Przeglądanie według Temat "poemat narracyjny"
Aktualnie wyświetlane 1 - 1 z 1
- Wyniki na stronie
- Opcje sortowania
Pozycja Serce boli, lecz opowiadać trzeba. Strategie upamiętniania w przedmowach do poematów romantycznych(Wydawnictwo AVALON, 2016) Stanisz, MarekArtykuł prezentuje charakterystykę literackich strategii upamiętniania przeszłości, którymi posługiwali się twórcy przedmów poprzedzających romantyczne poematy narracyjne (George Byron, Heinrich Heine, Adam Mickiewicz, Aleksander Puszkin, Juliusz Słowacki, Taras Szewczenko, Cyprian Norwid, Władysław Syrokomla, Mieczysław Romanowski). Celem przedstawionych rozważań jest ukazanie, jak autorzy tych tekstów rozumieli akty upamiętniania: co uznawali za warte poetyckiego uwiecznienia i jakie nadawali znaczenia oraz funkcje artystyczne relacjonowanym historiom z przeszłości. Analiza przedmów do wybranych poematów romantycznych dowodzi, że najczęstszym przedmiotem narracji upamiętniających były dzieje tajemniczych lub zupełnie anonimowych bohaterów z przeszłości, relacjonowane z subiektywnej, pomijającej fakty historyczne, zaangażowanej emocjonalnie perspektywy. Wśród najważniejszych celów poetyckich opowieści autorzy przedmów romantycznych wymieniali pragnienie wyrażenia tęsknoty za tym, co minione, a ponadto zwracali uwagę na niezwykłość relacjonowanych epizodów lub na głębię własnych przeżyć wywołanych ich kontemplacją. Gest zwrócenia się do przeszłości rozumieli zwykle jako formę jej ożywienia, jako zobowiązanie do pamiętania lub rozrachunek z tym, co minęło; niekiedy prezentowali relacjonowane wydarzenia jako klucz do zrozumienia procesów historycznych i przewidywania przyszłości. Dzięki demonstracyjnemu dystansowaniu się od oficjalnych źródeł historycznych autorzy prefacji do romantycznych poematów dokonywali swoistej „prywatyzacji” przeszłości – w ten sposób uporządkowany dyskurs historyczny zastępowali żywym, emocjonalnym, zsubiektywizowanym dyskursem pamięci.