Przeglądanie według Temat "nauczanie"

Aktualnie wyświetlane 1 - 15 z 15

AN ANALYSIS OF THE TEACHING AND ACQUISITION OF VOCABULARY STRUCTURES THROUGH THE LEXICAL FIELD ANIMALS
(Uniwersytet Rzeszowski, 2018-07-17) Gawlik-Olszewska, Ewelina
Na polu językoznawstwa stosowanego dokonała się w ostatnich dekadach istotna zmiana jakościowa, jeśli chodzi o dominantę zainteresowań zarówno w teorii, jak i praktyce nauczania języków obcych. Dokładniej rzecz ujmując, można powiedzieć, że o ile w przeszłości zarówno teoretycy, jak i praktycy zajmujący się dydaktyką języka obcego koncentrowali się nieomal wyłącznie na szeroko rozumianych kwestiach gramatycznych, o tyle dzisiaj można raczej mówić o pewnej równowadze pomiędzy zainteresowaniem kwestiami gramatycznymi a specyfiką nauczania struktur leksykalnych. Prawidłowość ta dotyczy i metodologii, i praktyki nauczania języków obcych. Jeśli chodzi o autorkę tej pracy, to zalicza się on do grona praktyków nauczania języków obcych, zwłaszcza w tej specjalności dydaktycznej, którą tradycyjnie określa się mianem EFL. Ale jednocześnie – poza codziennym angażowaniem się w dydaktykę nauczania języka angielskiego na różnych poziomach – autorka interesuje się również wszelkimi nowinkami językoznawstwa stosowanego i stara się w swojej praktyce zawodowej korzystać zarówno ze światowego, jak i polskiego dorobku w zakresie nauczania języków obcych, zwłaszcza jeśli chodzi o nauczanie słownictwa na różnych etapach znajomości języka obcego. Jednocześnie można mieć nadzieję, że niniejsze opracowanie posłuży jako przyczynek do toczącej się w dydaktyce języka obcego dyskusji na temat poziomu nauczania szeroko rozumianego słownictwa. Dokładniej rzecz ujmując, w niniejszej pracy pojmuje się komponent leksykalny jako zespół prostych jednostek leksykalnych (np. cat, table, jar, lamp, love, green), złożonych wyrażeń idiomatycznych i czasowników frazowych (np. come up, to look down on sb, to figure out, to rain cats and dogs), jak również powiedzonek i przysłów istniejących w każdym języku naturalnym (np. it never rains but falls, when in Rome do as the Romans do, curiosty killed the cat). Przechodząc do szczegółowego wprowadzenia tematyki przedstawionej tutaj rozprawy, można powiedzieć, że w swoim całokształcie praca ta stanowi próbę zastosowania ściśle definiowalnego kompleksu słownictwa angielskiego w nauczaniu tegoż języka, przy czym korpus używanego jako medium dydaktyczne słownictwa obejmuje zarówno zdefiniowane powyżej proste jednostki leksykalne, bardziej złożone jednostki leksykalne, jak i przysłowia, które najczęściej charakteryzują się największym stopniem strukturalnej złożoności. Sektorem słownictwa, o którym tutaj mowa, jest pole leksykalne ANIMALS, a dokładniej elementy konstytutywne jednego z hierarchicznie podporządkowanych temu makropolu pomniejszych pól leksykalnych, jakim jest pole leksykalne MAMMALS, które obejmuje takie prototypowe dla tego pola jednostki leksykalne odnoszące się do ssaków jak na przykład dog, cat, sheep, goat, ox, cow, horse, donkey, pig, tiger, elephant, giraffe, rat, moneky czy też lion. Rozdziale 1 proponujemy poszerzoną dyskusję na temat pojęcia słownictwa widzianego jako obiekt dydaktyki obecny na różnych poziomach i etapach nauczania języka obcego. W szczególności zajmujemy się tutaj problematyką definicji słownictwa oraz wewnętrznego podziału słownictwa języka naturalnego, posiłkując się poglądami autorytetów zaangażowanych w prowadzenie badań w tej dziedzinie językoznawstwa stosowanego. Jednym z naczelnych celów w tej części jest przedyskutowanie często konkurujących ze sobą podejść do kwestii nauczania języka obcego, ale – prowadząc poszerzoną dyskusję na ten temat – bierzemy również pod uwagę badaczy, którzy zajmowali się tą problematyką w bliższej lub dalszej przeszłości, jak i tych, dla których zagadnienia nauczania słownictwa stanowią dzisiaj główny punkt dociekań naukowych. Podobnie w naszej dyskusji na ten temat zwracamy uwagę na szczegółowe kwestie dotyczące znajomości słownictwa, jak i tradycyjnie wydzielane etapy akwizycji słownictwa, ale również – a może przede wszystkim – stawiamy pytanie o kryteria, jakimi należy się posługiwać, decydując, ile i które jednostki leksykalne powinny być przedmiotem dydaktyki języka obcego, a które są w tej mierze w jakiś sposób wtórne i powinny być dydaktyzowane na określonych etapach nauczania lub tylko pod pewnymi warunkami i w ściśle wyznaczonym celu. Innym kontrowersyjnym zagadnieniem poruszanym w naszej dyskusji jest kwestia celowości nauczania złożonych jednostek leksykalnych, a więc takich elementów słownictwa jak wyrażenia idiomatyczne i przysłowia. W tym kontekście zajmujemy się problematyką i specyfiką nauczania idiomów, klasyfikacją wyrażeń idiomatycznych oraz problemem zapamiętywania jednostek leksykalnych, które – jak wiadomo – ze względu na częsty brak motywacji do ich przyswojenia okazują się najtrudniejsze do zapamiętania, a więc stanowią materiał dydaktycznie niewdzięczny dla przeciętnego nauczycielainstruktora. Najogólniej rzecz ujmując, celem, któremu poświęcona jest ta część przedstawionej pracy, jest unaocznienie czytelnikowi złożoności problematyki nauczania wyrażeń idiomatycznych, ale podejmujemy też próbę wskazania rozwiązań służących ułatwieniu efektywnego przeprowadzenia tych zadań dydaktycznych. W dalszej kolejności przedstawiamy w sposób syntetyczny korpus materiałów dydaktycznych dotyczących dydaktyki nauczania idiomów, jak również zestaw ćwiczeń praktycznych, które można z powodzeniem zastosować w codziennej dydaktyce. Innym jeszcze celem podejmowanym w rozdziale otwierającym niniejszą pracę jest przedyskutowanie celowości i specyfiki wprowadzania jednostek paremiologicznych w nauczaniu języka obcego. W tym miejscu należy podkreślić, że większość obecnie prowadzonych badań ukierunkowanych na wyrażenia paremiologiczne pozostaje w sferze dociekań czysto teoretycznych, najczęściej prowadzonych z dużym naciskiem na semiotykę i strukturalne aspekty przysłów, jak i wymiar porównawczy z ojczystym językiem uczących się języka obcego. W przeciwieństwie do tej powszechnie panującej tendencji nasza dyskusja poświęcona jest przysłowiom widzianym z perspektywy nauczania języka obcego, a więc przyjmujemy perspektywę czysto praktyczną. Jedną z podstawowych rozważanych tutaj kwestii są powody, dla których należy wprowadzać takie segmenty leksykalne w procesie nauczania języka obcego. Poza tym próbujemy rzucić nieco światła na celowość opanowywania jednostek paremiologicznych przez uczących się języka obcego zwłaszcza w kontekście umiejętności komunikacyjnych. W Rozdziale 2 dyskutowana jest szeroka gama problemów związanych z nauczaniem wieloelementowych, złożonych jednostek leksykalnych, a w szczególności interesuje nas problematyka nauczania idiomów. W tym rozdziale pracy podejmujemy próbę zarysowania typologii idiomów, jak i analizujemy złożoność tych jednostek leksykalnych, jednocześnie definiując je według podziałów proponowanych we współczesnej literaturze językoznawczej. Zagłębiamy się również w trudny temat dydaktyki wyrażeń idiomatycznych oraz podejmujemy próbę odpowiedzi na pytanie, czy nauczanie idiomów jest wskazane, a jeśli tak, to na jakim poziomie nauczania językowego. W tym kontekście nie do uniknięcia jest kwestia kryteriów wyboru idiomów wprowadzanych do procesu dydaktycznego na różnych etapach nauczania języka obcego. W Rozdziale 3 zwrócono uwagę, że bardzo często przysłowia są oderwane od praktycznej strony życia, stąd ich efektywne wkomponowanie w program nauczania języka obcego stanowi nie lada wyzwanie dla nauczycieli-instruktorów. Problem ten oczywiście znika samoistnie, jeśli celem jest ich wyuczenie na pamięć do celów testowych z pominięciem kontekstu, w którym mogłyby być zastosowane w procesie komunikacji. Takie pasywne podejście jest niestety powszechną praktyką szkolną w dydaktyce języka obcego i dlatego też ambicją tej pracy jest wykazanie, jak ważne jest opracowanie i sformułowanie możliwie najlepszej i najbardziej skutecznej metody skupiającej się na produktywnym nauczaniu złożonych struktur leksykalnych, jakimi są idiomy. Dodajmy, że stwierdzenie, że komunikacja językowa jest zawsze skazana na oskarżenie o ograniczoność bez aktywnej znajomości wyrażeń idiomatycznych i przysłów, powtarzane jest wielokrotnie w tej rozprawie. Kolejne dwa rozdziały są praktyczne w swojej istocie, a ich celem jest pokazanie bogactwa, jakie niosą za sobą słowa będące głównymi aktorami niniejszej pracy. Rozdział 4 stara się utwierdzić czytelnika w przekonaniu, jak bardzo słowa z pola leksykalnego ANIMALS są ugruntowane we wszystkich analizowanych materiałach dydaktycznych. W tej części wywodu analizujemy korpus 15 nazw zwierzęcych pod kątem ich leksykalnej, idiomatycznej i paremiologicznej produktywności. Próbujemy przedstawić przekrojowo, jak często nazwy zwierzęce pojawiają się w podręcznikach adresowanych do dzieci, jak i starszych uczniów znajdujących się na różnych poziomach zaawansowania językowego. Wyniki kwerendy statystycznej zostały zamieszczone na końcu rozprawy i pokazują wyraźnie, w jak bardzo receptywny sposób interesujące nas słowa są wkomponowane w treści dydaktyczne, np. jako słowo pojawiające się w tekście czytanym lub słuchanym, jako element w zadaniu na uzupełnianie, jako brakujące słowo w ciągu lub jako bohater dłuższego tekstu. Analizując częstotliwość ich występowania w kontekście praktycznego zastosowania w sposób umożliwiający uczniom ich produktywne użycie, należy podkreślić, że na ogół dostępne materiały dydaktyczne nie wykorzystują w żaden sposób ogromnego potencjału leksykalnego, idiomatycznego i paremiologicznego jednostek leksykalnych należących do pola leksykalnego ANIMALS. Co najważniejsze, można powiedzieć, że tylko w bardzo ograniczonym zakresie albo nawet wcale nie stanowią podstawy do rozwoju kompetencji komunikacyjnej uczniów. Rozdział 5 stanowi autorską propozycję zastosowania w praktyce dydaktycznej słownictwa należącego prymarnie do świata zwierzęcego analizowanych wcześniej w Rozdziale 4 jednostek leksykalnych. W tej części pracy proponujemy zestaw ćwiczeń, których celem jest spożytkowanie nazw zwierząt jako zalążka i osi, wokół której, niejako nakładkowo, budowane są kolejne warstwy zasobów leksykalnych połączone z innymi polami leksykalnymi, takimi jak na przykład FOODSTUFFS, BODY PARTS, HABITATS, FAMILY itd. Co więcej, zaproponowane ćwiczenia są skonstruowane w taki sposób, aby uczeń rozbudowywał swoje słownictwo niejako podświadomie, kolokwialnie mówiąc „przez przypadek”, skupiając się na zupełnie innych celach.
„Infobroker” vs „badacz”. O e-determinantach (nie)efektywności transferu wiedzy fizycznej
(2013-09-27) Klisowska, Małgorzata
„Infobroker” vs „badacz”. O e-determinantach (nie)efektywności transferu wiedzy fizycznej
(KTiME Uniwersytet Przyrodniczy Kraków, 2013) Klisowska, Małgorzata
Dostepność do stale rosnących zasobów informacji w sieci, rozmycie pojęcia wiedzy i jej usieciowienie sprawiają, że ewolucji ulega czynnościowy charakter uczenia się. Nie zawsze z pozytywnym skutkiem – zwłaszcza dla transferu wiedzy fizycznej i kompetencji kluczowych dla nauk przyrodniczych. Zrealizowane z uczniami, studentami i nauczycielami fizyki/informatyki proste projekty edukacyjne (w ramach własnego projektu GosFiz) wskazują, że alternatywą dla postawy „zarządzania informacją z sieci” (bez jej przyswojenia i włączenia do posiadanej, własnej struktury wiedzy przyrodniczej) jest połączenie kompetencji informatycznych i rozwiązań metodyczno-dydaktycznych upodabniających uczenie się do procesu badawczego – z dominantą na działanie małych grup w przestrzeni treści merytorycznych z fizyki.
Konsekwencje siedzącego trybu życia polskich uczniów – czy ratunkiem będą aktywne krzesła?
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Nowakowska, Katarzyna; Zadoń, Hanna; Michnik, Robert; Mitas, Andrzej
W artykule poruszono problematykę siedzącego trybu życia dzieci i młodzieży w Polsce. Przedstawiono krajowe i światowe dane statystyczne wskazujące na niewystarczający poziom aktywności fizycznej polskich uczniów oraz informację na temat chorób i stanów chorobowych towarzyszących siedzącemu trybu życia. Przedstawiono związek między aktywnością fizyczną i uczeniem się. Zaprezentowano możliwość wykorzystania w procesie nauczania aktywnych krzeseł zaprojektowanych tak, aby wymuszać ruch i spontaniczną zmianę pozycji (tzw. wiercenie się).
Korelacja nauczania religii z innymi przedmiotami szkolnymi na łamach „Miesięcznika Katechetycznego i Wychowawczego”
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Jaworski, Piotr
Ukazujący się od 1911 r. „Miesięcznik Katechetyczny i Wychowawczy” był czasopismem poświęconym sprawom nauczania i wychowania religijnego. Początkowo poruszano w nim głównie zagadnienia dotyczące katechezy szkolnej, a także wychowania, historii filozofii, teologii, apologetyki, archeologii, literatury współczesnej czy problematyki narodowo-patriotycznej. Od 1921 r. nadrzędne miejsce zajęły kwestie związane z katechizacją, pedagogiką, psychologią, dydaktyką religijną i duszpasterstwem szkolnym. W bogactwo prezentowanej przez czasopismo tematyki wpisuje się również niezwykle ważny postulat prowadzenia nauczania religii w korelacji z innymi przedmiotami. Zadaniem niniejszego opracowania był nie tylko wybór i krótka analiza poszczególnych artykułów, jakie zostały opublikowane na łamach „Miesięcznika Katechetyczno-Wychowawczego”, ale także zwrócenie uwagi na ten jakże ważny postulat i również pewnego rodzaju zachęta do jego nieustannej realizacji.
Kształcenie w zakresie podstaw statystyki na wybranych kierunkach studiów Uniwersytetu Rzeszowskiego – analiza SWOT
(Uniwersytet Rzeszowski: Południowo-Wschodni Oddział Polskiego Towarzystwa Inżynierii Ekologicznej z siedzibą w Rzeszowie, 2023-06) Podolak, Agnieszka; Kasprzyk, Karina; Semenowicz, Kinga; Małek, Małgorzata
W artykule podjęto próbę oceny jakości kształcenia przedmiotu „Podstawy statystyki” oraz wskazano propozycje działań mogących poprawić jej efektywność przy wykorzystaniu analizy SWOT. Wyniki uzyskano dzięki współpracy ze studentami studiów pierwszego stopnia kierunków Odnawialne Źródła Energii i Gospodarka Odpadami, Logistyka w Sektorze Rolno-Spożywczym, Ochrona Środowiska oraz Rolnictwo realizowanych w Kolegium Nauk Przyrodniczych Uniwersytetu Rzeszowskiego. Uzyskane odpowiedzi wskazują na wiele pozytywnych aspektów aktualnego procesu kształcenia, podkreślając jednocześnie słabe strony oraz sygnalizując zagrożenia jakie mogą mieć miejsce w przyszłości. Otrzymane wnioski mogą być pomocne w zwiększaniu efektywności nauczania również innych przedmiotów.
Oddziaływania poprzez nauczanie w resocjalizacji penitencjarnej
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Korona, Katarzyna
Celem artykułu jest omówienie zagadnienia resocjalizacji poprzez naukę w warunkach izolacji więziennej, uwzględniając aktualne podstawy prawne. Skazani doceniają wartość kształcenia, jednak zapotrzebowanie na naukę w zakładzie karnym spada na rzecz rosnącej popularności kursów. Korzyści związane z kontynuowaniem nauki przemawiają za potrzebą dalszej eksploracji tego zagadnienia i podjęciem prób zminimalizowania powstałych dysproporcji, aby zapobiec dalszej marginalizacji tego ważnego środka oddziaływania na skazanych.
Percepcja czasu przez nauczycieli przedmiotów zawodowych w świecie nowych technologii
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Samujło, Bronisław Andrzej; Samujło, Małgorzata Agnieszka
Umiejętne zarządzanie swoim czasem nabiera szczególnego znaczenia we współczesnym świecie. W artykule przedstawiono możliwości wykorzystania nowoczesnych technologii przez nauczycieli w pracy zawodowej oraz badania nad subiektywną percepcją czasu.
Platformy e-learningowe – serwis internetowy o profilu dydaktycznym
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Molga, Agnieszka
W ostatniej dekadzie nastąpił gwałtowny wzrost wykorzystania mikrokomputerów, co w połączeniu z upowszechnieniem się łączności on-line doprowadziło do wyłonienia się zupełnie nowej możliwości kształcenia – nauczania na odległość, czyli prowadzenia procesu dydaktycznego w warunkach, gdy osoby uczące się i nauczyciele nie znajdują się w tym samym miejscu, stosując do przekazywania informacji współczesne technologie komunikacyjne. Rozwój techniki przyczynił się do szukania mobilnych form kształcenia, czyli e-learningu. Tłumacząc na język polski, to nic innego jak: kształcenie na odległość, e-nauczanie czy nauczanie on-line. W artykule przedstawiona zostanie definicja platform edukacyjnych stosowanych na płaszczyźnie edukacyjnej, jako serwis internetowy o profilu dydaktycznym.
Platformy e-learningowe a kursy edukacyjne
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Molga, Agnieszka
Od kilku lat jesteśmy świadkami ogromnego wręcz rozwoju Internetu, zarówno pod względem liczebności uczestników, jak też liczby usług przez niego oferowanych. Jedną z takich usług stały się kursy przygotowane na platformie zdalnego nauczania, w których bezpośrednią komunikację typu: nauczyciel – uczeń zastępuje komunikacja elektroniczna. Artykuł definiuje kurs edukacyjny i zawartość takiego kursu, którego podstawowymi zadaniami są: gromadzenie materiałów dydaktycznych, ich organizowanie i udostępnianie adresatom.
Platformy e-learningowe oraz ich znaczenie dla procesu kształcenia
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Molga, Agnieszka
Artykuł prezentuje charakterystykę systemów e-learningowych oraz ich podział ze względu na przyjęte kryteria funkcjonalności, obsługiwanych standardów i sposobów dystrybucji Jesteśmy świadkami jak technologia informacyjno-komunikacyjna przybiera coraz to szybszy rozwój. Modne, a nawet wręcz nieuniknione jest dążenie do stworzenia społeczeństwa informacyjnego. Komputery oraz Internet wypierają tradycyjny dotąd model kształcenia. Rozwój techniki przyczynił się do szukania mobilnych form kształcenia, czyli e-learningu.
Poezja fizycznej rzeczywistości. Projekt edukacyjny GosFiz
(Uniwersytet Rzeszowski, 2008-03) Klisowska, Małgorzata
Projekt "GosFiz" realizowany był przez ponad 10 lat (http:/gosfiz.w.interia.pl). Kolejnym cyklom towarzyszyły konkursy, mające na celu zachęcenie uczniów (bez względu na zainteresowania) do eksperymentowania fizycznego. Zwieńczeniem dziesięciu lat nieprzerwanej działalności była konferencja metodyczno-dydaktyczna (X-2008: http://if.univ.rzeszow.pl/~goskli/fck/ ) oraz wystawa nagrodzonych prac uczniowskich (sfinansowana ze środków UM Rzeszów, uzyskanych w ramach konkursu). Prace uczniowskie - od X 2008 - prezentowane były w holu przy głównej auli dawnego budynku WMP (do VI 2012).
Polskie szkoły w czasie „pierwszej fali” pandemii koronawirusa SARS-CoV-2
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Garwol, Katarzyna
Artykuł przedstawia wybiórczy przegląd badań na temat nauczania zdalnego w polskich szkołach w początkach pandemii koronawirusa SARS-CoV-2. W ramach wprowadzenia opisano istotę e-learningu, w tym jego formy, wady i zalety. W dalszej części przytoczono wyniki raportów przedstawiających sposób wykorzystywania narzędzi i technik nauki zdalnej przez nauczycieli w semestrze letnim roku szkolnego 2019/2020 oraz przedstawiono obawy pedagogów związane z nauczaniem prowadzonym przez Internet. Omówiono także dane na temat zachowania uczniów w trakcie nauki na odległość, które pokazują, iż część z nich zamiast uczestniczyć w zajęciach, spędzała czas na portalach społecznościowych, grała w komputerowe gry lub przeglądała zasoby Internetu w celach niezwiązanych z lekcjami.
Rola biblioteki uczelni pedagogicznej w świetle konektywizmu
(Biblioteka Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Janas, Magdalena
W artykule podjęto próbę ukazania specyfiki zyskującego na popularności w ostatnim czasie nowego modelu nauczania jakim jest konektywizm. Wyjaśniono czym różni się kształcenie oparte na metodach konektywnych od paradygmatu obowiązującego obecnie oraz wskaz ano nowe możliwości, które stwarza ono bibliotekom szkół uczelni pedagogicznych.
„Ruch Pedagogiczny” przykładem czasopisma popularyzującego przekaz radiowy treści pedagogicznych w latach 1918–1939
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Barnaś-Baran, Ewa; Ausz, Mariusz
W artykule podjęto próbę ukazania zaangażowania czasopisma „Ruch Pedagogiczny” w popularyzację korzystania z radia jako istotnego źródła wiedzy pedagogicznej. Powołane w Krakowie w 1912 r. czasopismo miało przybliżać, zwłaszcza nauczycielom w Galicji, nowatorskie rozwiązania w dziedzinie nauczania i wychowania oraz nowinki techniczne, które wspomagały proces nauczania. Na początku XX w. upowszechniano osiągnięcia ruchu „nowego wychowania”, kontynuowano tę praktykę pod odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 r. Pod koniec lat 20. XX w. próbowano zainteresować dyrekcje szkół i nauczycieli audycjami i wykładami pedagogicznymi w radiu. W artykułach z lat 30. XX w. nie znaleziono przykładów na propagowanie pedagogiki za pomocą radia.