Przeglądanie według Temat "cultural picture of the world"

Aktualnie wyświetlane 1 - 1 z 1

Językowo-kulturowy obraz Indii w twórczości Pauliny Wilk
(Uniwersytet Rzeszowski, 2018-10-09) Krzysztoń, Karolina
Zagadnienie językowego obrazu świata stanowi przedmiot zainteresowania polskich badaczy co najmniej od 1978 r., kiedy wymienione pojęcie zdefiniował Walery Pisarek. Problematyka ta została następnie podjęta przez lingwistów lubelskich Jerzego Bartmińskiego i Ryszarda Tokarskiego, którzy uważali językowy obraz świata za utrwalony w języku zespół sądów o świecie, odnosili go więc głównie do polszczyzny nieliterackiej. Z kolei m.in. Renata Grzegorczykowa i Anna Pajdzińska zwróciły uwagę na to, że językowy obraz świata można zrekonstruować także na podstawie tekstów poetyckich. Ponadto należy pamiętać, że w JOS przejawia się kulturowy obraz świata, określany przez badaczy (m.in. Janusza Anusiewicza, Annę Dąbrowską, Michaela Fleischera) jako nadbudowa do tego pierwszego. W rozprawie Językowo-kulturowy obraz Indii w twórczości Pauliny Wilk podjęto próbę rekonstrukcji nie tylko językowego, lecz także kulturowego obrazu tego azjatyckiego kraju. Materiał badawczy został wyekscerpowany z publikacji Pauliny Wilk. Kluczem doboru zarówno tekstów prasowych, jak i wpisów internetowych była tematyka Indii oraz odniesienia do wybranych aspektów hinduskiej rzeczywistości. Mianowicie: ŻYCIA, BIEDY, HINDUSÓW i HINDUSEK, WODY, POŻYWIENIA i STROJU. W dwóch pierwszych rozdziałach zostały wyjaśnione najważniejsze pojęcia oraz podane definicje gatunków, z których wzorców korzysta autorka. Następna część dotyczy biografii Pauliny Wilk. Trzy kolejne rozdziały mają charakter badawczy. Zrekonstruowano w nich językowo-kulturowy obraz wybranych aspektów hinduskiej rzeczywistości i porównano go do sposobu konceptualizowania tych pojęć w polszczyźnie potocznej. Metodologię badawczą zaczerpnięto od kognitywistów (George Lakoff, Mark Johnson, John R. Taylor, Ronald Langacker), lingwistów kulturowych (Janusz Anusiewicz), a przede wszystkim z opierającej się na badaniach kognitywnych lubelskiej szkoły etnolingwistycznej (Jerzy Bartmiński, Ryszard Tokarski). W części dotyczącej stroju posłużono się też wnioskami strukturalisty Rolanda Barthes’a.