Przeglądanie według Temat "human being"

Aktualnie wyświetlane 1 - 4 z 4

Emila Ciorana filozofia człowieka
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Błaszczyk, Marek
The article presents a critical approach to “Podmiot w filozofii Emila Ciorana” by Mateusz Rura (Wydawnictwo UMCS, Lublin 2019). It discusses the main theses presented in the dissertation and invites to reflection on Cioran’s philosophy. The paper shows fundamental existential problems, such as self-consciousness, loneliness, suffering, despair, melancholy, suicide and fear of death.
Filozofia polityki Marii Szyszkowskiej
(Autor, 2016) Cwynar, Katarzyna M.
Философия политики Марии Шишковской определяется кантианской идеей человечности как цели самой в себе. Она перенесла эту идею в реальное измерение, сведя ее к перспективе личности как члена политического общества (гражданина). Автор статьи сосредотачивается на вопросах, которые для философии политики являются принципиальными. При этом указывает на основные вопросы, которые определяют характер социально-политических размышлений. Это вопросы свободы, пацифизма, плюрализма, толерантности и моральности. Реализация права, как и политики, согласно концепции Марии Шишковской должна учитывать высшие ценности.
Filozofické východiská skúmania zmyslu života
(Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich, 2018) Šlosiar, Ján
Ответ на вопрос о смысл жизни дает человеку чувство душевной стабильности и внутреннего покоя. В настоящее время, когда человеческая жизнь характеризуется манипуляциями с помощью информации и современных технологий, теряются критическое суждение, способность к саморефлексии и способность формированя собственного чувства жизни. Автор утверждает, что ответ на вопрос о смысл жизни можно найти только в контексте времени, места, культуры и текущих событий.
Rola humanistyki w edukacji dla bezpieczeństwa
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Adamkiewicz, Marek
Artykuł jest etiudą na temat możliwości wpływania nauk humanistycznych na narrację dziedzin społecznych zainteresowanych upowszechnianiem sekuritalnej problematyki. A ta może być rozpoznawana z perspektywy cywilizacyjnej ujmującej przeobrażenia standardów życia, zaangażowania nauki, postępu technologicznego w zabezpieczaniu egzystencji, która stroni od zagrożeń lub im się poddaje. I to właśnie poziom niebezpieczeństwa ustala miejsce humanistyki i wiedzy społecznej w znoszeniu dystopii albo jej sprzyjaniu, co obrazuje nastawienie do osiągnięć technologii, kształtowania świadomości ekologicznej i wprowadzania moralności (obrazowanej zwłaszcza przez bioetykę) wywodzonej z zadumy nad postępem naukowo-technicznym. A składnia zagadnień tworzących wizerunek bezpieczeństwa świata, który oczekuje pomocy od wszystkich, musi tkwić w systemie edukacji (w artykule stawia się na wykształcenie akademickie) zdolnej zmierzyć się z wszechwładnym technokratyzmem poprzez wcielanie ideałów humanizmu, ten zaś w systemie upowszechnianej wiedzy nie jest na razie wiodący. Zatem celem profesjonalizowanej stratyfikacji jest z jednej strony kształtowanie użytecznych specjalistów, a z drugiej wychowanie dobrych ludzi stawiających na obowiązek i odpowiedzialność. A to wymaga konwergencji humanistyki, bezpieczeństwa i techniki możliwej dzięki odpowiedniej ekonomii (finansowego wsparcia). Przewaga nauk stosowanych nad podstawowymi nie jest funkcją znaczenia dla postępu, ale obrazem edukacji wynikającej z gospodarczych paradygmatów. Technokracja to wprowadzanie pragmatyzmu, dla którego humanizacja jest miernikiem przydatności ludzi do organizacji. W tym kontekście bezpieczeństwo jest perspektywą odwlekanej w czasie konieczności natychmiastowego ratowania świata.