Przeglądanie według Temat "epigenetics"

Aktualnie wyświetlane 1 - 4 z 4

Bioactive food components in the diet of patients diagnosed with cancer
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Klekot, Konrad; Zubelewicz-Szkodzińska, Barbara
Introduction. Cancer, after cardiovascular disease, is the second most common cause of death both in Poland and Europe, so it is important to investigate and search for dietary components with anti-cancer properties. Components which can modulate different stages of carcinogenesis through epigenetic process are called bioactive food components. Aim. The aim of this study was to evaluate nutritional habits of patients diagnosed with cancer in terms of level of bioactive food components consumption. Material and methods. A group of 123 patients diagnosed with cancer were enrolled the study. The study was conducted by means of an anonymous questionnaire on diet history prepared by the authors. Statistical analysis was performed using IBM SPSS software, statistical significance was adopted at the level of p < 0.05. Results. Based on the results of the questionnaires, major risk factors that increase the prevalence of cancer disease were age (above 55 years) and increased BMI (the score indicated overweight or obesity). Additionally, it was observed that cancer diagnosis resulted in change of eating habits in approx. 61.8% of the participants. Enrolled patients mostly consumed inadequate amounts of green vegetables, legumes, green tea and whole grains before the diagnosis. Moreover, patients with breast and colorectal cancer were found to be more likely to consume more red meat in comparison to others. – Both non-modifiable factors: age and modifiable ones: body weight and lifestyle influence morbidity. – Most participants ate incorrectly before cancer diagnosis; diagnosis of the disease changed their eating habits.
Metylacja DNA oraz polimorfizmy genetyczne w chorobie Alzheimera
(Uniwersytet Rzeszowski, 2023-11-10) Skrzypa, Marzena
Choroba Alzheimera (AD) jest chorobą neurodegeneracyjną, wieloczynnikową i wielogenową. Na jej rozwój ma wpływ nie tylko podłoże genetyczne w postaci polimorfizmów danych genów, ale także czynniki epigenetyczne, na przykład metylacja. W zależności od momentu pojawienia się objawów w życiu danej osoby wyróżniamy różne postacie AD: o wczesnym początku (EOAD), o późnym początku (SAD). AD klasyfikuje się na stadia zaawansowania: AD I, AD II i AD III. Istotnym czynnikiem ryzyka wystąpienia AD u człowieka jest wiek powyżej 65. r.ż. Celem rozprawy była hipoteza: poziom metylacji DNA oraz obecność danych polimorfizmów genetycznych mają wpływ na rozwój choroby Alzheimera. Grupa do badań składała się z 223. osób. Grupa kontrolna to 62. osoby, a grupa z potwierdzonym otępieniem to 161 osób (53 osoby z MCI oraz 108 osób w różnych stadiach: AD I – 50 osób, AD II – 48 osób, AD III – 10 osób). W rozprawie wykonano analizę częstości występowania polimorfizmów genetycznych w genach: APOE, APOC1, TOMM40 i ACE oraz analizę metylacji wybranych CpG w trzech promotorach genów: APOE, TOMM40, ACE. Stwierdzono, że obecność allelu ε4 genu APOE jest czynnikiem przyczyniającym się do rozwoju otępienia w sporadycznej formie (OR= 4,3). W polimorfizmie genu APOC1 występowanie allelu I zwiększało OR wystąpienia AD o 4,2 razy. W analizie polimorfizmu genu TOMM40 ustalono, że obecność allelu S ma działanie ochronne przed rozwojem AD tylko w układzie homozygotycznym: S/S. Obecność zaś allelu L genu TOMM40 zwiększała OR wystąpienia AD o 3 razy. Wyniki analizy polimorfizmu genu ACE, wykazały, że obecność allelu I zwiększała OR wystąpienia AD 1,66 razy. Badania przeprowadzone na podgrupie osób młodych (≤60. r.ż.) wykazały podobne wyniki. Na podstawie analizy względnej metylacji w promotorze genu APOE ustalono, że poziom metylacji CpG spada we wczesnym stadium AD. W analizie poziomu metylacji w promotorze genów TOMM40 i ACE nie zaobserwowano występującej zależności pomiędzy wartością względnej metylacji w promotorze genu a występowaniem lub brakiem otępienia. W promotorze genu TOMM40 wykazano, że wraz z wiekiem wzrastała wartość względnej metylacji a w promotorze genu ACE występuje ujemna korelacja. Choroby związane z podeszłym wiekiem: nadciśnienie i hiperlipidemia mogą mieć wpływ na rozwój lub progresję otępienia typu AD. U osób młodych, taki wpływ zauważono w przypadku depresji i hiperlipidemii. Nadciśnienie w młodym wieku nie wpływa na rozwój AD. Wniosek: występowanie pewnych polimorfizmów genetycznych oraz zmiany w poziomie metylacji DNA mogą odgrywać znaczącą rolę w rozwoju AD. Konieczne są dalsze badania w celu potwierdzenia wpływu mechanizmów genetycznych i epigenetycznych na rozwój choroby otępiennej oraz na jej przebieg.
Ocena wybranych markerów epigenetycznych u pacjentek w ciąży powikłanej cukrzycą ciążową
(Uniwersytet Rzeszowski, 2024-04-04) Kunysz, Mateusz
Cukrzyca ciążowa jest najczęściej występującym powikłaniem w ciąży (8%) i charakteryzuje się hiperglikemią będącą wynikiem patologicznych mechanizmów homeostatycznych. miRNA to małe, niekodujące cząsteczki RNA. Głównym celem było zbadanie potencjalnej roli miRNA (16-5p, 222-3p, 21-5p) w kontekście cukrzycy ciążowej oraz ich związku z cechami klinicznymi u pacjentek. Do badania włączono 72 pacjentki ciężarne. 42 było obciążone cukrzycą ciążową, a 30 pacjentek stanowiło grupę kontrolną. Pacjentki z cukrzycą podzielono na te leczone dietą oraz dodatkowo insuliną. Ekspresję miR oznaczano za pomocą metody ELISA. W badaniach stwierdzono brak istotnych różnic w ekspresji miR-222-3p między pacjentkami z GDM a grupą kontrolną. W grupie kontrolnej stwierdzono dodatnią korelację między ekspresją miR-222-3p, a stanem przedrzucawkowym. Grupa GDM wykazywała dodatnią korelację między ekspresją miR-16-5p, a BMI oraz insulinoopornością HOMA-IR. W grupie GDM zaobserwowano dodatnią korelację między ekspresją miR-21-5p, a stężeniem glukozy na czczo. Wyniki nie potwierdzają roli miR-222-3p w patogenezie GDM oraz jako markera diagnostycznego, jednakże sugeruje się rolę miR-222-3p w patogenezie stanu przedrzucawkowego. Dodatkowo zaobserwowano rolę miR-16-5p w patogenezie GDM. Ponadto wskazuje się na potencjalną rolę miR-21-5p w monitorowaniu leczenia cukrzycy ciążowej.
Reakcje roślin na poziomie anatomicznym, fizjologicznym i molekularnym na globalne zmiany środowiska
(Uniwersytet Rzeszowski: Południowo-Wschodni Oddział Polskiego Towarzystwa Inżynierii Ekologicznej z siedzibą w Rzeszowie, 2018) Pająk, Szymon; Durak, Tomasz
Rośliny w trakcie ewolucji dostosowały się do siedlisk, w których obecnie bytują. W wyniku wytworzenia różnorodnych mechanizmów na poziomie anatomiczno-fizjologicznym oraz molekularnym potrafią one reagować na naturalne zaburzenia występujące w środowisku. W ostatnich dziesięcioleciach obserwuje się jednak intensywne, kierunkowe zmiany warunków środowiskowych spowodowane działalnością człowieka. W obliczu tych zmian duża część roślin staje przed poważnym problemem związanym z przetrwaniem w granicach ich naturalnego zasięgu, z powodu zbyt małej tolerancji na zachodzące zmiany. W konsekwencji, globalne zmiany środowiska w dużym stopniu przyczyniają się do gwałtownego spadku bioróżnorodności ekosystemów lądowych w skali kuli ziemskiej. Artykuł przedstawia mechanizmy dostosowujące rośliny do głównych zmian warunków środowiskowych takich jak: susza, spadek odczynu gleby oraz wzrost temperatury na Ziemi.