Przeglądanie według Temat "leczenie"

Aktualnie wyświetlane 1 - 4 z 4

Comparison of the risk of pain in the lumbar spine in people performing office work and physical work
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023) Pop, Teresa; Pokrywka, Joanna; Skrzęta, Małgorzata; Szczygielska, Dorota; Rusek, Wojciech; Adamczyk, Marzena; Baran, Rafał; Baran, Joanna
Introduction: Pain in the area of the lumbar spine has become a serious problem not only in medicine, but also in society. Lack of knowledge and errors resulting from improper load during professional work lead to the formation of microtraumas, and thus permanent changes in the structure of the spine. The aim of the study was to assess the incidence of pain in the lumbar spine in people performing office work and physical work. Material and methods: The study included 70 people of both sexes in the age groups below 18, 18–25, 26–31, and over 40. The respondents were divided into two groups: manual workers – 39 people and office workers – 31 people. The study used a self-authored questionnaire, a standardized Oswestry questionnaire and the VAS pain scale. Results: Pain in the lumbar spine is more common in people who work physically at work. Treatment, after the diagnosis was made, was started by 20 subjects (87.0%). They were all physically working respondents and 62.5% of people working in a sitting position (p=0.011). The impact of pain on functioning in everyday life was assessed in ten aspects using the Oswestry questionnaire. No differences were found between the influence of pain on the size of the limitations of the two groups (p>0.05). The greatest limitations of the respondents were found in terms of the intensity of the pain experienced and changes in its intensity, as well as in the performance of lifting and sitting activities. Conclusions: Regardless of the nature of the work performed, most professionally active people experience pain in the lumbar spine, but it occurs more often in people who work physically. For people who perform manual work, the frequency of pain is defined as “sporadic”, while among office workers, pain occurs more often – several times a month.
Formy leczenia zaburzeń psychosomatycznych u młodzieży – także za pomocą muzykoterapii
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2024-10) Kaczmarek, Stella
Światowa Organizacja Zdrowia prognozuje, że od roku 2020 najważniejszym problemem zdrowotnym będą zaburzenia psychosomatyczne. „Współcześnie uważa się, że czynnik psychogenny odgrywa większą lub mniejszą rolę właściwie w każdej chorobie, więc przyjmuje się wobec każdej z nich psychosomatyczne podejście”. Innymi słowy, w szerokim rozumowaniu i pojmowaniu chorób psychosomatycznych wszystkie choroby, jakich człowiek doświadcza, mają właśnie taki charakter 2 . Zatem pojęcie chorób psychosomatycznych będzie odnosiło się do bardzo wielu jednostek chorobowych. Ważne będzie przybliżenie sposobów leczenia chorób psychosomatycznych, które są tak rozpowszechnione w społeczeństwie. Nie tylko osoby dorosłe cierpią na choroby i zaburzenia psychosomatyczne. Symptomy chorób psychosomatycznych dotykają również młodzież. W niniejszym artykule przedstawione zostaną kompleksowe metody leczenia zaburzeń psychosomatycznych, na które coraz częściej zapadają także osoby młode. Oprócz farmakoterapii i psychoterapii podkreślona zostanie rola terapii uzupełniających, m.in. muzykoterapii.
Role of selected self-monitoring techniques in treatment of overweight and obesity in adolescents
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Perenc, Lidia; Radochońska, Anna; Zaborniak-Sobczak, Małgorzata
Wstęp. Samokontrola uważana jest obecnie za podstawową metodę stosowaną w profilaktyce oraz terapii otyłości i nadwagi u młodzieży i dorosłych pacjentów. Jej istota polega na bieżącym rejestrowaniu informacji dotyczących rodzaju i ilości spożywanego pokarmu, jego wartości kalorycznej oraz codziennej aktywności fizycznej. Podstawowa rola samokontroli polega na podnoszeniu świadomości pacjenta w odniesieniu do jego zachowań, myśli i emocji wpływających na kontrolę wagi ciała oraz całkowity sukces leczenia. Cel pracy. Celem pracy jest przedstawienie korzyści związanych z zastosowania różnych metod samokontroli w procesie terapii nadwagi i otyłości u młodzieży. Materiał i metoda. Autorzy dokonali systematycznego przeglądu literatury dotyczącej zastosowania samokontroli w przebiegu terapii nadwagi i otyłości ze szczególnym uwzględnieniem młodzieży. Większość prac objętych przeglądem została opublikowana w XXI wieku. Wyniki. Analiza wybranych badań wykazuje, że samokontrola jest uważana za kluczowy element behawioralnej terapii nadwagi i otyłości u młodzieży. Pozytywne wyniki leczenia zależą od takich czynników, jak systematyczność w rejestrowaniu informacji, stosowanie urządzeń technicznych oraz motywacja prezentowana przez pacjenta. Wniosek. Analizowane prace badawcze, pomimo różnorodności zastosowanych metod, dostarczają empirycznych dowodów na obecność istotnego związku pomiędzy samokontrolą a korzystnymi wynikami terapii nadwagi i otyłości u młodzieży. Istnieje potrzeba prowadzenia badań nad rolą czynników psychologicznych w determinowaniu wyników leczenia tego rodzaju zaburzeń.
Rozwój i nowe perspektywy leczenia udaru mózgu w Polsce
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Kaczorowski, Rafał; Murjas, Barbara; Bartosik-Psujek, Halina
Udar mózgu jest jednym z niewielu schorzeń neurologicznych znanych od starożytności. Jest to zespół kliniczny charakteryzujący się nagłym ogniskowym, a niekiedy uogólnionym zaburzeniem czynności mózgu, którego objawy utrzymują się dłużej niż 24 godziny lub wcześniej prowadzą do śmierci i nie mają przyczyny innej niż naczyniowa. Rocznie na udar mózgu na świecie zapada ok. 15 mln osób. W krajach wysoko rozwiniętych stanowi trzecią co do częstości przyczynę niesprawności osób dorosłych i drugą przyczynę zespołów otępiennych. W artykule przedstawiono historię leczenia udarów mózgu w Polsce, od pierwszych wzmianek w podręcznikach neurologii z lat 50. do czasów współczesnych. Przełomowe w leczeniu udarów mózgu okazały się minione 2 dekady, kiedy to dokonała się istotna zmiana w podejściu do osoby z udarem. Początkowo leczenie udaru polegało jedynie na pielęgnacji chorego i zapobieganiu powikłaniom ogólnoustrojowym oraz odleżynom. Dopiero w 2. połowie lat 90. XX w. rozpoczęto tworzenie wyspecjalizowanych oddziałów udarowych zapewniających kompleksową opiekę dla pacjentów. Przełomowe okazało się wprowadzenie do leczenia tkankowego aktywatora plazminogenu w celu rekanalizacji zamkniętego przez zmiany zakrzepowe lub zatorowe naczynia w ostrym okresie zachorowania. Leczenie to znacznie poprawiło stan funkcjonalny chorych. W ciągu ostatnich kilkunastu lat rozwija się koncepcja mechanicznej rekanalizacji naczyń wewnątrzczaszkowych, której pierwsze próby wykonywane są w kilku ośrodkach w Polsce.