preliminary survey of the subject related literature showed that a research connected with family homelessness is undertaken very rarely. This phenomenon is a dangerous experience for an individual, but also the issue of family homelessness is becoming an alarming problem. Family's life is disturbed, which often leads to its disintegration. When a family faces homelessness, children are often placed in welfare institutions. Homelessness has negative impact on children's growth and education. Moreover it ruins physical and mental well being of the family members. In relation with the occurring problems, the herein article attempts an analysis of the issue of family homelessness. The analysis focused on the socio-demographic image of homeless families, causes of the problem, place of stay, ways for providing for the family, and forms of assistance for homeless families.
Centra usług społecznych – nowy model instytucji polityki społecznej
(Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej w Lublinie, 2023) Szluz, Beata; Ostasz, Anna; Szafran, Katarzyna
Nowa jakość polityki społecznej w Polsce przejawia się we wprowadzonej w życie w dniu 1 stycznia 2020 r. – będącej prezydencką inicjatywą ustawodawczą – ustawie o realizowaniu usług społecznych przez centrum usług społecznych (CUS). Wejście w życie przepisów ustawy – której koncepcja została przygotowana przez Narodową Radę Rozwoju w ramach sekcji Polityka społeczna, rodzina – zainicjowało „kroczącą zmianę systemową”. Centra zapewniają bowiem mieszkańcom dostęp do kompleksowych usług w nowoczesny sposób, jako „instytucja jednego okienka”, a także upowszechniają społeczne formy wsparcia usługowego realizowane na zasadzie: wolontariatu, samopomocy czy pomocy sąsiedzkiej. CUS są tworzone przez samorządy lokalne w odpowiedzi na potrzeby mieszkańców, są to zatem oddolne inicjatywy. Stanowią wyrażenie myśli, że w ramach lokalnych polityk społecznych warto i należy przekraczać granice resortowe i tworzyć zintegrowane lokalne systemy usługowe. Są podmiotami koordynującymi lokalne systemy usług społecznych. Ich celem jest integrowanie i koordynowanie usług wykonywanych przez różnych lokalnych usługodawców, którzy z centrum współpracują. Celem niniejszej publikacji – przygotowanej w projekcie „Liderzy kooperacji” realizowanym w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój, finansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego na lata 2014–2020 – jest zobrazowanie CUS jako nowego modelu instytucji polityki społecznej. W opracowaniu ukazano korzyści wynikające z utworzenia centrum usług społecznych z perspektywy Kancelarii Prezydenta RP, przedstawicieli samorządu terytorialnego, a także mieszkańców. Podjęto zagadnienie implementacji rozwiązań „kroczącej zmiany systemowej”, prezentując kolejno: plan wdrażania modelu usług społecznych, proces tworzenia centrum – aspekty formalne i organizacyjne, diagnozę potrzeb i potencjału społeczności lokalnej, a także program i kontraktację usług społecznych oraz finansowanie CUS. Istotne okazało się również ukazanie dobrych praktyk, wybranych z wielu realizowanych w Polsce, które wyraźnie wskazują rezultaty wprowadzanej nowej jakości polityki społecznej.
Podkarpacka bezdomność – socjologiczny szkic problemu
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Szluz, Beata
Stopniowe ujawnianie się rzeczywistej skali zjawiska bezdomności w Polsce zaobserwowano od 1989 r. Skłoniło to naukowców do podejmowania badań, a także do analizowania tego problemu społecznego. Bezdomność w ujęciu historycznym znana była od bardzo dawna, jednakże stan wiedzy o tym problemie jest nadal zbyt skromny. Prowadzenie badań w środowisku bezdomnych osób jest niełatwe, a niekiedy nawet niebezpieczne. Sławomir Sidorowicz podkreślił, że badania są obarczone poważnymi barierami, wśród których wymienił m.in. trudności w definiowaniu zjawiska, w uzyskaniu reprezentatywnej grupy bezdomnych. Zbieranie danych jest ponadto uciążliwe, czasem przykre, praco-chłonne, czasochłonne, niebezpieczne, a zawsze bardzo kosztowne. Na trzy trudności dotyczące wypowiadania się na temat bezdomności wskazał K. Frysztacki. Pierwsza to kłopoty definicyjne co do istoty zjawiska i jego różnorodność. Kolejna wiąże się z określeniem liczby bezdomnych osób. Ostatnia dotyczy interpretacji, ponieważ w zależności od wyboru określonego stanowiska można w odmienny sposób rozumieć źródła i mechanizmy zjawiska, jak również wskazać sposoby przeciwdziałania. Waga problemu oraz nadzieja na zmianę sytuacji ludzi bezdomnych w wyniku naukowego rozpoznania tego zagadnienia skłania do badań i analiz. Celem artykułu uczyniono zatem zobrazowanie zjawiska bezdomności kobiet i mężczyzn w południowo-wschodniej części Polski, analizami objęto teren województwa podkarpackiego.
Przeciwdziałanie zjawisku bezdomności w Unii Europejskiej
(Uniwersytet Warszawski, 2011) Szluz, Beata
Bezdomność jest zjawiskiem złożonym i wielowymiarowym. Najbardziej widoczną i ekstremalną formą ubóstwa i wykluczenia jest jej postać uliczna. Ten problem może również przejawiać się w innych formach, takich jak: przebywanie osób w placówkach, czasowe zamieszkiwanie u rodziny lub przyjaciół czy życie w warunkach nieodpowiednich i niebezpiecznych. Osobą bezdomną jest najczęściej samotny mężczyzna w średnim wieku, śpiący poza domem. Stereotyp ten nie odzwierciedla jednak zmieniającego się wizerunku bezdomnych, obserwuje się bowiem coraz większą liczbę młodych osób i kobiet. Studiując literaturę przedmiotu odnosi się wrażenie, że bezdomność jest przede wszystkim problemem mężczyzn, ponieważ ich odsetek jest większy niż kobiet czy dzieci.Szacuje się, że mieści się on wprzedziale 60–90%. Zdecydowanie mniej liczna jest populacja bezdomnych kobiet, od około 10% do 40%1 . Mając na względzie skalę zjawiska i jego specyfikę oraz fakt, że ta problematyka w kontekście profilaktyki w poszczególnych krajach jest różnie postrzegana i rozwiązywana, a ponadto nader rzadko poruszana w polskiej literaturze naukowej, w artykule skoncentrowano uwagę na zagadnieniu przeciwdziałania bezdomności w Unii Europejskiej (UE).
Zjawisko bezdomności w wybranych krajach Unii Europejskiej
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Szluz, Beata
Marginalność społeczna jest analizowana przede wszystkim jako zjawisko struktury społecznej. Pojawiają się ludzie nieprzypisani, w konsekwencji różnych uwarunkowań, do określonych pozycji społecznych. Nie korzystają ze statusowych uprawnień właściwych tym pozycjom lub zajmują pozycje o statusie w mniejszej czy większej mierze „ułomnym”. Marginalność jest to w pewnym stopniu ograniczone uczestnictwo w określonym porządku społecznym oraz brak dostępu do jego podstawowych instytucji, np.: rynku pracy czy konsumpcji, systemu instytucji wymiaru sprawiedliwości, systemu edukacji, a także systemu gwarancji socjalnych. Bycie izolowanym czy izolowanie się jednostki można przedstawić jako proces składający się z czterech kolejnych faz. Pierwsza, nosząca nazwę separacji pierwotnej wiąże się ze stopniowym doświadczaniem braku wstępu do różnych grup społecznych, wycofywaniem się z różnych sytuacji. Kolejno następuje dostrzegana zmiana sposobu życia, która związana jest z popadaniem w nieznane, obce dla danej jednostki położenie. Człowiek podejmuje próbę definiowania nowej sytuacji, egzystuje w niej bez możliwości oczekiwania społecznego wsparcia. Kolejną fazą jest zawieszenie wiążące się z niemożnością wejścia w nową sytuację społeczną. Jest to przystosowanie się do bierności. Dochodzi do separacji wtórnej i utwierdzenia się w konieczności życia w izolacji. Następuje stopniowe przeformułowanie reguł życia. Jednostki funkcjonują w dwóch sferach, są członkami społeczeństwa, jednocześnie wchodzą w obszar bycia zbędnym, nikim. Bezdomność jest przejawem skrajnego wykluczenia społecznego. Niejednoznaczne definiowanie i klasyfikowanie rodzajów bezdomności utrudnia rozpoznawanie tego problemu społecznego. Diagnozowanie zjawiska jest niełatwe, nie można bowiem precyzyjnie określić jaka liczba ludzi na świecie pozostaje w obecnej chwili bez „dachu nad głową”. Mając na uwadze różnice w tych zakresach w poszczególnych krajach Unii Europejskiej (UE), podejmuje się wiele działań mających na celu zarówno uściślenie pojęcia, jak również monitorowanie zjawiska. Niepokoi fakt, że bezdomność dotyka dorosłe osoby, częściej mężczyzn, niż kobiety, jak również dzieci. Zjawisko wywołuje zainteresowanie badaczy nie tylko w skali danego kraju, ale także w szerszym zakresie, m.in. w krajach UE, na której poziomie próbują oni wypracować wspólne stanowisko w odniesieniu do tego problemu społecznego. Wieloletnie studia literatury naukowej oraz własne badania stały się impulsem do napisania monografii, której celem jest zobrazowanie zjawiska bezdomności w wybranych krajach UE w oparciu o zastosowanie metody socjologicznej analizy materiałów zastanych (przeprowadzanej metodą Desk Research), która opiera się na pozyskiwaniu i analizowaniu już istniejących, dostępnych danych. Przygotowanie książki wymagało prowadzenia szczegółowej kwerendy literaturowej, którą stanowią nie tylko opracowania zwarte, rozdziały w monografiach, artykuły z czasopism, ale także regulacje prawne, raporty z badań, opracowania urzędów statystycznych oraz wiele materiałów zaczerpniętych ze stron internetowych. Dostęp do elektronicznych baz czasopism i innych publikacji oraz wielu stron np. organizacji pozarządowych, umożliwił pozyskanie i analizowanie bardzo bogatego zasobu danych. Książka składa się z dwudziestu czterech rozdziałów, w których zarysowano pojęcie i europejską klasyfikację rodzajów bezdomności, ukazano monitorowanie oraz strategie, podejścia, metody przeciwdziałania problemowi na poziomie UE. W kolejnych rozdziałach zawarto szczegółowe analizy zjawiska w wybranych krajach UE: Austrii, Belgii, Czechach, Danii, Estonii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Litwie, Łotwie, Niemczech, Portugalii, Słowacji, Słowenii, Szwecji, Węgrzech, Wielkiej Brytanii oraz we Włoszech. Mając na uwadze, iż książka będzie przygotowana przede wszystkim dla polskich czytelników, pominięto analizę zjawiska bezdomności w Polsce. Skoncentrowano się bowiem na ukazaniu tych zakresów zagadnień, które w socjologii określa się „białą plamą”. Przyjęto ponadto alfabetyczny układ odnoszący się do analizowanych państw, celowo nie dokonano ich grupowa. Wybraną typologię ukazano w podsumowania, co wiązało się z zabiegiem, którego efektem ma być pobudzenie czytelnika do dyskusji i dalszych eksploracji naukowych. W każdym rozdziale wyodrębniono trzy podrozdziały, aby ułatwić czytelnikowi studiowanie, tzn. specyfikę zjawiska, jego skalę oraz przeciwdziałanie bezdomności. Podsumowanie zostało napisane z zamysłem uwypuklenia i dokonania porównań, zatem wskazania na te aspekty i działania, które wydają się korzystniejsze, efektywniejsze, a może także w dłuższym czasie tańsze z perspektywy ekonomicznej. W monografii zawarto bogatą bibliografię, która może stanowić inspirację do dalszych poszukiwać naukowych. a także stanowić impuls do przemyśleń dla praktyków, którzy poszukują innowacyjnych propozycji.