Przeglądanie według Temat "chorology"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk Przeglądaj
Aktualnie wyświetlane 1 - 1 z 1
  • Obrazek miniatury
    Pozycja
    Wzorce rozmieszczenia jeżyn (Rubus L.) na Płaskowyżu Kolbuszowskim w zależności od warunków środowiskowych
    (2015-11-26) Wolanin, Magdalena
    Zasadniczym celem badań było opracowanie listy gatunkowej jeżyn, występujących na obszarze Płaskowyżu Kolbuszowskiego oraz ustalenie korelacji pomiędzy typem ich rozmieszczenia a czynnikami siedliskowymi. Dane na temat rozmieszczenia jeżyn na Płaskowyżu Kolbuszowskimzebrano w sezonach wegetacyjnych 2010– 2014 przy użyciu metody kartogramu, zgodnie z założeniami ATPOL. Podstawową jednostką kartogramu był kwadrat o boku 2 km (na badanym terenie przebadano łącznie 674 jednostki kartogramu). W dobrze wykształconych płatach jeżyn wykonano zdjęcia fitosocjologiczne metodą Braun- Blanqueta oraz spisy florystyczne, które posłużyły do dalszych analiz. W trakcie badań odnalaziono 34 gatunki jeżyn. Każdy gatunek scharakteryzowano pod względem rozmieszczenia (ogólnego, na terenie Polski i Płaskowyżu Kolbuszowskiego) oraz preferencji siedliskowych. Najpospolitsze na badanym terenie były gatunki o szerokim ogólnym zasięgu geograficznym (Rubus idaeus, R. hirtus, R. caesius, R. plicatus i R. nessensis). Zdecydowanie rzadziej na Płaskowyżu Kolbuszowskim wystepowały: R. montanus, R. perrobustus, R.bifrons i R. constrictus, posiadające północną granicę zwartego zasięgu na terenie Polski niżowej. Na terenie Płaskowyżu Kolbuszowskiego jeżyny spotykane były przeważnie na siedliskach niestabilnych. Wśród nich wyróżnić można gatunki związane najczęściej ze zbiorowiskami leśnymi (R. hirtus, R. pedemontanus, R. fabrimontanus, R. macrophyllus, R. siemianicensis, R. rudis, R. apricus i R. saxatilis) oraz gatunki o szerokim spektrum zajmowanych siedlisk (R.ambrosius, R. caesius, R. camptostachys, R. glivicensis, R. idaeus, R. orthostachys, R. plicatus,R.wimmerianus,R.×pseudidaeus, R.crispomarginatus i R. bifrons). W płatach większości gatunków jeżyn dominowały gatunki charakterystyczne dla klas Artemisietea vulgaris i Molinio-Arrhenatheretea, natomiast w płatach z przewagą R. hirtus, R. pedemontanus, R. saxatilis i R. siemienicensis, przeważały gatunki charakterystyczne dla klasy Querco- Fagetea. Najczęściej spotykanymi gatunkami towarzyszącymi w płatach jeżyn były Urtica dioica i Elymus repens, co może wskazywać na korelację dobrze wykształconych płatów jeżyn z glebami zasobnymi w związki azotowe. Gatunki specyficzne dla konkretnych typów siedlisk (np. murawy napiaskowe) w badanych płatach występowały sporadycznie. Ocena siedlisk metodą fitoindykacyjną Ellenberga wykazała, że większość gatunków jeżyn występujących na terenie Płaskowyżu Kolbuszowskiego preferuje miejsca nasłonecznione, gleby umiarkowanie wilgotne, zasobne w azot o odczynie zbliżonym do obojętnego.