Przeglądanie według Temat "memoir"

Aktualnie wyświetlane 1 - 4 z 4

„Chłop przypomina wielkiego poetę”. O debiucie prozatorskim pisarza tematu chłopskiego – Romana Turka
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2022-12) Jamrozek-Sowa, Anna
Celem artykułu jest opisanie okoliczności oraz znaczenia debiutu książkowego Romana Turka, pisarza pochodzenia chłopskiego, którego Wiesław Myśliwski zaliczył do grona swych literackich antenatów. Powieść zatytułowana "Moja mama, ja i reszta" ukazała się w 1961 r. nakładem ogólnopolskiego prestiżowego wydawnictwa – Ludowej Spółdzielni Wydawniczej z siedzibą w Warszawie. Fragmenty były uprzednio drukowane na łamach ogólnopolskich periodyków o tematyce wiejskiej: „Orki”, „Zarzewia” i „Zielonego Sztandaru”. Książka spotkała się z dużym odzewem czytelniczym, kolejne wznowienia w ramach prestiżowej serii „Biblioteka Powszechna” ukazały się w 1963, 1970, 1973 i 1989 r. Powieść ma charakter autobiograficzny. Stanowił pierwszą część tetralogii galicyjskiej, której tematem są skomplikowane losy, codzienność i świat wyobrażony mieszkańców podłańcuckich wiosek. Została życzliwie przyjęta przez krytykę. Recenzje ukazywały się w pismach ogólnopolskich. Niektórzy z krytyków wskazywali na jej oryginalny, a nawet przełomowy dla prozy tematu wiejskiego charakter. Niewątpliwy sukces zaskoczył samego autora, samouka, urodzonego w biednej wiosce nieopodal Łańcuta, weterana I i II wojny światowej oraz wojny 1920 r. o wschodnie granice Polski, przez niemal 40 lat palacza w łańcuckiej, słynnej w świecie, likierni hr. Potockich. Roman Turek zaczął pisać po przejściu na emeryturę. Wydał 9 utworów prozatorskich – powieści i zbiorów opowiadań. Apogeum jego popularności przypadło na lata 60. i 70. XX wieku. Był wówczas jednym z najpoczytniejszych w Polsce autorów literatury wspomnieniowej. Po śmierci w 1982 r. został niemalże zapomniany. Renesans zainteresowania jego twórczością związany jest z sięgającą początków drugiego dziesięciolecia XXI wieku, inspirowaną wydarzeniami artystycznymi, literackimi, naukowymi debatą nad kwestią chłopskiego dziedzictwa Polaków.
‘Food Voice’: The Culinary Landscape in Cecilia M. Fernandez’s “Leaving Little Havana. A Memoir of Miami’s Cuban Ghetto”
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2020) Martynuska, Małgorzata
The article discusses the ‘food voice’ as a substitute for verbal communication in the memoir “Leaving Little Havana. A Memoir of Miami’s Cuban Ghetto” by Cecilia M. Fernandez (2013). The culinary landscape of the memoir is examined through the anthropological perspective as the foodscape overlaps with the diasporic experience of the protagonists. Foodways show how Cuban identity is constructed in response to social and political developments. The geography of the memoir determines foodscapes by fusing Cuban cuisine with American regional cooking styles. The literary portrayal shows Cubans’ flexible attitude towards acculturation as their Floribbean cuisine maintains continuity with Caribbean cooking styles but, at the same time, it presents readiness to embrace new ingredients available in Florida. The emerging new food culture indicates the formation of complex hybrid identities.
„Jak u Pana Boga za piecem”. O dzienniku z Iranu Danuty Ireny Bieńkowskiej
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2020) Paliwoda, Agata
The paper attempts to describe the memoir of Danuta Irena Bieńkowska, which she wrote as a teenager in Iran (from October 1942 to the middle of January 1944), where she stayed with her mother in camps for the deported from Russia. Her writings, by creating a general image of conditions and atmosphere in the camps in Teheran and Ahwaz, emphasise issues important to the writer – involvement in science, scouting, “social and emotional” life. Bieńkowksa’s juvenilia, having the importance of a historical document, complement significantly the image of this lesser-known emigrant poet.
Przestrzenie niepodległości w okresie zaborów – w diarystyce Franciszka Salezego Gawrońskiego (1787–1871)
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023-12) Maciąg, Kazimierz
Franciszek Salezy Gawroński (1787-1871) był żołnierzem armii napoleońskiej, powstańcem listopadowym, politykiem i działaczem społecznym w Rzeczypospolitej Krakowskiej. Był ważną postacią w życiu społecznym Krakowa. Był także autorem pamiętników obejmujących blisko siedemdziesiąt lat XIX wieku, z których większość zachowała się w rękopisie. Artykuł przedstawia stosunek Gawrońskiego do kwestii wolności, przede wszystkim politycznej. Kwestia ta zmieniała się wraz z kolejnymi doświadczeniami autora, jego udziałem w kolejnych wydarzeniach politycznych, a także uwięzieniem.