Przeglądanie według Temat "literary criticism"

Aktualnie wyświetlane 1 - 3 z 3

„Gramatyka piękna”. O krytyce Jana Bielatowicza
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2020) Kisiel, Marian
This text analyses the critical position of Jan Bielatowicz, a catholic writer and essayist who since World War II has been connected to the Polish migrant writers in London associated with “Veritas.” More precisely, this text focuses on the aesthetic aspect of his essays and reviews whose perspective relies on such categories as talent, beauty, good, and being linked to life.
Krytyk literacki jako optymista
(Wydawnictwo Avalon, 2020-12) Stanisz, Marek
The article aims to characterize literary criticism as a sign of cognitive and ideological optimism. A claim has been made that every critical and literary act articulates expressis verbis (or implicitly pictures) a project of a desired model of literary communication, the exchange of cultural assets, or even the structure of the society. The above project legitimizes evaluations provided by the critics and changes postulated (positive projects, polemics or catastrophic diagnoses), which in the eyes of their authors appear to be both intentional and legitimate, but – above all – workable and possessing positive influence on the functioning of the literary life (or even the whole community). To support the above argumentation, statements of such literary critics from various periods and cultural circles have been provided: The Iksowie Society, Johann Gottfried Herder, Franciszek Salezy Dmochowski, Kazimierz Brodziński, Teodozy Sierociński, Michał Podczaszyński, Maurycy Mochnacki, Michał Grabowski, Théophile Gautier, Aleksander Świętochowski, Eliza Orzeszkowa, Bolesław Prus, Włodzimierz Spasowicz, Irena Krzywicka, Stanisław Brzozowski, Zenon Przesmycki, Thomas Stearns Eliot, Jan Błoński, Jerzy Kwiatkowski, Adam Zagajewski, Julian Kornhauser, Tomasz Burek, Elaine Showalter, Krystyna Kłosińska and Przemysław Czapliński.
„Pochodzę z ulicy Krochmalnej…”. O twórczości Bogdana Wojdowskiego
(Uniwersytet Rzeszowski, 2020-09-30) Majdosz, Sylwia
W moich rozważaniach badawczych Wojdowski jest pisarzem jednego miejsca – Warszawy oraz dominującego tematu, którym jest Zagłada polskich Żydów. Jego twórczość prozatorska charakteryzuje się zderzaniem uważnie i krytycznie przedstawianych realiów życia w wojennej i powojennej Polsce z wszechobecną topiką śmierci. Jest to proza nacechowana pesymizmem osoby ocalonej z Zagłady, której życie naznaczyła misja dawania o niej świadectwa następnym pokoleniom. Proza Wojdowskiego cechuje się, podobnie jak twórczość jego rówieśnika Henryka Grynberga, poczuciem odpowiedzialności w dokumentowaniu Holocaustu. Przedstawia losy osób ocalonych z dawnej żydowskiej diaspory, po wojnie rozproszonych po świecie. Ukazuje ich codzienne, trudne zmagania z życiem, szczególnie w straumatyzowanym, często nastawionym antysemicko społeczeństwie polskim. Moja dysertacja stanowi próbę scharakteryzowania najważniejszych obszarów twórczości Bogdana Wojdowskiego – jego beletrystyki, tekstów publicystycznych oraz dziennika – z podkreśleniem wpływu na nie jego osobistych doświadczeń. Uzupełnia ona i, mam nadzieję, poszerza aktualny stan wiedzy o wybitnym polskim pisarzu XX wieku, bez którego nie tylko literatura polska po roku 1945 byłaby uboższa. Powieść Chleb rzucony umarłym jest bowiem arcydziełem i ważnym świadectwem żydowskich losów czasu Zagłady