Przeglądanie według Temat "exercise"

Aktualnie wyświetlane 1 - 5 z 5

Brazilians living with diabetes do not meet basic physical activity guidelines for health – a cross-sectional study
(Publishing Office of the University of Rzeszow, 2024-06) de Lima, Dartel Ferrari; Lima, Lohran Anguera; de Souza, Dayane Cristina; Sampaio, Adelar Aparecido; Machado, Daiana
Introduction and aim. The purpose of this study was to describe the profile of physical activity (PA) of Brazilian adults living with diabetes mellitus living in large Brazilian urban centers, as well as to determine whether the practice aligns with the physical activity guidelines recommended for people with diabetes. Material and methods. Cross-sectional data were acquired from the 2020 Surveillance System for Risk and Protective Factors for Chronic Non-communicable Diseases, in which about 54,000 persons aged 18 and older in all Brazilian state capitals were contacted in a telephone survey. Participants reported on their engagement in recreational physical activity and active commuting to school and/or work in the three months preceding the interview, as well as the weekly frequency and duration of these activities. They also stated whether they were living with diabetes. A descriptive analysis was performed, and statistical significance was determined using Pearson’s chi-squared test. Results. In 2020, 7.9% of the population identified themselves living with diabetes. There was a greater frequency among older women and those with less education. Walking, water aerobics, and general gymnastics were the most common kinds of physical activity reported by people with diabetes. Moreover, over half of them (54.5%) were inactive, and 15% matched the physical activity criteria. The majority (90%) practiced PA for 30 minutes or more per day, while 87% of those who were active and exercised 1 to 2 times per week did not meet the requirements of the Ministry of Health. Conclusion. In 2020, 7.9% of the population identified themselves as having diabetes. There was a higher frequency among older women and those with less schooling. In the sample as a whole, approximately 70% of people living with diabetes were inactive (54.5%) or did not meet the minimum BP recommendations for people with diabetes. The duration of each session seemed to be in line with the recommendations, however, the lack of regularity caused by the low weekly frequency meant that the minimum recommended target could not be achieved. Efforts involving the continued monitoring of people living with diabetes and counseling in Primary Health Care to opt for a more physically active life, seem to be promising acts for a healthier life, pending a definitive resolution to the disease.
Formy aktywności fizycznej osób młodych
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023) Sytka, Magdalena
Aktywność fizyczna zgodnie ze światową organizacją zdrowia (WHO) definiujemy jako „ruch ciała wywołany przez mięśnie szkieletowe, który wymaga energii”. Aktywność fizyczna jest bardzo ważna dla każdego człowieka, szczególnie w młodości. Głównym celem badań było określenie różnic w aktywności fizycznej studentów, studentów pracujących i młodych pracowników. W celu uzyskania opinii respondentów na interesujący temat wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego i technikę ankietową CAWI. W badaniu wzięło udział 124 respondentów. 37,1% z nich określa swoją sprawność fizyczną jako dobrą, natomiast 8,1% jako bardzo niską. Najważniejszym celem ćwiczeń jest poprawa kondycji. Osoby ze wszystkich grup najczęściej wykonują je w domu oraz na świeżym powietrzu. Preferowaną formą aktywności jest chodzenie oraz jazda na rowerze. Pomimo dużej ilości wolnego czasu badane osoby nie decydują się na ćwiczenia w konkretne dni (nieregularność). Powyżej 1/3 respondentów ma dobrą sprawność fizyczną, ponieważ podejmują aktywność fizyczną przynajmniej kilka razy w miesiącu. Osoby, które określiły swoją sprawność fizyczną jako bardzo niską, ćwiczą raz w miesiącu lub rzadziej. Oznacza to, że systematyczne podejmowanie aktywności fizycznej wpływa na poprawę sprawności fizycznej.
Ocena wpływu systematycznej aktywności fizycznej na stan funkcjonalny i jakość życia osób starszych objętych opieką instytucjonalną
(Uniwersytet Rzeszowski, 2017-02-23) Wiśniowska-Szurlej, Agnieszka
Wstęp: Narastająca wraz z wiekiem niesprawność stanowią wyzwanie dla ochrony zdrowia i polityki społecznej w Polsce. Cel pracy: Celem pracy była ocena wpływu systematycznej aktywności fizycznej na stan funkcjonalny i jakość życia osób starszych objętych opieką instytucjonalną. Materiał i metoda: Badaniem objęto 144 osoby mieszkające w domach pomocy społecznej. Po uwzględnieniu kryteriów włączenia i wyłączenia osoby badane zostały losowo przydzielone do czterech podgrup. W podgrupie A przeprowadzono podstawowe ćwiczenia ogólnousprawniające bez części motywacyjnej, w podgrupie B – podstawowe ćwiczenia ogólnousprawniające wraz z częścią motywacyjną, w podgrupie C – trening aktywności funkcjonalnych bez części motywacyjnej i w podgrupie D – trening aktywności funkcjonalnych wraz z częścią motywacyjną. Wykonano III badania. Skale i narzędzia wykorzystane w pracy to: Mini–Mental State Examination, Geriatryczna Skala Oceny Depresji (GDS), Activities of Daily Living, Instrumental Activities of Daily Living (ADL-IADL), kwestionariusz oceny jakości życia SF-36; Timed Up and Go; Timed 10-Meter Walk Test, Chair Stand, Dynamometr ręczny JAMAR plus, Skala Berg oraz platforma stabilometryczna CQ-stab. Wyniki badań: Po zakończeniu 12-tygodniowego programu ćwiczeń fizycznych we wszystkich badanych podgrupach wykazano istotną statystycznie poprawę sprawności funkcjonalnej, stabilności postawy ciała w płaszczyźnie przednio-tylnej oraz jakości życia w zakresie domen: całkowite zdrowie fizyczne i psychiczne. Po 12-tygodniowej obserwacji od zakończenia programu ćwiczeń fizycznych sprawność funkcjonalna oraz prędkość chodu utrzymały się na poziomie wyników badania II w podgrupie D. Stwierdzono brak istotnej statystycznie różnicy w zakresie siły chwytu ręki lewej pomiędzy wynikiem badania III a wynikiem badania II. Wnioski: 1. Systematyczna aktywność fizyczna miała wpływ na poprawę stanu funkcjonalnego i jakości życia. 2. Największą poprawę stanu funkcjonalnego i jakości życia stwierdzono w podgrupie realizującej program z treningiem aktywności funkcjonalnych połączonym z częścią motywacyjną. 3. Poprawa stanu funkcjonalnego i jakości życia utrzymała się w okresie 3 miesięcy od zakończenia programu ćwiczeń fizycznych jedynie w podgrupie z treningiem aktywności funkcjonalnych połączonym z częścią motywacyjną.
Patterns of physical activity amidst COVID-19 among medical interns
(Publishing Office of the University of Rzeszow, 2024-09) Debata, Ipsita; Mohapatra, Ipsa; Sarkar, Avinandan; Sarkar, Bidisa; Sahu, Ritu; Padhee, Sourav
Introduction and aim. The COVID-19 pandemic restricted our daily lives significantly. This adversely affected the physical activity (PA) and productivity of students, including medical interns, who worked tirelessly during the pandemic. The study aimed to evaluate the changes in PA patterns and associated factors due to the imposed lockdown in medical interns compared to pre-pandemic levels. Material and methods. A cross-sectional study was conducted among consenting medical interns of the 2020-21 batch in a medical college in Bhubaneswar, selected by convenience sampling. They were contacted by email and briefed about the study. Data on demography, exercise patterns (pre-, during, and post-COVID-19), and associated factors was collected by an electronic survey format (Google form). Data was analyzed using EPI info and interpreted in frequencies, percentages, and the chi-square test. A p-value<0.05 was considered statistically significant. Results. Of 104, 54.28% were females. The frequency of exercise reduced by 13.92% during COVID-19. Around 56.9% of interns exercised regularly pre-pandemic which dropped to 33.3% during the pandemic. The change in PA pattern was significantly associated with regularity of exercise (p<0.001). Conclusion. Evaluating the extent of physical inactivity will enable the administration to provide appropriate support to the interns to take equal care of their health as their patients.
Use of whole-body vibration as osteoporosis treatment in postmenopausal women: a systematic review
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Peretti, Ana Luiza; Tozeto Ciqueleiro, Rodolfo; Forner Flores, Lucinar Jupir; Flor Bertolini, Gladson Ricardo
Introduction. The use of whole-body vibration (WBV) has increased in the therapeutic field for patients with osteoporosis, however, there is still some controversy about its real effects. Aim. to perform a systematic review on the use of WBV for improving bone mineral density and effects of osteoporosis in postmenopausal women. Material and methods. the search was conducted by two researchers in the MEDLINE/PubMED and SciELO databases. It was included in the study clinical trials that dealt with the influence of vibration platform treatment on osteoporosis in the Portuguese and English languages published since 2006. Results. Ten selected clinical trials were found in a total of 405 articles. There are heterogeneous results owing to the divergences of the study. Six articles presented benefits of treatment with WBV in bone parameters, one article with changes in balance and muscle strength and three with no effects after treatment. Conclusion. It is concluded that the use of WBV was presented as an option in the treatment of osteoporosis, however, studies using homogeneous methodologies are needed to compare the actual benefits of using them.