Przeglądanie według Temat "inflation"

Aktualnie wyświetlane 1 - 4 z 4

Postawy młodych konsumentów w obliczu inflacji po pandemii COVID-19
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2024-06) Szczepańska, Magdalena
Głównym celem artykułu jest odpowiedź na pytanie: w jaki sposób młodzi konsumenci gospodarują pieniędzmi w warunkach wysokiej inflacji? Obserwowane spowolnienie gospodarcze, inflacja i spadek siły nabywczej pieniądza tworzą warunki, w których można się spodziewać zmiany sposobów gospodarowania posiadanymi środkami. W celu analizy tego zagadnienia przeprowadzono badania wśród studentów. Jako narzędzia badawcze wykorzystano ankietę internetową oraz indywidualne wywiady pogłębione. Połączenie metody ilościowej (sondaż diagnostyczny) z jakościowymi badaniami terenowymi pozwoliło nie tylko opisać zachowania, ale także uzyskać wgląd w emocje i sposób myślenia młodych konsumentów. Badani przyznają, że pod wpływem inflacji zmieniły się ich zachowania zakupowe: kupują mniej, szukają najniższych cen bądź zamienników swoich ulubionych produktów. Zarówno decyzje zakupowe, jak i sposób gospodarowania budżetem cechuje racjonalność: świadomość własnych potrzeb, śledzenie oferty rynkowej, planowanie wydatków, korzystanie z promocji cenowych przy użyciu specjalnych aplikacji. W narracjach studentów często pojawia się „oszczędzanie”, rozumiane jako zachowania mające na celu utrzymanie płynności finansowej lub zabezpieczenie przed nieoczekiwanymi wydarzeniami czy zakup drogich dóbr w przyszłości. Racjonalność widoczna jest również na poziomie używania przedmiotów: korzystanie z produktów tak długo, jak tylko są zdatne do użytku, naprawianie ich, sprzedawanie lub oddawanie rzeczy niepotrzebnych. Badani mają w większości pozytywny stosunek do kupowania używanych rzeczy. Postrzegają to jako działanie, które jest jednocześnie racjonalne ekonomicznie oraz ekologiczne i odpowiedzialne społecznie. Wydaje się, że postawy racjonalnego gospodarowania pieniędzmi, które nasiliły się pod wpływem inflacji, są wśród młodych konsumentów powiązane z trendem odpowiedzialnej konsumpcji.
Różnice inflacji jako przyczyna problemów krajów peryferyjnych. Teoretyczne i empiryczne uzasadnienia wystąpienia kryzysu walutowego w strefie euro
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Valente, Riccardo
W opracowaniu przeanalizowano alternatywne wyjaśnienie mechanizmów i przyczyn leżących u podstaw narastania kosztów obsługi długu publicznego w Grecji, Hiszpanii, Irlandii, Portugalii oraz we Włoszech. Podane zostały różne argumenty wspierające interpretację pojawienia się tego zjawiska jako kryzysu kursu walutowego w kontekście reżimu sztywnych kursów walutowych, związanego z występowaniem znaczącego zróżnicowania dynamik inflacyjnych, nierównowag handlowych oraz ograniczeń narzędzi polityki gospodarczej zarówno na poziomie narodowym, jak i europejskim. Zauważono przede wszystkim, że różne fazy narastania stóp procentowych w Grecji można wyjaśniać na podstawie dostępnych już modeli kryzysu walutowego. Zgodnie z innymi źródłami podkreślono ponadto, że kraje peryferyjne kolejno dotknięte kryzysem łączył wyższy wzrost kosztu pracy w stosunku do krajów rdzenia, rejestrowany od momentu ich wejścia do wspólnej waluty aż do pojawienia się zwiększeń kosztów obsługi ich długu publicznego. Kraje peryferyjne odnotowały także znaczące deficyty rachunku bieżącego. Na podstawie przeprowadzonej przez autora analizy danych pokazano, że wyższe niż średnie w strefie euro tempo wzrostu cen rejestrowane w krajach peryferyjnych przyczyniło się do znaczącej i progresywnej aprecjacji realnego kursu walutowego we wszystkich tych krajach oraz mogło spowodować nadmierny wzrost kosztu pracy, utraty konkurencyjności i deficyty rachunku bieżącego. Zdaniem autora artykułu zróżnicowanie dynamik inflacyjnych mogło być więc główną przyczyną narastania kosztów obsługi długu publicznego w peryferyjnych państwach strefy euro.
Wzrost, inflacja, bezrobocie – współzależności na przykładzie wybranych krajów
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2024-06) Lechwar, Małgorzata; Pyrek, Radosław
W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, jak w występującej złożoności zewnętrznych bodźców, zjawisk, czy procesów, mających wpływ na gospodarki, przedstawia się ich sytuacja gospodarcza, uwzględniająca stan i wzajemne współzależności podstawowych agregatów makroekonomicznych. Celem głównym badań była diagnoza kierunków oraz współzależności między podstawowymi agregatami makroekonomicznymi wybranych gospodarek, tj. Szwajcarii, Wielkiej Brytanii, Rumunii w latach 2012–2022. Dokonano teoretycznej, analitycznej i empirycznej weryfikacji współzależności wybranych agregatów makroekonomicznych. Przyjęto założenie, iż występujące w literaturze przedmiotu mocno zróżnicowane poglądy na temat kondycji gospodarczej świata są wypadkową indywidualnej sytuacji makroekonomicznej gospodarek i że badane gospodarki nie muszą reprezentować radykalnych i skrajnych poglądów. Do rozwiązania postawionego problemu badawczego i weryfikacji hipotezy badawczej wykorzystano wybrane procedury wyjaśniania naukowego i badań, tj. analiza i ocena przedmiotu badań, analiza i synteza systemowa, uogólnianie wyników badań – i na tej podstawie podano wnioskowanie. Zastosowana analiza makroekonomiczna to badanie obejmujące stan gospodarki oraz przewidywań dotyczących wzrostu gospodarczego, inflacji, bezrobocia i wzajemnych współzależności występujących wewnątrz krajów pomiędzy tymi agregatami. Obejmuje badanie i ocenę wielkości ekonomicznych zagregowanych, a więc ujmowanych głównie dla całej gospodarki narodowej. Analizując przykłady Szwajcarii, Wielkiej Brytanii i Rumunii, można zauważyć, że stabilne i zrównoważone wzrosty gospodarcze sprzyjają niskiej inflacji i niskiej stopie bezrobocia. Niemniej, każdy kraj ma swoje unikalne wyzwania i warunki, które wpływają na wzajemne relacje między tymi wskaźnikami makroekonomicznymi. Zrozumienie tych wzajemnych zależności jest kluczowe dla opracowania skutecznych polityk gospodarczych, które promują zrównoważony wzrost, kontrolują inflację i utrzymują niskie stopy bezrobocia.
Zjawisko inflacji a polityka pieniężna w Polsce ostatnich lat
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2024-03) Żyżyński, Jerzy
Celem artykułu jest przeanalizowanie problemu inflacji i reakcji na nią w sytuacji gospodarczej, w jakiej znalazła się Polska w ostatnich latach. Autor po pierwsze podejmuje podstawową kwestię definicji inflacji. Wskazuje, że inflacja jest to proces zmian cen. Powszechnie jednak błędnie identyfikuje się inflację z miarą jej rocznych skutków. W efekcie, w sytuacji gdy od kilku miesięcy ceny nie zmieniają się, czyli w myśl tej definicji nie ma inflacji, ale jednocześnie ceny te są wyższe niż 12 miesięcy wcześniej, w wyniku czego roczny wskaźnik wynosi kilka procent, mówi się, że inflacja jest wciąż wysoka. Autor podkreśla, że powszechny błąd metodologiczny polega na tym, że mylone jest zjawisko z miarą tego zjawiska, a ściślej biorąc z miarą rocznych jego skutków. To nie tylko podsyca oczekiwania inflacyjne, ale może prowadzić do forsowania zbyt restrykcyjnej polityki pieniężnej. Na prostym przykładzie autor pokazuje, że polityka pieniężna nie może kierować się wskazaniami miary inflacji, której wartość zależy od tego, co działo się z cenami rok wcześniej, powinna kierować się obserwacją zmian miary miesięcznej i ocenami jej kształtowania się w przyszłości. Autor wskazuje, że przyczyny inflacji są zarówno podażowe i popytowe, zewnętrzne i wewnętrzne. Podkreśla, że bank centralny nie ma wpływu na inflację, gdy przyczyny są zewnętrzne i mają charakter podażowy, wynikają ze wzrostu zewnętrznych kosztów, jak i nie ma wpływu także wtedy, gdy przyczyny popytowe mają charakter zewnętrzny, zwracając uwagę na to, że w Polsce istotne znaczenie miał przyrost popytu w wyniku napływu z Ukrainy ludności, a w efekcie i popytu. Autor przypomina, że bank centralny swą polityką pieniężną oddziałuje bezpośrednio na rynek pieniężny i może efektywnie zredukować inflację wtedy, gdy jej przyczyną jest ekspansja kredytu i skutkiem tego nadmierny wzrost popytu – wtedy zaostrzenie polityki pieniężnej ma na celu zredukowanie tej ekspansji kredytowej. Wykorzystując dane statystyczne pokazuje, że nadmiernej ekspansji kredytu nie było, zasób pieniądza po krótkotrwałym wzroście w początkach pandemii powracał do wartości sprzed pandemicznego kryzysu, a kredyty i należności w relacji do PKB zmniejszały się, w wyniku czego pole oddziaływania polityki pieniężnej zawężało się, co nie dawało podstaw do jej zaostrzania, co sugerowano w publicystyce ekonomicznej – zwłaszcza przy utrzymywaniu się wysokiej nadpłynności sektora bankowego. Autor podkreślił, że w polityce pieniężnej trzeba mieć na uwadze to, że siły i stabilności pieniądza nie zbuduje się przez osłabianie i destabilizację gospodarki.