Przeglądanie według Temat "manual therapy"

Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2

The use of selected techniques of manual therapy in conservative treatment of primary dysmenorrhea
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Trybulec, Bartosz; Wyżycka, Emilia
Introduction. Dysmenorrhea is the main cause of school absence among adolescent girls and a common problem of woman in reproductive age. Also causes discomfort and significantly reduces the quality of life. The management of dysmenorrhea includes using pharmacologic and nonpharmacologic treatment. However there is relatively not much information about the effectiveness of conservative treatment. Aim. The aim of the study was to examine the effectiveness of manual therapy techniques, such as deep transverse massage and specific segmental traction, in reducing the symptoms of dysmenorrhea. Material. The study involved 22 selected women with symptoms of primary dysmenorrhea in medical history. Methods. Every woman qualified to the study underwent three treatment sessions which consisted of two meetings each. Deep transverse massage of paraspinal muscles of the lumbar spine and, in next step, specific traction of segments L1-S1 were performed. The participants after every next menstruation filled in a questionnaire about the pain experienced during bleeding and possible adverse effects. Results. After treatment pain intensity and its duration were noticed as decreased. The result was statistically significant (p < 0,05). No adverse effects were found in the study group. Conclusion. Manual techniques, like deep transverse massage of paraspinal muscles and specific traction of segments of the lumbar spine, reduce the severity and duration of pain among woman with dysmenorrhea.
Zmiana sprawności psychofizycznej u pacjentów po dyskektomii lędźwiowej w zależności od pooperacyjnego programu rehabilitacji
(Uniwersytet Rzeszowski, 2023-04-14) Sobański, Grzegorz
Wstęp Dyskektomia lędźwiowa jest najczęściej wykonywanym zabiegiem w przebiegu radikulopatii na podłożu dyskopatii. Brakuje doniesień naukowych, które pokazują skuteczność programów pooperacyjnych, które powodują wzrost sprawności funkcjonalnej. Cel Celem pracy była ocena zmiany sprawności psychofizycznej pacjentów po dyskektomii lędźwiowej w zależności od pooperacyjnego programu rehabilitacji. Materiał i metoda badań Zbadano 60 osób. Zostali rozdzieleni na 2 grupy ze względu na rodzaj rehabilitacji. Badani zakwalifikowani do programu zostali losowo przydzieleni do dwóch grup: Grupa I – realizująca program rehabilitacji złożony ze standardowego postępowania fizjoterapeutycznego, fizykoterapii i ćwiczeń domowych. Grupa II – realizująca program rehabilitacji złożony ze standardowego postępowania fizjoterapeutycznego, fizykoterapii, elementów terapii manualnej oraz ćwiczeń domowych. Randomizacja zostanie wykonana za pomocą programu MATLAB (MathWorks, Inc. 2018, Massachusetts) z nakładką RARtool. Program terapii rozpoczął się od 15 doby po zabiegu operacyjnym i realizowany był przez 3 miesiące. Ćwiczenia były wykonywane dwa razy w tygodniu w warunkach ambulatoryjnych i kontynuowane samodzielnie przez pacjenta w domu. Wszyscy badani od momentu pierwszej doby do 15 doby, rozumianej jako rozpoczęcie programu, wykonywali taką samą interwencję, która jest prowadzona w warunkach szpitalnych oraz w warunkach domowych. WNIOSKI 1. Obie autorskie metody rehabilitacji pooperacyjnej miały pozytywny i znamienny statystycznie wpływ na poprawę parametrów psychofizycznych: a) bólów krzyża i rwy kulszowej; b) jakości funkcjonowania i życia wg skali ODI i SF-36; c) zakresu ruchomości kręgosłupa; d) równowagi statycznej ciała. 2. Uzupełnienie rehabilitacji o terapię manualną: a) znamiennie bardziej zredukowało bóle krzyża i rwę kulszową niż protokół rehabilitacji bez terapii manualnej; b) znamiennie bardziej poprawiło jakość życia wg skali SF-36 i ODI, ale nie wg skali RM; c) znamiennie bardziej poprawiło równowagę statyczną. Implikacje praktyczne Techniki terapii manualnej dodane do tradycyjnego modelu usprawniania pooperacyjnego po dyskcektomii, wykazują wyższą skuteczność w obniżaniu dolegliwości bólowych, zwiększają równowagę, zmniejszają poziom niepełnosprawności oraz powodują wzrost jakości życia.