Przeglądanie według Temat "konsensualizm"

Aktualnie wyświetlane 1 - 3 z 3

Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności karnej z art. 387 k.p.k. w świetle nowelizacji kodeksu postępowania karnego z dnia 27 września 2013 r.
(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2013) Bachurska, Beata
W artykule została omówiona jedna z najbardziej klasycznych form konsensualnego sposobu zakończenia procesu karnego – instytucja dobrowolnego poddania się karze, która wraz z wejściem w życie zmian wynikających z uchwalonej przez Sejm ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw znacząco zmieni swój dotychczasowy kształt. Autorka pominęła tutaj rozważania ściśle teoretyczne, skupiając się jedynie na zagadnieniach proceduralnych. Publikacja stanowi próbę oceny uchwalonych zmian oraz odpowiedzi na pytanie, czy faktycznie środki zastosowane przez polskiego ustawodawcę są gwarantem właściwych proporcji między postulowaną efektywnością, szybkością i sprawnością postępowania a realizacją celów i zadań procesu karnego.
„Konsensualizm – idea współczesnego procesu karnego w świetle nowelizacji Kodeksu postępowania karnego z 2013 r. oraz z 2015 r.”
(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016-03) Łuczak, Łukasz
W swoim opracowaniu autor przedstawia zmiany dokonane nowelizacją z dnia 27 września 2013 r. oraz nowelizacją z dnia 20 lutego 2015 r. w zakresie instytucji o charakterze konsensualnym (skazanie bez przeprowadzania rozprawy, dobrowolne poddanie się karze, mediacja). Wskazuje na istotę i zakres zmian oraz ich znaczenie dla rozwoju idei konsensualizmu w polskim procesie karnym. Artykuł ma na celu przedstawienie stałego rozwoju idei konsensualizm i roli porozumień karnoprocesowych we współczesnym polskim procesie karnym.
Samooskarżenie a instytucje konsensulane w procesie karnym
(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016-09) Klejnowska, Monika
Artykuł dotyczy instytucji konsensualnych w polskim procesie karnym (art.335, 387 i 23a). Koncentruje się na modyfikacjach tych instytucji spowodowanych zmianami w prawie. Tekst dotyczy zgodności instytucji „tragowania się o przyznanie” z wymogami statuującymi rzetelny proces karny takimi jak zasada nemo tenetur, prawa do obrony i prawdy materialnej. Autorka analizuje głównie, czy art.335, 387 i 23a polskiego kodeksu postępowania karnego wymagają samooskarżenia i wymagają, aby oskarżony przyznał się do winy.