Przeglądanie według Temat "kawaleria"

Aktualnie wyświetlane 1 - 3 z 3

Brytyjskie formacje konne na półwyspie Gallipoli w 1915 roku
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023-06) Korzeniowski, Paweł
Kampania na półwyspie Gallipoli w 1915 r. to przede wszystkim walki mas piechoty. Ograniczony obszar oraz trudne warunki terenowe w zasadzie uniemożliwiały efektywne wykorzystanie kawalerii. Tym niemniej już po kilku tygodniach kampanii na półwyspie wylądowały pierwsze oddziały konne. Wraz z upływem kolejnych miesięcy ich liczba rosła. W szczytowym okresie w składzie brytyjskich sił znajdowało się aż 15 brygad konnych. Uzbrojenie, wyekwipowanie, a przede wszystkim zasady szkolenia pozwalały kawalerii walczyć analogicznie do piechoty. Tak też była wykorzystywana – uzupełniała obsadę fortyfikacji polowych na froncie lub też wzmacniała najbardziej osłabione dywizje piechoty. Wysyłanie formacji konnych na półwysep należy ocenić jako działanie nieracjonalne. Użycie kawalerii jako piechoty pozbawiało ją jej głównej zalety, jaką stanowi mobilność. Co więcej, walki pozycyjne powodowały znaczne straty, nawet w sytuacji względnego spokoju na froncie. Do tego dodać należy problemy z aprowizacją oraz higieną, co powodowało coraz większe ubytki niebojowe. Wraz z nadejściem jesieni trudności te tylko się pogłębiały. Dowództwo Śródziemnomorskich Sił Ekspedycyjnych zdawało sobie sprawę z tych zagrożeń. Podjęło nawet próbę pozyskania z Egiptu dodatkowych oddziałów piechoty, które miałyby zastąpić na półwyspie kawalerię. Niestety, osobiste animozje, rywalizacja oraz brak myślenia strategicznego spowodowały, że zamiary te nie zostały zrealizowane, przez co część jednostek konnych pozostała na półwyspie do ostatniego dnia kampanii.
„Czerwona konnica”. Stan organizacyjny kawalerii RKKA od połowy lat 30. do momentu wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 r.
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2020) Smoliński, Aleksander
Kawaleria Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej stanowiła jej ważny komponent przeznaczony głównie do działań ofensywnych. Przez cały czas od zakończenia rosyjskiej wojny domowej aż do wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 r. trwały prace nad rozbudową jej wielkich jednostek, mianowicie brygad, dywizji i korpusów – a nawet armii konnych. Poszukiwano też optymalnych metod wykorzystania kawalerii na nowoczesnym polu walki, gdzie miała działać wraz z nowoczesnymi formacjami zmechanizowanymi i pancernymi. W artykule autor na podstawie źródeł archiwalnych oraz bogatej literatury przedmiotu – głównie rosyjskojęzycznej – przedstawił stan organizacyjny oraz liczebność kawalerii, a także zmiany w tej formacji, które nastąpiły w drugiej połowie lat 30. oraz w przededniu wielkiej wojny ojczyźnianej z lat 1941–1945.
Powstanie kawalerii SS Totenkopf i jej rola w niemieckiej polityce okupacyjnej na ziemiach polskich w latach 1939–1941
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2020) Dybek, Jarosław
Tematem artykułu jest jeden z niemieckich pułków SS stacjonujących na terenie okupowanej Polski i jego rola w polityce okupacyjnej Niemiec. Choć dzieje formacji SS są bardzo dobrze znane zarówno w literaturze naukowej, jak i popularno-naukowej, to wchodząca w jej skład kawaleria nie doczekała się dotychczas obszerniejszych opracowań. Temat wydaje się interesujący, ale nie został jeszcze omówiony w żadnej książce w języku polskim. Większość literatury odnoszącej się do tego zagadnienia została wydana w językach niemieckim oraz angielskim. Kawaleria SS Totenkopf działała przede wszystkim w Generalnym Gubernatorstwie i podlegała Wyższemu Dowództwu SS i Policji. Część jej szwadronów operowała także na terenach włączonych do Rzeszy, tj. Kraju Warty (Reichsgau Wartheland). Niniejszy artykuł podejmuje problematykę formowania się kawalerii SS Totenkopf i stopniowego włączania jej w brutalną politykę okupacyjną III Rzeszy na ziemiach polskich. W przypadku tej formacji mamy do czynienia z takimi zadani ami, jak zwalczanie pierwszych zalążków partyzantki, poszukiwanie broni, udział w tworzeniu gett czy też pomoc w eliminowaniu polskiej inteligencji. Na uwagę zasługuje również udział tej jednostki w kręceniu filmu propagandowego „Kampfgeschwader Lützow”, w którym przedstawiono polskich kawalerzystów atakujących szablami niemieckie czołgi. Ten fałszywy obraz powielany był po wojnie w niektórych filmach czy książkach i przyczynił się do wypaczonego przedstawienia polskich żołnierzy w walkach obronnych w 1939 r.