Przeglądanie według Temat "hydrogen peroxide"

Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2

Antyoksydacyjne właściwości polifenoli i związków syntetycznych
(Uniwersytet Rzeszowski, 2019-02-11) Grzesik, Michalina
Na rozprawę doktorską składa się cykl trzech prac opublikowanych w czasopiśmie Food Chemistry poświęconych (i) porównaniu właściwości antyoksydacyjnych flawanoli oraz innych antyoksydantów naturalnych i syntetycznych, (ii) określeniu wpływu wiązania jonów Fe2+ na właściwości antyoksydacyjne flawanoli oraz (iii) porównaniu wytwarzania nadtlenku wodoru przez różne antyoksydanty i uzyskaniu wglądu w mechanizm tego zjawiska. Wykazałam, że badane flawanole [(+)-katechina, (-)-epikatechina, (-)-epigallokatechina, galusan (-)epikatechiny i galusan (-)-epigallokatechiny] są bardzo dobrymi antyoksydantami w różnych układach bezkomórkowych, chroniąc przed działaniem takich utleniaczy jak nadtlenoazotyn, podchloryn i rodniki nadtlenkowe. Stwierdziłam, że jony Fe2+ tworzą kompleksy z flawanolami; stechiometria tych kompleksów jest różna dla różnych flawanoli. Kompleksy flawanoli tworzone przez dodanie substechiometrycznych ilości Fe2+ (1 mol Fe2+ na 4 mole flawanoli) cechowały się właściwościami antyoksydacyjnymi porównywalnymi z właściwościami wyjściowych flawanoli Porównałam 54 naturalne i syntetyczne antyoksydanty pod kątem wytwarzania nadtlenku wodoru w pożywkach stosowanych do hodowli komórek. Stwierdziłam, że połowa z nich (27) wytwarza w tych pożywkach nadtlenek wodoru. Związkami generującymi najwięcej nadtlenku wodoru były: galusan propylu, pirogalol, galusan (-)epigallokatechiny i kwercetyna. Nadtlenek wodoru wytwarzany w pożywce DMEM przyczyniał się do cytotoksycznego działania galusanu propylu, galusanu ()-epigallokatechiny i kwercetyny, gdyż obecność katalazy w pożywce obniżała cytotoksyczne działanie tych związków na komórki DU-145.
Porównanie skuteczności działania klasycznych i alternatywnych środków ochrony ziemniaka przed zarazą ziemniaka.
(Uniwersytet Rzeszowski, 2021-05-31) Skrobacz, Karol
Zaraza ziemniaka, choroba wywoływana przez organizm grzybopodobny Phytophthora infestans przyczynia się w znacznym stopniu do zmniejszenia plonu z upraw ziemniaka. Skutecznymi środkami ograniczającymi w znacznym stopniu jej działanie są fungicydy dopuszczone do stosowania w uprawach. Brak jest skutecznych alternatyw pozwalających na zmniejszenie ich użycia na przykład w gospodarstwach ekologicznych. Celem niniejszej pracy było określenie skuteczności działania alternatywnych środków ochrony, gazowego ozonu oraz roztworu nadtlenku wodoru, czynników znanych z antyseptycznego i grzybobójczego działania w ograniczeniu stopnia porażenia roślin przez zarazę ziemniaka. W trakcie trzyletnich badań polowych, z wykorzystaniem zaprojektowanej i wytworzonej innowacyjnej aparatury do polowej fumigacji roślin ozonem, oraz stosowaniem oprysków roztworami nadtlenku wodoru sprawdzono ich wpływ zarówno na stopień porażenia roślin przez chorobę, jak również na plonowanie i zmiany składu chemicznego bulw ziemniaka. Przeprowadzone doświadczenie nie wykazało aby stosowanie alternatywnych środków ochrony w istotny sposób przyczyniło się do ograniczenia porażenia ziemniaków przez zarazę ziemniaka. Równocześnie stwierdzono również że stosowanie ozonu i nadtlenku wodoru jako czynników stresowych nie wpływa istotnie na plonowanie ziemniaka równocześnie wpływając w istotny sposób na pozytywne zmiany składu jego bulw.