Przeglądanie według Temat "dyskektomia"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk Przeglądaj
Aktualnie wyświetlane 1 - 1 z 1
  • Obrazek miniatury
    Pozycja
    Zmiana sprawności psychofizycznej u pacjentów po dyskektomii lędźwiowej w zależności od pooperacyjnego programu rehabilitacji
    (Uniwersytet Rzeszowski, 2023-04-14) Sobański, Grzegorz
    Wstęp Dyskektomia lędźwiowa jest najczęściej wykonywanym zabiegiem w przebiegu radikulopatii na podłożu dyskopatii. Brakuje doniesień naukowych, które pokazują skuteczność programów pooperacyjnych, które powodują wzrost sprawności funkcjonalnej. Cel Celem pracy była ocena zmiany sprawności psychofizycznej pacjentów po dyskektomii lędźwiowej w zależności od pooperacyjnego programu rehabilitacji. Materiał i metoda badań Zbadano 60 osób. Zostali rozdzieleni na 2 grupy ze względu na rodzaj rehabilitacji. Badani zakwalifikowani do programu zostali losowo przydzieleni do dwóch grup: Grupa I – realizująca program rehabilitacji złożony ze standardowego postępowania fizjoterapeutycznego, fizykoterapii i ćwiczeń domowych. Grupa II – realizująca program rehabilitacji złożony ze standardowego postępowania fizjoterapeutycznego, fizykoterapii, elementów terapii manualnej oraz ćwiczeń domowych. Randomizacja zostanie wykonana za pomocą programu MATLAB (MathWorks, Inc. 2018, Massachusetts) z nakładką RARtool. Program terapii rozpoczął się od 15 doby po zabiegu operacyjnym i realizowany był przez 3 miesiące. Ćwiczenia były wykonywane dwa razy w tygodniu w warunkach ambulatoryjnych i kontynuowane samodzielnie przez pacjenta w domu. Wszyscy badani od momentu pierwszej doby do 15 doby, rozumianej jako rozpoczęcie programu, wykonywali taką samą interwencję, która jest prowadzona w warunkach szpitalnych oraz w warunkach domowych. WNIOSKI 1. Obie autorskie metody rehabilitacji pooperacyjnej miały pozytywny i znamienny statystycznie wpływ na poprawę parametrów psychofizycznych: a) bólów krzyża i rwy kulszowej; b) jakości funkcjonowania i życia wg skali ODI i SF-36; c) zakresu ruchomości kręgosłupa; d) równowagi statycznej ciała. 2. Uzupełnienie rehabilitacji o terapię manualną: a) znamiennie bardziej zredukowało bóle krzyża i rwę kulszową niż protokół rehabilitacji bez terapii manualnej; b) znamiennie bardziej poprawiło jakość życia wg skali SF-36 i ODI, ale nie wg skali RM; c) znamiennie bardziej poprawiło równowagę statyczną. Implikacje praktyczne Techniki terapii manualnej dodane do tradycyjnego modelu usprawniania pooperacyjnego po dyskcektomii, wykazują wyższą skuteczność w obniżaniu dolegliwości bólowych, zwiększają równowagę, zmniejszają poziom niepełnosprawności oraz powodują wzrost jakości życia.