Przeglądanie według Temat "poisoning"

Aktualnie wyświetlane 1 - 4 z 4

Analiza występowania zatruć u pacjentów leczonych w oddziale toksykologii w Rzeszowie w latach 2011–2013
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Filip, Dawid; Kucaba, Grzegorz; Załucka, Jadwiga; Ozga, Dorota; Wojtaszek, Marek
Wstęp. Wraz z rozwojem cywilizacji lawinowo wzrasta liczba zagrożeń i nieprzewidzianych wypadków, a wśród nich zatruć. Zarówno przypadkowe jak i celowe narażenie na substancje szkodliwe są problemem nie tylko oddziałów toksykologii, ale także pracowników systemu ratownictwa medycznego. Cel pracy. Celem pracy była analiza zatruć pod względem rodzaju i ciężkości wśród pacjentów leczonych w Klinicznym Oddziale Intensywnej Terapii i Anestezjologii z Ośrodkiem Ostrych Zatruć Szpitala Wojewódzkiego nr 2 im. św. Jadwigi Królowej w Rzeszowie w latach 2011–2013 oraz czynników mających wpływ na częstość występowania zatruć. Materiał i metodyka. Badania przeprowadzono na podstawie oddziałowych zestawień zbiorczych pacjentów leczonych z powodu zatrucia. Na podstawie udostępnionych danych wyodrębniono płeć, wiek, rodzaje ciężkości zatruć, rodzaj zatrucia, efekt terapii, tryb przyjęcia oraz wypisu. Wszystkie wykresy i tabele wykorzystane w pracy wykonano za pomocą programu statystycznego IBM SPSS Statistic. Wyniki. Liczba pacjentów leczonych z powodu zatruć w oddziale wzrastała w poszczególnych latach z 332 do 491. Częściej hospitalizowani byli mężczyźni a najczęstszą przyczyna pobytu było zatrucie alkoholem etylowym lub inne stany związane z nadużyciem tego alkoholu. Zaobserwowano wzrost liczby ciężkich zatruć w poszczególnych latach z 5,12% w 2011 do 11% w 2013. Zaobserwowano również wzrost liczby pacjentów kierowanych z niniejszego oddziału do dalszego leczenia w innym szpitalu. Wnioski. Stwierdzono sukcesywny wzrost liczby hospitalizowanych pacjentów oraz ciężkości zatruć. Częściej zatruciom ulegali mężczyźni, a najczęstszą przyczyną zatrucia jest alkohol etylowy. Bardzo mały odsetek zatruć zakończył się zgonem. Ponad połowa zatrutych leczyła się na choroby współistniejące. Do SOR i do oddziału toksykologii pacjenci najczęściej przywożeni byli przez zespoły ratownictwa medycznego.
Analiza zatruć dzieci hospitalizowanych w latach 2010-2014, w Szpitalu Wojewódzkim Nr 2 w Rzeszowie
(2016-03-21) Owsianik, Dorota
Wstęp. Zatrucia w populacji dziecięcej, zarówno niezamierzone jak i celowe wciąż stanowią istotny problem medyczny i są częstą przyczyną hospitalizacji. Celem niniejszej pracy była analiza przyczyn, okoliczności oraz przebiegu klinicznego wymagających hospitalizacji zatruć dzieci z okolic Rzeszowa w okresie pięcioletnim. Materiał i metody. Badanie miało charakter retrospektywny. Materiał pracy stanowiły informacje zawarte w dokumentacji medycznej pacjentów pediatrycznych hospitalizowanych z powodu zatrucia w latach 2010-2014 w Szpitalu Wojewódzkim Nr 2 w Rzeszowie. Analizowano czynniki takie jak: rodzaj trucizny, drogę wnikania trucizny do organizmu, celowość zdarzenia oraz okres hospitalizacji. W analizie uwzględniono również wpływ uwarunkowań środowiskowych, takich jak: miejsce zamieszkania dziecka, posiadanie rodzeństwa oraz występowanie chorób przewlekłych u pacjenta zatrutego. Wyniki. W analizowanym okresie czasu 903 dzieci było hospitalizowanych z powodu ostrego zatrucia. Wśród nich było 466 dziewczynek i 437 chłopców w wieku od 2 tygodni do ukończenia 18 roku życia. Większość zatruć stanowiły zdarzenia przypadkowe (59,8 %). Zatrucia niezamierzone najczęściej spowodowane były środkami chemii gospodarczej (31,3 %), podczas gdy główną przyczyną intoksykacji celowych były leki (44,6 %). W analizowanej grupie zatrucia celowe statystycznie częściej dotyczyły dziewcząt (62,8 %, p<0,001). Do zatruć dochodziło głównie na drodze pokarmowej. Średni czas hospitalizacji był najdłuższy dla pacjentów po celowym spożyciu środków leczniczych (3,6 dnia).
Novaluron and indoxacarb induced methemoglobinemia – unveiling a rare poisoning
(Publishing Office of the University of Rzeszow, 2024-06) Shaji, Ijas Muhammed; Mohanty, Chitta Ranjan; Radhakrishnan, Rakesh Vadakkethil; Siddique, Ruby Nahan
Introduction and aim. In India, the utilization of agricultural pesticides for intentional self-poisoning is a prevalent method, and it is associated with substantially higher fatality rates compared to other self-poisoning approaches. Plethora, an agricultural insecticide containing novaluron (5.25%) and indoxacarb (4.5%), has recently been introduced and widely used in India and various other regions for its broad-spectrum lepidopteran control. While there have been documented cases of isolated self-poisoning involving indoxacarb, there is currently no literature reporting incidents of human poisoning specifically related to novaluron. Description of the case. An 83-Year-old male was presented to the emergency department (ED) with a history of consumption of 50 mL of an insecticide suspension concentrate called ‘PLETHORA’ to commit suicide. He had one episode of vomiting and dizziness after the ingestion. There was associated cyanosis, and the patient was put on high-flow oxygen at 10 L/min through a face mask. The patient was diagnosed to have methemoglobinemia and was successfully treated with methylene blue and ascorbic acid. One hour post methylene blue injection showed a methemoglobin level of 1%, and the patient gradually improved. Patients presenting with novaluron and indoxacarb poisoning require supportive treatment as there is no specific antidote. There should be a high index of suspicion for methemoglobinemia in such patients, and timely management is necessary to prevent further complications. The patient was successfully managed and discharged after the 3rd day of admission. Conclusion. The management of patients with novaluron and indoxacarb poisoning primarily involves supportive care, as there is currently no specific antidote available for these substances. Maintaining a high suspicion index for the development of methemoglobinemia and timely management of other complications is crucial for the best possible patient outcomes.
Suicidal behavior as a result of maladjustment of servicemen to the conditions of military service in Ukraine
(Publishing Office of the University of Rzeszow, 2023-03) Mykhalchuk, Nataliia; Pelekh, Yurii; Kharchenko, Yevhen; Ivashkevych, Eduard; Zukow, Walery; Ivashkevych, Ernest; Yatsjuryk, Alla
Introduction and aim. The purpose of the article is to analyze the peculiarities of suicidal behavior as a result of maladjustment of servicemen to the conditions of military service in Ukraine. The tasks of the article are to identify among militaries: 1) the most significant risk factors for autoregressive and suicidal behavior; 2) the psychological peculiarities of adaptive disorders that may lead to suicide; 3) protective factors against autoregressive and suicidal behavior. Material and methods. To solve the problem of our research, a set of methods was used: theoretical methods – theoretical and methodological analysis of scientific sources, their systematization, classification, generalization; empirical methods – the observation, the interview, a questionnaire, testing, the method of expert assessments. In general 420 militaries were participated in our research. The participants of the 1 st stage of the study were 240 militaries in the age 18-25 years old with suicidal and auto-aggressive behavior in anamnesis and one or more attempts of suicide. These militaries were treated in the psychiatric hospital No 1 in Kyiv (Ukraine). At the 2 nd stage of the study 180 militaries were participated. They were treated in the Main Military Clinical Hospital (the Center), Kyiv, Ukraine. The research was organized during May–November, 2021. Results. We investigated that 120 militaries had various forms of post-suicidal encephalopathy, such as acute affective, non-psychotic state. The number of patients with residual psychoorganic pathology was 41 people (34.16%); after poisoning there were 37 people, the number of patients with toxic encephalopathy – 33 people (27.5%); after self-arson – 9 people, there were 4 patients (3.33%) with burn encephalopathy. We identified the following clinical variants of depressive reactions as a result of maladjustment and suicidal attempts: 1) the reaction of disadaptation in combination with neurosis-like disorders (48.9%); 2) the reaction of maladjustment including hypochondriacal inclusions (in 23.4% of cases of respondents); 3) maladaptive reactions with an anxious component were observed in 28.6% of cases. Conclusion. It was shown that the suicidal behavior of soldiers depended on many external and internal risk factors. We showed protective factors against autoregressive and suicidal behavior.