Przeglądanie według Temat "monarchy"

Aktualnie wyświetlane 1 - 4 z 4

Haszymidzkie Królestwo Jordanii w konfrontacji z ideologią panarabską (1946–1999). Z badań nad stabilnością polityczną monarchii arabskich
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2022-12) Wróblewski, Bartosz
W świecie arabskim od początku lat pięćdziesiątych XX wieku częstym zjawiskiem stały się wojskowe zamachy stanu. W ich wyniku upadło wiele monarchii arabskich, a zastąpiły je republiki. Jednak de facto politykę zdominowała przemoc a reżimy te szybko stały się opresyjnymi dyktaturami. Nowe rządy jako legitymizacji władzy użyły ideologii panarabskiej (przewidującej zjednoczenia Arabów od Maroka aż po Irak). Niewielkie Haszymidzkie Królestwo Jordanii stało się ważnym miejscem konfrontacji między panarabską ideologią a monarchią, która posiadała tradycyjną legitymizację władzy. Od około 1948 roku aż do lat dziewięćdziesiątych XX wieku trwała rywalizacja partii i ruchów politycznych wyznających panarabizm z dworem Haszymidów. Zaowocowała ona ostrymi kryzysami politycznymi w latach 1956–1957, 1966 i 1991. Jej wynikiem była też wojna domowa w 1970 roku. Monarchii jordańskiej udało się, ku zaskoczeniu wielu obserwatorów, przezwyciężyć te kryzysy i wyjść zwycięsko z ideologicznego sporu. Obecnie monarchia zachowała pełnię władzy i prestiżu, tymczasem panarabizm uległ wyraźnej marginalizacji.
Konflikt Arabii Saudyjskiej z Jordanią (1990–1991) i Katarem (2014–2021). Specyfika monarchii arabskich
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Wróblewski, Bartosz
Półwysep Arabski to ostatnie na globie miejsce, gdzie dominują politycznie monarchie absolutne lub zbliżone de facto do tego typu ustrojowego. Powstał tam system polityczny, w którym dominuje Arabia Saudyjska, a w cieniu tego królestwa istnieją monarchie w Jordanii, Kuwejcie, Katarze, Bahrajnie, Omanie oraz w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (ZEA), które same są federacją sześciu drobnych monarchii. W okresie zimnej wojny państwa te zmuszone były działać solidarnie wobec zagrożenia ze strony proradzieckich republik arabskich takich jak np. Egipt. Jednak rody sprawujące władzę w tych państwach mają często wielowiekową tradycję sporów i konfliktów. Nawet współcześnie możliwe jest gwałtowne odnowienie się tych konfliktów. Tekst ten przedstawia dwa takie spory. Pierwszy to rywalizacja między Saudami i Haszymidami. Skutkował on w latach 1990–1991 gwałtownym zerwaniem wszelkiej współpracy między Arabią Saudyjską a Jordanią. Podobny spór dotyczy Saudów i rodu Al-Thani, czego wynikiem był ostry konflikt polityczny Rijadu z Katarem w latach 2014–2020. Te dwa konflikty obrazują gwałtowną zmienność w relacjach między arabskimi monarchiami. Wskazują na hegemonistyczne dążenia Rijadu, ale również na silny opór części rodów monarszych przeciw tym uproszczeniom oraz na potencjał destabilizacji tkwiący w tych relacjach.
Legalizm monarchiczny jako istotny czynnik stabilizacji politycznej w świecie arabskim
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Wróblewski, Bartosz
The current international situation is characterised by increasing political unrests in the area of the Arab world. In many Middle-Eastern countries there occurred collapse of state structures and many-year civil wars broke out. Political chaos in the Arab world has been increasing for over a dozen years and it seems to be rather a result of structural flaws inherent in the political systems of countries in this region, rather than accidental events. These facts provoke to an attempt at deeper analysis of the circumstances and search for some general features. One of the immediately noticeable features of the situation is that political anarchization concerns Arab republics, whereas monarchies are distinguished by significantly greater internal stability. The reasons for the downfall of republics are internal problems as well as conflicts with western powers. Also in this case one may notice political rowdiness of the republican leaders in Egypt, Iraq and Libya and compare it with more stable and responsible politics of monarchies. Generally premodern monarchial legalism in the Arab world turns out to be a more effective political idea than the rule of sovereignty of nations. This is a noteworthy fact, although it is contradictory to western political dogmas.
Polityczno-prawne inspiracje teologii trynitarnej Tertuliana
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Tomasiewicz, Marcin
Artykuł zmierza do wykazania, iż zaproponowana przez Tertuliana (rzymskiego prawnika i teologa piszącego w pierwszych dekadach III w.) koncepcja Trójcy jest inspirowana myślą polityczną i prawną. Poprzez pojęcie substancji Tertulian kładzie fundament jedności Trójcy. Jednocześnie zaproponowane przez niego wyjaśnienie tej jedności zdradza daleko idące podobieństwo do filozoficznej koncepcji monarchii we wczesnym pryncypacie. Kluczem do rozróżnienia Ojca, Syna i Ducha okazuje się greckie pojęcie ekonomii, które Tertulian oddaje za pomocą łacińskiego słowa dispensatio. Obydwa te terminy bardzo korespondują z pojęciem władzy administracyjnej. Dziedzictwo nauki prawa jest szczególnie widoczne w konstrukcji pojęcia Osoby. Termin persona miał zastosowanie w myśli jurysprudencji. Prawnicza koncepcja osoby odpowiada funkcjonalnemu użyciu tego terminu przez Tertuliana, który starał się w ten sposób oddać zróżnicowanie Osób w ramach jednego Bóstwa.