Przeglądanie według Temat "intellectual capital"

Aktualnie wyświetlane 1 - 6 z 6

Kapitał ludzki w rozwoju społeczeństwa i gospodarki opartej na wiedzy
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Miczyńska-Kowalska, Maria
Na przestrzeni ostatnich lat zaszły duże zmiany w gospodarce (GOW). Kapitał ludzki ujmowany jest jako czynnik rozwoju i wzrostu gospodarczego. Stanowi czynnik dodany do klasycznych teorii wzrostu opartych na kapitale i pracy. Celem artykułu jest wskazanie, że wyzwania stawiane rozwojowi społeczeństwa i gospodarce opartej na wiedzy zaowocowały zwróceniem uwagi na kapitał ludzki, nowe sposoby zarządzania nim, rolę edukacji, wykształcenia i kompetencji pracowników. W warunkach wzrastającej konkurencji wiedza stała się tym czynnikiem, który tworzy przewagę konkurencyjną. We współczesnej gospodarce biznes nie może dobrze funkcjonować bez wiedzy i wykorzystania badań naukowych. Transfer wiedzy z obszaru nauki do sektora gospodarki stanowi podstawę innowacyjności i wzrostu ekonomicznego. Podejmując zagadnienie roli kapitału ludzkiego w rozwoju społeczno-gospodarczym w artykule wyjaśniono pojęcia rozwój społeczny, rozwój gospodarczy, wzrost gospodarczy, kapitał ludzki oraz kapitał intelektualny. Skoncentrowano się na wpływie kapitału ludzkiego i wiedzy na rozwój gospodarczy. Zaprezentowane koncepcje rozwoju społecznego i gospodarczego są pomocne w zrozumieniu kierunku zmian zachodzących w rozwoju. Prowadzą one bowiem do wzrostu roli wiedzy w społeczeństwie i w gospodarce. Analizując to zagadnienie, w artykule zwrócono uwagę na możliwości i ograniczenia rozwoju kapitału ludzkiego w społeczeństwie wiedzy. Podkreślono, że społeczeństwo oparte na wiedzy, gospodarka oparta na wiedzy, implikuje wzrost zapotrzebowania na pracowników wiedzy, na kapitał intelektualny, jak również zarządzanie wiedzą. W artykule wskazano na demograficzne uwarunkowania rozwoju gospodarczego; zasygnalizowano problemy związane z migracjami i bezrobociem; podkreślono rolę edukacji, wykształcenia oraz kompetencji pracowników.
Kapitał relacyjny jako element kapitału intelektualnego szkoły wyższej w warunkach GOW
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Piasecka, Agnieszka
Celem artykułu jest przedstawienie pojęcia i specyfiki pomiaru kapitału relacyjnego w szkole wyższej. Kapitał relacyjny jest jednym z komponentów kapitału intelektualnego i odnosi się do powiązań uczelni z interesariuszami. Jest zasobem niewidzialnym. W mierzeniu kapitału relacyjnego wykorzystywane są mierniki zaczerpnięte z modeli zarządzania kapitałem intelektualnym, zaadaptowanych w uczelniach. Artykuł powstał na podstawie przeglądu literatury oraz analizy wybranej strategii działania szkoły wyższej, opracowanej z wykorzystaniem Strategicznej Karty Wyników.
Niestandardowe źródła kapitału ludzkiego w rozwoju cywilizacji
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Dobija, Mieczysław
Standardowe źródła kapitału ludzkiego to: wzrost zasobów ludzkich, profesjonalna edukacja i przyrost doświadczenia zawodowego. W historii ludzkości dostrzega się inne jeszcze źródła, jak artefakty zwane ME w starożytności. W artykule analizuje się i podkreśla rolę duchowości w rozwoju kapitału ludzkiego i cywilizacji. Analizuje się źródła głównego nurtu, ale także dokonania metafizyczne ukazujące horyzonty ludzkiego poznania.
Przedsiębiorstwo bazujące na wiedzy a niewydolność informacyjna systemu rachunkowości
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Niemczyk, Lesław
Obecnie rozwojowi gospodarki opartej na wiedzy nie towarzyszy równoległy i powszechny rozwój praktyki rachunkowości w zakresie sprawozdawczości kapitałów niefinansowych. Powoduje to niewydolność informacyjną systemów rachunkowości. Rachunkowość finansowa zamiast tworzyć ramy dla budowania prawdziwego i rzetelnego obrazu przedsiębiorstw bazujących na wiedzy, deformuje ich obraz koncentrując się jedynie na kapitale finansowym. Liczni teoretycy zarządzania i rachunkowości wyraźnie dostrzegają ten problem. Dlatego zarówno w skali międzynarodowej, jak i krajowej podejmowane są inicjatywy, aby stworzyć podstawy rachunkowości oraz sprawozdawczości kapitałów niefinansowych. Artykuł przestawia najistotniejsze próby rozbudowania rachunkowości o elementy wyraźnie współgrające z rozwojem gospodarki opartej na wiedzy. W artykule jako pierwszą omówiono koncepcję raportowania zintegrowanego. W tym przypadku, szczególnie istotna wydaje się być typologia kapitałów, które są użytkowane przez przedsiębiorstwo. Następnie omówiono rachunkowość społeczno-ekonomiczną M. Dobii. W ramach tej koncepcji bardzo ważne wydaje się rozbudowanie wzorca bilansu o nowe pozycje sprawozdawcze aktywów i kapitałów niefinansowych, a także wskazanie podstawowych zapisów księgowych dotyczących operacji tymi zasobami. Kolejną omawianą koncepcją jest sprawozdawczość kapitału intelektualnego D. Dobii. Sprawozdawczość ta obejmuje wiele nowych elementów metodycznych oraz sprawozdawczych, które wykraczają poza podręczniki tradycyjnej rachunkowości. Na zakończenie przedstawiono koncepcję rachunkowości aktywów kompetencyjnych i kapitału intelektualnego L. Niemczyka. Kluczowymi urządzeniami sprawozdawczymi w jej ramach jest bilans oparty na wiedzy oraz bilans pełny. Zarówno koncepcje D. Dobii oraz L. Niemczyka zostały empirycznie zweryfikowane. Rezultaty tej weryfikacji zostały syntetycznie omówione w treści artykułu. Artykuł nie podejmuje zadania oceny przedstawianych koncepcji. Wskazuje jedynie na istnienie wyraźnej luki informacyjnej w rachunkowości, które te koncepcje próbują uzupełnić.
Stan i perspektywy rozwoju kapitału intelektualnego w Polsce
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Wosiek, Małgorzata
Artykuł podejmuje dyskusję wokół endogenicznych uwarunkowań rozwoju polskiej gospodarki związanych z kapitałem intelektualnym. Jego celem jest poszukiwanie odpowiedzi na następujące pytania: Jakie są rzeczywiste zasoby kapitału intelektualnego w Polsce w porównaniu do innych krajów? Jakie tendencje charakteryzowały rozwój tego kapitału w polskiej gospodarce po 1995 roku? Jakie szanse i zagrożenia mogą towarzyszyć modernizacji polskiej gospodarki ukierunkowanej na kapitał intelektualny? Podstawą analiz i przedstawionych wniosków są wyniki pomiaru kapitału intelektualnego w 48 krajach w latach 1995–2010, dokonanego przez L. Edvinssona oraz C. Yeh-Yun Lin. Zebrane dane statystyczne wskazują na znaczny dystans, który dzieli polską gospodarkę od wyżej rozwiniętych krajów we wszystkich wymiarach kapitału intelektualnego. Największą lukę Polska notuje w zakresie kapitału relacji (rynkowego) oraz kapitału rozwoju, relatywnie najmniejszą – w obszarze kapitału ludzkiego. Pod tym względem polska gospodarka wpisuje się w charakterystyki właściwe dla krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Analizy w ujęciu dynamicznym wskazują ponadto, że w latach 1995–2010 Polska (podobnie jak Czechy oraz kraje południowo-wschodniej Azji) należała do gospodarek, w których zmiany w zakresie kapitału intelektualnego następowały relatywnie najbardziej dynamicznie. Pogłębione obserwacje wykazują jednak, że rozwój kapitału intelektualnego w polskiej gospodarce podlegał sporym wahaniom, co przełożyło się na niezadowalające tempo zmian w stosunku do zapóźnień gospodarki i jedynie nieznaczny awans na międzynarodowej mapie kapitału intelektualnego. Dodatkowe obawy budzi nierównomierny rozwój w kluczowych obszarach kapitału intelektualnego, zwłaszcza rosnący dysonans między kapitałem ludzkim oraz kapitałem rozwoju, a także kapitałem ludzkim a kapitałem społecznym. Pozytywnie zaś należy ocenić podejmowane wysiłki w kierunku stworzenia w polskiej gospodarce systemowych ram do podejmowania inwestycji w ten kapitał w latach 2014–2030.
Ujawnianie kapitału intelektualnego wyzwaniem informacyjnej funkcji rachunkowości w dobie gospodarki opartej na wiedzy
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Grądziel, Anna
W gospodarce opartej na wiedzy siłę napędową stanowi wytwarzanie, nabywanie, dystrybucja, gromadzenie oraz wykorzystywanie wiedzy. Dostęp do wiedzy oraz informacji, ich jakość oraz aktualność stają się w dobie gospodarki opartej na wiedzy jednymi z najistotniejszych czynników decydujących o konkurencyjności przedsiębiorstwa oraz mającymi zdolność do kreowania wartości tego przedsiębiorstwa. Kapitał intelektualny jest z jednej strony bardzo istotnym czynnikiem rozwoju przedsiębiorstwa, z drugiej zaś strony jest pojęciem bardzo ulotnym. W literaturze przedmiotu już od ponad dekady toczy się dyskusja nad zasadnością włączenia informacji o kapitale intelektualnym do sprawozdania finansowego przedsiębiorstwa albo raportowania w inny sposób o tym ważnym atrybucie firmy, często bardzo istotnym z punktu widzenia interesariuszy. Trzeba podkreślić, że relewantność i wystarczalność informacyjna tradycyjnej rachunkowości finansowej w ostatnim czasie jest coraz bardziej ograniczona i traci na znaczeniu. Wiarygodna, obiektywna i rzetelna informacja o kapitale intelektualnym byłaby z pewnością cenna z punktu widzenia zarządzających organizacją, jej właścicieli oraz interesariuszy zewnętrznych. Kwantyfikacja zasobów niematerialnych jest niewątpliwie trudniejsza w porównaniu do zasobów materialnych, ale rola którą pełnią we współczesnym zarządzaniu przedsiębiorstwem działającym w gospodarce opartej na wiedzy jest coraz bardziej znacząca. Obowiązujące prawo bilansowe nie daje podstaw do rozpoznawania i ujmowania w bilansie przedsiębiorstwa aktywów kompetencyjnych ale uniwersalne zasady rachunkowości (zasada prawdziwego i rzetelnego obrazu, kompletności oraz istotności) nakazują wprowadzenie do praktyk rachunkowości finansowej i zarządczej nowych koncepcji umożliwiających dostarczanie informacji o tych składnikach majątku. Celem artykułu jest przedstawienie istoty kapitału intelektualnego i jego znaczenia w kreowaniu wartości przedsiębiorstwa oraz istniejącego paradoksu – pominięcia przez tradycyjną rachunkowość finansową, w dobie gospodarki opartej na wiedzy ewidencji kapitału intelektualnego. Wypełnienie tej istniejącej luki w ewidencjonowaniu i raportowaniu o zasobach przedsiębiorstwa jest wyzwaniem informacyjnej funkcji rachunkowości.