Przeglądanie według Temat "ludologia"

Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2

Poetyka i ludologia: badania literackie a studia nad grami
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2013) Luboń, Arkadiusz
One of the current types of discourse produced by the representatives of various academic disciplines in Poland and abroad serves the purpose of isolating from among the many branches of the humanities a separate interdisciplinary field of research on the games and plays present in our culture. The need for forming a separate domain of studies focused on such an extensive range of interests and competences was postulated first by the researchers of audiovisual programs who noticed the semiotic and communicative nature of computer games, which inspired them to resort to analytical procedures and concepts of literary origin too. The purpose of the article is to show the transformations in the evolution of poetics which have made it a discipline perfectly applicable to the study of the textual and “literary” aspects of multimedia games and, in consequence, has resulted in its status of one of the essential components of the methodological tools of the fledgling academic discipline in question.
Socjolekt uczestników klasycznych gier fabularnych
(Uniwersytet Rzeszowski, 2016) Matyka, Marzena
Ludologia, interdyscyplinarna dziedzina poświęcona zabawom i grom, zajmuje się między innymi klasycznym RPG (klasyczną grą fabularną, ang. role-playing game), definiowanym jako gatunek gier opartych na wyobraźni i odgrywaniu roli postaci osadzonych w fikcyjnym świecie. Owo uniwersum zaprezentowane jest w specjalnych podręcznikach, które opisują zarówno świat gry, jak i jej reguły. Klasyczne RPG przeznaczone jest dla grupy graczy i Mistrza Gry, który jest narratorem opowieści rozgrywającej się w tymże uniwersum. Każdy gracz tworzy własnego bohatera, odgrywa jej lub jego rolę i decyduje o jej lub jego zachowaniu, opisując je ustnie. Uczestnicy zwykle używają kości do gry, by ustalić efekt swoich działań. Mistrz Gry odpowiada dodatkowo za odgrywanie innych postaci oraz pełni funkcję sędziego i eksperta w kwestii zasad gry. Głównym celem niniejszej dysertacji jest opisanie uczestników klasycznych gier fabularnych jako wspólnoty komunikatywnej i wykazanie, że wytworzyli i stosują socjolekt (definiowany jako odmiana języka uwarunkowana społecznie). Skupiono się na nieoficjalnej leksyce i oficjalnych terminach zamieszczonych w podręcznikach do gier oraz w tekstach branżowych. Ponadto poddano analizie język komunikacji pomiędzy uczestnikami gry, w tym rozmowy odbywające się w czasie rozgrywki (tzw. sesji) oraz na forach internetowych. Posłużono się ujęciem Stanisława Grabiasa, zatem zaprezentowano strukturę socjolektu, źródła doboru leksyki (m.in. skrótowce, terminy oraz ich obcojęzyczne i kolokwialne warianty), z uwzględnieniem kategorii semantycznych związanych z klasycznymi grami fabularnymi, a także utrwalony w socjolekcie językowy obraz świata. Rezultaty badań przyniosły twierdzące odpowiedzi na pytania badawcze postawione w niniejszej pracy. Wariant języka stosowany przez uczestników klasycznych RPG jest socjolektem bazującym na potocznej odmianie języka ogólnonarodowego, która przemieszana jest z oficjalną terminologią oraz nieoficjalną leksyką i frazeologią z zakresu klasycznych gier fabularnych. Struktura badanego socjolektu wynika z kontekstu. Rozpatrywany wariant należy do profesjolektów