Przeglądanie według Temat "national minorities"

Aktualnie wyświetlane 1 - 4 z 4

Klauzule o ochronie mniejszości narodowych w Polsce w traktatach dobrosąsiedzkich po 1989 roku
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2020) Browarek, Tomasz
W podpisanych przez Polskę w pierwszej połowie lat 90. XX w. umowach o przyjaznej współpracy ze wszystkim jej sąsiadami zamieszczono klauzule dotyczące praw mniejszości. Zapisy tych układów gwarantują prawa Polaków w tych krajach i przedstawicieli tych narodowości (odpowiednich mniejszości narodowych) w Polsce oraz dają prawo do swobodnego kontaktu z rodakami w kraju zamieszkania i za granicą. Zasadą podstawową w analizowanych traktatach jest uznanie, że przynależność do mniejszości jest sprawą indywidualnego wyboru osoby i nie mogą z dokonania takiego wyboru wynikać żadne niekorzystne dla niej następstwa. Klauzule te zawierają przede wszystkim prawa takich osób do uczenia się języka ojczystego i w języku ojczystym oraz posługiwania się tym językiem w życiu prywatnym i publicznie. Zawierają także gwarancje swobody tworzenia własnych organizacji oraz wolność wyznawania i praktykowania swojej religii. Mając na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa, w traktatach szczególnie akcentowano sprawę lojalności osób należących do mniejszości narodowych wobec państwa zamieszkania oraz gwarancje ze strony tego państwa zapewnienia takim osobom ochrony ich praw na równi z pozostałymi obywatelami. Podstawą dla wszystkich analizowanych klauzul była ich zgodność ze standardami międzynarodowymi dotyczącymi mniejszości. Polska, przyjmując nowy status prawny mniejszości zawarty w analizowanych umowach, podkreślała zerwanie z polityką dyskryminacji i przyjęcie polityki otwartości i akceptacji mniejszości. Prawa mniejszości zawarte w analizowanych w niniejszym artykule traktatach wyznaczały również kierunek zmian w polskim prawie wewnętrznym dostosowujących je do standardów międzynarodowych w tym zakresie.
Mniejszościowy etnobiznes w Rumunii. Przypadek słowiańskojęzycznej ludności w Marmaroszu
(Instytut Europy środkowej, 2020) Kosiek, Tomasz
The author addresses the issue of ethno-business, which has been largely unresearched to date. In the approach proposed by the author, ethnobusiness is understood as a wide range of practices and behaviours related to the deliberate use of existing regulations going beyond the intentions of legislators that guarantee cultural and political privileges for national and ethnic minorities. Various activists and leaders gathered around ethnic organizations and co-creators of the discussed phenomenon most often pursue their private material or political interests. However, ethno-business is closely linked to the established Romanian legislation on national minorities. Thus, the author investigates the roots of this phenomenon, introducing readers to the regulations on minorities in Romania, and points to the social consequences of ethno-business. The analysis of the discussed problem is supplemented and illustrated by examples of specific behaviours observed by the author during his long-term and extensive ethnographic field research carried out on the Romanian-Ukrainian borderland between 2009 and 2010. Although this research project focused on aspects of ethnic and national identity among the Slavic-speaking community of the Maramures region, it also gave an opportunity to spot a number of behaviours that can be interpreted in the context of ethno-business. The ethnographic examples given in the article show how the policies related to the protection of national minorities in Romania can be exploited in various circumstances by different individuals who have relevant knowledge of the rights of national minorities.
National minorities in the Baltic states as a societal security category
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2024-06) Kuczyńska-Zonik, Aleksandra
In this paper the main focus will be paid to national minorities being included into the Baltic states’ societal security concept. Following Russia’s full-scale invasion against Ukraine Lithuania, Latvia and Estonia have updated their national policies to enhance their sovereignty and territorial integrity as well as national identity and social resilience to hybrid threats. Those activities resulted from particular societal security perspective based on cultural identities of a nation or an ability of a society to function and develop. The paper presents how Lithuania, Latvia and Estonia define the national minorities in societal security context. From the methodological perspective it is a comparative study of the three countries with an aim to unveil different directions, models and approaches to a societal security category. The key finding is that Lithuania and Latvia based their social security approach on national symbols, values and sovereignty, while Estonian concept of societal resilience takes its roots in trust in state institutions, security of critical infrastructure as well as protection of lives and health of citizens in crisis situation. As a result the states may apply different instruments regarding national minorities to build social adaptability to risks and challenges.
Społeczność Jarosławia w latach 1918-1939
(Uniwersytet Rzeszowski, 2021-04-09) Hołub, Jacek Marian
Jarosław okresu dwudziestolecia międzywojennego to, jak wiele miejscowości ówczesnej Polski, miasto wielokulturowe, przedstawicieli różnych nacji i wyznawców religii, żyjących ze sobą i obok siebie. Najliczniejszą grupą narodowościową byli Polacy, obok nich funkcjonowały mniejszości: żydowska, ukraińska, niemiecka, które wyznawały różne religie. Dominującą grupą wyznaniową byli wierni Kościoła katolickiego, następnie wyznawcy religii mojżeszowej i ewangelicy. Jarosławianie reprezentujący różną narodowość okazywali patriotyzm i oddanie dla Państwa Polskiego. Uczestniczyli w organizowanych na terenie miasta uroczystościach państwowych, wojskowych i religijnych. Żyjąc zgodnie, wspólnie zarządzali miastem działając w lokalnym samorządzie oraz należeli do licznych organizacji świeckich, religijnych i wojskowych. Koegzystencja mieszkańców była głęboko zakorzeniona w ich świadomości i należy ją uznać za kontynuację dobrosąsiedzkich stosunków utrwalanych w okresie Drugiej Rzeczypospolitej a współżycie było poprawne, serdeczne i przyjazne. Co prawda urazy i uprzedzenia były po każdej ze stron, ale przeważała zgodna współpraca, co pozwoliło temu okresowi zapisać się doniośle na kartach historii miasta.