Przeglądanie według Temat "contemporary prose"
Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2
- Wyniki na stronie
- Opcje sortowania
Pozycja Charakterystyczne problemy "prozy kobiecej" po 1989 roku(Uniwersytet Rzeszowski, 2018-07-06) Fąfara, BożenaTematem dysertacji są „Charakterystyczne problemy «prozy kobiecej» po 1989 roku”. Celem podjętych w pracy rozważań jest wskazanie i opisanie wybranych problemów realizowanych przez polską „kobiecą prozę” oraz umieszczenie ich w kontekście kobiecego dyskursu. Tekst został podzielony na pięć rozdziałów. Pierwszy z nich stanowi konieczny dla zrozumienia procesów zachodzących w omawianym rodzaju prozy wstęp do rozważań nad konkretnymi przykładami literackimi. W rozdziale drugim zajmuję się historyczną i kulturową traumą silnie obecną w twórczości współczesnych polskich autorek. Trzeci rozdział stanowią rozważania dotyczące kwestii stereotypów warunkujących los kobiet. Analizuję literackie ujęcia obrazu Matki Polki i przemiany jakie w nim zaszły na przestrzeni wieków. Przy okazji tego tematu podjęłam kwestię macierzyństwa, postrzegania kobiety jako matki, jej roli i zaangażowania w życie oraz wychowanie potomstwa. Kolejna część dysertacji związana jest z rozważaniami na temat doświadczania przez kobiece bohaterki Inności. Zagadnienia dotyczące kwestii tożsamości, niezakorzenienia, braku poczucia przynależności i akceptacji w patriarchalnym, multikulturowym społeczeństwie, wyrażone zostają pojawieniem się w literaturze typu kobiety jako Obcego. W ostatnim, piątym rozdziale omówiona została tematyka cielesności w szerokim ujęciu – od problemów z nieprzystawaniem do współczesnych wzorów piękna poprzez naturalistyczne opisy kobiecej fizjologii, po depresję – chorobę przypisaną kobietom.Pozycja Mikrotyki – migawki codzienności. Realizm i refleksyjność opowiadań Pawła Sołtysa (zarys tematyki)(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023-12) Paszek-Grześkiewicz, KarolinaCelem artykułu jest zaprezentowanie wartości artystycznych i poznawczych Mikrotyków, a także określenie charakteru definiujących codzienność przestrzeni – przeszłości i teraźniejszości. Spiętrzenie wspomnień, do których autor wraca w swoich mikroobrazach, stwarza metafizyczną płaszczyznę do przeżywania i doświadczania na nowo tego, co dawno pokryło się patyną. Niekonwencjonalność formy, bazująca na dysharmonii warstw tematycznej i językowej, implikuje potrzebę odpowiedzenia na pytania dotyczące konceptualnego i interpretacyjnego znaczenia tego zabiegu. Jako współczesny reprezentant polskiej prozy Paweł Sołtys proponuje refleksyjną odmianę realizmu, skonstruowaną, podobnie jak codzienność, na bazie wielu sprzeczności i „nieuzgodnień”. Choć skupione wokół mikrobiografii i mikrozdarzeń opowieści Sołtysa należą do utworów otwartych, ich potencjał refleksyjno-interpretacyjny nie zanika wraz z zakończeniem lektury.