Przeglądanie według Temat "estetyka"

Aktualnie wyświetlane 1 - 8 z 8

Identity, Creativity and Alienation in the Context of Child and Art
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2024-10) Pembecioğlu, Nilüfer
The child avoids reflecting judgment on the specifics of what s/he sees because many things can change in the child’s eyes. The importance of exposing children to art early on and helping them to develop an aesthetic sense cannot, therefore, be overstated. Since they can focus on the details because they cannot grasp the whole, children can be excellent artists. However, many children are hesitant to share their creative thoughts and innovations due to the fact that they are concerned about how others might reflect on them. This study was motivated by the experience of writing a story after taking part in art and aesthetic sessions with elementary school pupils in an underprivileged area. There seem to be many similarities between what kids experience in the real world and the virtual one they create. The research’s findings indicate that children’s loneliness, alienation, and identity issues were reflected in their narratives.
O artystycznym i estetycznym pożytku z kategorii warstwy. Przyczynek do ontologii dzieła sztuki Nicolaia Hartmanna
(Wydział Sztuki UR, 2018-12) Mordka, Artur
The article attempts to analyze the aesthetic and artistic meaning of the layer category. The author has chosen it as the subject of his analysis, as it is part of the research on aesthetics by Nicolai Hartmann; however, it can also be used to clarify the creative process. The first part of the article discusses the notion of a layer that Hartmann uses, moving on to the considerations which include the unity of a work of art, its manner of existence and sensual (visual) appearance of irreal content.
Płaszczyzna obrazu i jej przemienienie. Uwagi do Jerzego Wolffa rozważań o obrazie
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Mordka, Artur
Artykuł prezentuje Jerzego Wolffa rozumienie płaszczyzny obrazu. Jest ona dla tego malarza swoistym przedmiotem, który zmienia swe „oblicze” – z fizycznej powierzchni rzeczy przemienia się w artystyczną, a ostatecznie estetyczną przestrzeń. Ten proces transformacji oraz sama kategoria przemienienia są analizowane w poszczególnych częściach artykułu. W części pierwszej, która dotyczy fizycznej powierzchni rzeczy, rozwijana jest teza, że artysta może malować na wszystkim, że zatem płaszczyzna obrazu to dowolna powierzchnia, na której malarz kładzie farbę. Jednakże sam fakt jej wyróżnienia i działania na niej sprawia, że nabiera ona charakteru przedmiotu intencjonalnego. W części drugiej płaszczyzna obrazu jest rozważana jako zagruntowana powierzchnia rzeczy, w szczególności płótna, zatem jako obiekt artystyczny, dla którego właściwe jest tzw. piękno wtórne. Gruntowanie jest już bowiem rodzajem malowania, które wnosi określone jakości i sprawia, że płaszczyzna malarska posiada kolor, rozmiar, przestrzeń i fakturę. Natomiast w części trzeciej ukazana zostaje płaszczyzna jako pewna odpowiednio zorganizowana przestrzeń obrazu o wysokiej wartości estetycznej. Obecność tej płaszczyzny świadczy o tym, że obraz jest dziełem sztuki.
Poetyka – estetyka – metafizyka
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2013) Gadamska-Serafin, Renata
The modern era has developed poetics very different from Plato’s philosophy of objective beauty and generally inconsistent with or at least indifferent to metaphysics (Baumgarten, Kant). Also romanticists, especially those whose theoretical and literary thought followed the German idealism, were often detached from metaphysical ground (in its proper sense). The natural consequence of choosing this particular way of thinking in the modern paradigm in the 20th century has been the postmodern polyphony in literary theory. A separate and a very mature attitude regarding the form of poetics and its theoretical considerations has been adopted by the author of "Rzecz o wolności słowa" ("About the Freedom of the Word"), who referred to the metaphysical category of "mimesis" (closely linked to his concept of man – "imago Dei") and returned to the concept of objective beauty ("Promethidion"), thus radically overcoming the weakness of modern poetics.
Przemiany symboliczno-teologicznego znaczenia materii i ich odzwierciedlanie się w estetyce i sztuce chrześcijańskiej
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2020) Królikowski, Janusz
Almost from its very beginning, the faith of the Church incorporated art in its various forms of expression into the process of interpreting its doctrine. Quite quickly the Church included in this process the dogma of creation, i.e. the calling of the world into existence by God. At first, in polemic against ancient Manichaean tendencies, this dogma contributed to a positive view of matter, and thus to the possibility of using it in the realm of religion: since it comes from God, it cannot be an obstacle to worshipping him. Over time, the theme of creation itself was also incorporated into art, above all because it shaped Christian aesthetics, which always in some way reflected the essential elements of the Christian vision of the world and matter: radiance, proportion, harmony. Scholastic theologians in the Middle Ages drew attention to the fact that aesthetics, referring to the creative work of God, can play a supportive role in man’s return to God, thanks to the fact that it lifts his spirit towards the Creator. In the Middle Ages the motif of God the Creator, especially as the Creator of all things, also appeared in art. Under the influence of Enlightenment and positivist tendencies, matter lost its symbolic and theological bearing, becoming only a material made available to man, and thus the motif of creation disappeared from art. This means that there is a need to search for the possibility of including the truth about creation in art.
Wpływ regulacji prawnych na wygląd budynków
(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Zwolak, Sławomir
Regulacje prawne wpływające na wygląd budynków zawarte są przede wszystkim w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, prawie budowlanym oraz w ustawie o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Regulacje te wpływają na przestrzeń publiczną, kształtując estetykę zewnętrznego wyglądu budynków w zgodzie z otoczeniem i wartościami kulturowymi. Celem wskazanych regulacji prawnych jest zapewnienie ochrony wyglądu budynków, które wpływają na jakość życia jednostek.
Zatrzymując spojrzenie, pejzażowa konieczność
(Instytut Sztuk Pięknych Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019-12) Balicki, Jacek
Landscapes belong to the system of symbolic forms. The structure of perceiving and expressing nature through art is manifested first as metahistorical and eternal, second, as a place of human existence, thus historical, solar time. Et in Arcadia ego is close to the reflections of Simone Weil cited by Janusz Krupiński. Beauty is harmony, therefore opposites must coexist; whereas necessity means suffering because in the Pythagorean aesthetics, harmony entails tension suffering is connected with. The world imagined by me, disregarding a concrete object, becomes a kind of painter’s longing, metaphorical and impressionistic, and through contemplation and reflection it is meant to encourage the viewer to explore truth in nature and the truth about man. As Janusz Karpiński observes, the category of a painting is a central category of human world, and landscape is a border case of transformation in which nature enters human world.
Źródła sztuki. O Sonacie Belzebuba Stanisława Ignacego Witkiewicza
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2024-06) Nowak, Witold
W artykule dokonuję prezentacji i analizy poglądów na źródła sztuki, jakie Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885‒1939) zawarł w jednym ze swych ostatnich dramatów ‒ Sonacie Belzebuba. Przedstawione tam filozoficzno-estetyczne poglądy Witkacego odnoszę do szerszego kontekstu jego poglądów na kulturę, a także do przemian myśli estetycznej i społecznego imaginarium XIX i XX w., co pozwala ukazać zarówno ich oryginalność, jak i punkty zbieżne z powszechniejszymi tendencjami myślowymi. Staram się pokazać, że utwór Witkiewicza opiera się upływowi czasu dzięki postawieniu problemów „metafizycznych” ‒ wykraczających poza zainteresowania konkretnej epoki ‒ jak też dzięki elementom komizmu i ironii czyniących zeń dzieło otwarte na wielość interpretacji.