Przeglądanie według Temat "densitometry"

Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2

Densytometryczna analiza struktury kości i składu masy ciała zawodników piłki nożnej
(Uniwersytet Rzeszowski, 2021-04-16) Pusz-Sapa, Aleksandra
Wstęp: Wysiłek fizyczny, stanowiąc podstawowy składnik treningu sportowego wywołuje w organizmie zawodnika szereg zmian w tkankach organizmu: w tkance kostnej, w mięśniach szkieletowych, w układzie krążenia a także wpływa na prawidłowy poziom tkanki tłuszczowej. W zależności od dyscypliny sportowej zmiany te kształtują się różnie. Cel pracy: Głównym celem pracy była ocena struktury tkanki kostnej i składu ciała z wykorzystaniem metody DXA (Dual-energy X-ray Absorptiometry) u zawodników piłki nożnej (grupa sportowców)w porównaniu do grupy osób nieuprawiających sportu (grupa kontrolna).Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 60 zawodników piłki nożnej (z wyłączeniem bramkarzy) I i II Ligi z województwa podkarpackiego w wieku 20–30 lat z co najmniej 10-letnim nieprzerwanym okresem czynnego uprawiania sportu. Grupę kontrolną stanowiło 60 zdrowych mężczyzn, którzy ani w przeszłości, ani obecnie nie uprawiają żadnej dyscypliny sportowej. Badania densytometryczne wykonano techniką dwuenergetycznej absorpcjometrii promieniowania rentgenowskiego z rekonstrukcją obrazu. Wyniki: Stwierdzono istotne statystycznie wyższe wartości zawartości mineralnej (BMC) i gęstości (BMD) tkanki kostnej oraz masy tkanki beztłuszczowej (LM) w grupie sportowców w porównaniu z grupa kontrolną. Istotne statystycznie niższe wartości tkanki tłuszczowej (FM) i % zawartości tłuszczu w tkance miękkiej (%BF) odnotowano w grupie sportowców. Nie stwierdzono korelacji pomiędzy masą tkanki tłuszczowej (FM) a BMC całego szkieletu, natomiast odnotowano dodatnią korelacje pomiędzy LM i BMC całego szkieletu, oraz masą ciała szczupłego (ALST) a parametrami wytrzymałościowymi (CSA i CSMI) obu szyjek kości udowych. Wnioski: Na podstawie uzyskanych wyników można stwierdzić istotne statystyczne różnice w zakresie jakości tkanki kostnej oraz składu ciała pomiędzy grupą piłkarzy nożnych a grupą osób nieuprawiających sportu. Lepsze ilościowo wyniki uzyskano dla grupy sportowców.
Wpływ leczenia uzupełniającego na skład masy ciała oraz gęstość kości kobiet operowanych z powodu raka piersi
(Uniwersytet Rzeszowski, 2021-04-16) Sobczyk, Joanna
Terapie uzupełniające stosowane w leczeniu raka piersi, takie jak chemio-, radio- i hormonoterapia poprawiają rokowania pacjentek, ale wywołują także niepożądane skutki, do których należą m.in. zmiany składu masy ciała i gęstości kości. Celem niniejszej pracy było porównanie zmian gęstości kości oraz składu ciała u kobiet operowanych z powody raka piersi, u których zastosowano dwa schematy leczenia uzupełniającego. Badaniami objęto 60 kobiet w przedziale wiekowym 49–75 lat, podzielone na dwie grupy ze względu na schemat leczenia uzupełniającego. Do grupy A należały pacjentki, u których zastosowano leczenie w postaci chemio-, radio i hormonoterapii. Grupę B stanowiły kobiety leczone radio- i hormonoterapią. Badania densytometryczne wykonano aparatem Lunar iDXA (GE Healthcare) Każda kobieta miała wykonane pomiary dwukrotnie – po zdiagnozowaniu i ok. 6 miesięcy od rozpoczęcia leczenia uzupełniającego. Uzyskane wyniki dowiodły, że leczenie uzupełniające stosowane u kobiet chorych na raka piersi wpływa negatywnie na gęstość kości oraz skład masy ciała. Większa różnica wartości parametrów występowała u kobiet z grupy A leczonych skojarzeniowo chemio-, radio- i hormonoterapią (istotny statystycznie spadek wartości: BMD dla szyjki kości udowej prawej, T-score nasady bliższej i szyjki kości udowej prawej, Z-score szyjki kości udowej prawej, masy miękkiej tkanki beztłuszczowej LM, zawartości minerałów w kościach BMC oraz istotny statystycznie wzrost masy i objętość trzewnej tkanki tłuszczowej VAT). Otrzymane wyniki są podstawą do stwierdzenia, że badania DXA powinny być wykonywane rutynowo u wszystkich pacjentek leczonych na raka piersi z wykorzystaniem każdego rodzaju terapii uzupełniających.