Przeglądanie według Temat "fertilization"

Aktualnie wyświetlane 1 - 3 z 3

Ocena możliwości zastosowania biowęgla i popiołu z biomasy do nawożenia wybranych gatunków roślin energetycznych
(Uniwersytet Rzeszowski, 2018-03-27) Saletnik, Bogdan
Zastosowanie biowęgla i popiołu z biomasy roślinnej jako materiału nawozowego wpływa korzystnie na właściwości fizyczne, chemiczne i biologiczne gleby a tym samym przyczynia się do zwiększenia plonowania roślin. W pracy podjęto próbę oceny możliwości wykorzystania biowęgla i popiołu do nawożenia dwóch wybranych gatunków wieloletnich roślin energetycznych tj. wierzby wiciowej (Salix viminalis L.) i miskanta olbrzymiego (Miscanthus x giganteus). Badania dotyczyły optymalizacji kombinacji dawek nawozowych powyższych materiałów w kontekście uzyskiwanego plonu roślin. Analizy zostały również ukierunkowane na wykorzystanie otrzymanej biomasy roślinnej do produkcji pirolizatów o przeznaczeniu nawozowym. Dwa oddzielne doświadczenia dwuczynnikowe prowadzono w latach 2015 - 2017. Pobrane próbki glebowe, uzyskaną biomasę roślinną oraz wytworzone pirolizaty analizowano i porównywano w kontekście wartości pH, zawartości przyswajalnych form fosforu (P2O5), potasu (K2O) i magnezu (Mg), zawartości węgla całkowitego, wodoru i azotu ogólnego, całkowitej zawartości wybranych makro- i mikroelementów oraz metali ciężkich, wartości energetycznej biomasy oraz plonu suchej masy nadziemnych części roślin. Wykorzystanie zaawansowanych modeli statystycznych pozwoliło na określenie występujących interakcji. Interpretacja otrzymanych rezultatów umożliwiła wytypowanie optymalnych dawek nawozowych wpływających na istotny wzrost plonowania roślin oraz poprawę właściwości chemicznych gleby. Wykorzystanie nadziemnych części roślin wierzby wiciowej i miskanta olbrzymiego w procesie pirolizy z zastosowaniem odpowiednich parametrów prowadzenia procesu pozwoliło na uzyskanie karbonizatów cechujących się wysoką zawartością składników pokarmowych. Stwierdzono, że stosowanie biowęgla, popiołu z biomasy i ich kombinacji w odpowiednich dawkach jako dodatku do gleby może stanowić formę substytutu klasycznych nawozów mineralnych oraz wzmacniać ekologiczne aspekty uprawy roślin energetycznych.
Przydatność komunalnych osadów ściekowych stabilizowanych ozonem do nawożenia wybranych gatunków roślin uprawnych
(Uniwersytet Rzeszowski, 2021-06-30) Kosowski, Patryk Maciej
W Polsce wzrasta ilość powstających osadów ściekowych, jest to uwarunkowane rozbudową infrastruktury w zakresie odprowadzania i oczyszczania ścieków komunalnych. W związku z tym konieczne jest ich odpowiednie zagospodarowanie. Pochodzący z Oczyszczalni Ścieków w Ropczycach osad ściekowy poddano procesowi ozonowania w skonstruowanym reaktorze przeciwprądowym. Optymalizację procesu prowadzono przez okres 15, 30, 45 i 60 minut przy stężeniu ozonu 90-110 ppm. W wyniku działania ozonu na osad ściekowy zredukowano liczbę jednostek tworzących kolonie, o co najmniej jeden rząd wielkości w stosunku do próby nieozonowanej oraz uzyskano lepszą odwadnialność osadu, przy nie zmienionym pH osadu. Wartość CHZT i BZT5 wraz z czasem procesu wzrastała, dzięki zwiększonej dostępności materii organicznej. Także proces ozonowani nie wpłynął na zwiększenie zawartości metali ciężkich. Warunkując tym samym możliwość ich przyrodniczego wykorzystania zgodnie z obowiązującym prawem. Następnie założono doświadczenia wazonowe na glebie o składzie granulometrycznym piasku luźnego, który nawożono osadem nieozonowanym i osadem stabilizowanym ozonem w dawkach 0, 3, 6, 9 Mg∙ha-1 s.m.. Roślinami testowymi była kukurydza (MAS 29.T) i pszenica jara (Ostka). Po zakończeniu doświadczeń wazonowych stwierdzono, że nawożenie różnymi dawkami osadu ściekowego i pobranego w różnych terminach wpływa na zawartość: chlorofilu, plonu suchej masy oraz mikro i makroelementów w nadziemnych częściach roślin testowych.
Wpływ nawożenia azotowego na plonowanie i jakość ziarna nowych odmian owsa oplewionego i nieoplewionego
(Uniwersytet Rzeszowski, 2018-10-29) Pyrek-Bajcar, Edyta
Opracowanie zawiera wyniki badań nad odmianami owsa oplewionego i odmianami owsa nieoplewionego. Wyniki uzyskano w ścisłym doświadczeniu polowym, przeprowadzonym w latach 2014-2016 na glebie brunatnej wytworzonej z lessu, o składzie granulometrycznym pyłu zwykłego. Według kategorii agronomicznych, glebę tę zaliczono do średnich, kompleksu pszennego dobrego, klasy bonitacyjnej IIIa. Doświadczenie zlokalizowano w Stacji Dydaktyczno-Badawczej Wydziału BiologicznoRolniczego w Krasnem k. Rzeszowa (500 03, N; 220 06, E ). Doświadczenie założono w układzie losowanych bloków z podblokami w czterech powtórzeniach. Doświadczenie zrealizowano jako dwuczynnikowe, a czynnikami były: I czynnik poziom nawożenia azotowego i II czynnik odmiany owsa oplewionego (Bingo i Gniady) i nieoplewionego (Nagus i Maczo). Zastosowano azot w ilości: 40 kg·ha-1, 80 kg·ha-1, 120 kg·ha-1. Na kontroli nie stosowano nawożenia azotowego. Przeprowadzone badania dowiodły istnienia różnic w reakcji badanych odmian na nawożenie azotowe pod względem przebiegu wegetacji, plonu ziarna i jego składu chemicznego oraz przebiegu procesów fizjologicznych.