Przeglądanie według Temat "brain"

Aktualnie wyświetlane 1 - 6 z 6

Mózg „dzieci sieci” w świetle neurobiologii i neuropedagogiki
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Chojak, Małgorzata
Pojęcia „dzieci sieci” czy „cyfrowi tubylcy” są obecnie powszechnie znane i stosowane. Ich twórcy już kilkanaście lat temu postawili hipotezę, że mózg dzieci, które wychowały się w świecie nowych technologii funkcjonuje inaczej niż ich rówieśników, którzy z telewizorem czy komputerem mieli ograniczony kontakt. Rozwój nowoczesnych technik badania mózgu pozwolił potwierdzić te założenia. Niniejszy artykuł ma na celu zaprezentowanie wybranych badań dokumentujących fakt, że kontakt z mediami ma realny wpływ na budowę mózgu, a co za tym idzie – na jego funkcjonowanie. Są to istotne informacje zwłaszcza dla nauczycieli małych dzieci. Współczesne badania wskazują bowiem, że pełna cyfryzacja przedszkoli i edukacji wczesnoszkolnej może być dla małych uczniów bardzo szkodliwa.
Neuronalna strategia wykonywania czynności edukacyjnych na materiałach polisensorycznych oraz na tablecie u dzieci o różnym czasie kontaktu z mediami
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Chojak, Małgorzata
Od wielu lat wśród naukowców i praktyków toczy się dyskusja dotycząca kontaktów dzieci z mediami. Publikacje zagraniczne w większości podkreślają negatywny wpływ telewizji czy komputera na rozwój. W ostatnim czasie naukowcy potwierdzili funkcjonalne i strukturalne różnice między mózgiem dzieci o różnym czasie kontaktu z mediami. Niniejszy artykuł przedstawia wyniki pilotażowych badań z zakresu neuropedagogiki. Procedura została oparta na neurobrazowaniu w trakcie wykonywania przez dzieci czynności edukacyjnych. Uzyskane wyniki mogą stanowić istotny argument w dyskusji dotyczącej cyfryzacji szkół.
Nowe technologie w diagnozie i pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych – inspiracje do badań naukowych
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Chojak, Małgorzata
Nowe technologie są dziś nieodłączną częścią życia dzieci. Badania naukowe wskazują zarówno na pozytywne i negatywne skutki ich użytkowania – także w pracy z dziećmi o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Terapeuci, nauczyciele czy rodzice z entuzjazmem korzystają z gier edukacyjnych, programów logopedycznych i innych innowacji. Niestety niewiele z nich zostało poddanych badaniom weryfikującym ich skuteczność. Artykuł zawiera krótki przegląd wyżej wymienionej problematyki.
„Sztuczna inteligencja” a duchowość człowieka
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023-12) Strzelecki, Ryszard
Artykuł dotyczy wielorakich odniesień między człowiekiem a komputerem. Zasadnicza rola komputera w tych odniesieniach polega na symulowaniu procesów umysłowych człowieka. Zakres symulacji i stopień zbliżenia możliwości maszyn cyfrowych do wielorakich uzdolnień człowieka jest różny – począwszy od analogii rachunkowej aż po zamysły stworzenia komputerowego sobowtóra bliskiego człowiekowi w zakresie podstawowych uzdolnień: intelektualnych, psychicznych, a nawet duchowych. Część owych zamierzeń, dotyczących elementarnych zadań obliczeniowych, została w świecie zrealizowana, część może zostać zrealizowana, są jednak aspiracje, które nigdy nie będą spełnione. Staje się tak zawsze wówczas, gdy od komputera wymaga się symulacji stanów, których nie może on wytworzyć (takich jak: świadomość, intencjonalność czy duchowość). Mimo tej oczywistej prawdy i nie bacząc na narastające trudności, zabiegi takie są podejmowane, a trudności narastają, gdy symulacją obejmuje się coraz głębsze wymiary istoty ludzkiej. W poszczególnych częściach artykułu zostały omówione kolejne etapy „komputacyjnego” zgłębiania wymiarów człowieka, poczynając od najbardziej płytkich, aż po wymiar najgłębszy. Zatem stosunkowo najmniej trudności wyłania się we wzajemnym odnoszeniu człowieka i komputera na płaszczyźnie inteligencji obliczeniowej (część 1); więcej perypetii sprawia symulowanie świadomości (część 2), wyraźne już perturbacje wiążą się z wysiłkami wyposażania komputera w intencjonalność, która w istocie winna być przecież aktowa (część 3); dalej mowa o duchowości i mistyce – o dyspozycjach jeszcze bardziej dla komputera nieosiągalnych (część 4). W usilnych dążeniach do zrównania człowieka z komputerem stosuje się dwojakiego rodzaju strategie. Pierwsza polega na upodrzędnieniu czy wręcz lekceważeniu tych zdolności człowieka, które nie mogą być symulowane (zniżanie człowieka do komputera). Druga – na przedefiniowaniu funkcji komputera celem nadania im charakteru i nazw stosownie do atrybutów człowieka (podnoszenie komputera do miary człowieka). Artykuł poprzedzały liczne wypowiedzi, stanowiska, nadzieje oraz formułowane wobec „sztucznej inteligencji” oczekiwania. Wszelako w tekście obecnym udzielona została odpowiedź ostateczna – bariera między człowiekiem a komputerem, mimo prób jej przełamania, jest nieprzekraczalna. Zapowiedź tej tezy zarysowana jest już w tytule, potwierdzona rozległą argumentacją, a wyrażona w części 4, wykluczającej możliwość utożsamienia człowieka z komputerem. Toteż niezależnie od różnych mniemań, życzeń czy przeświadczeń zarysowuje się trudna do uchylenia diagnoza: szczyt możliwości komputera wyraża się potężną zdolnością obliczeniową, zaś szczyt możliwości człowieka wyraża się głębią duchowości mistycznej.
The effect of alcohol on neuroglia in the developing brain and in adults
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Krawczyk-Marć, Izabela; Galiniak, Sabina; Sęk-Mastej, Anna; Marć, Mateusz; Orkisz, Stanisław; Wawrzyniak, Agata
Introduction. During puberty, the young body undergoes transformation not only within the reproductive and hormonal systems, but also significant changes in the central nervous system (CNS). Matured neural connections improve the integration of distant brain regions, the plasticity of neurons increases, and thus specialization of the brain occurs in the performance of specific tasks. During these transformations, both neurons and the accompanying neuroglia are sensitive to all toxic factors, among which ethanol occupies a special place. It causes an increase in the activity of glial cells, which by directing pro-inflammatory cytokines directly contribute to the death of apoptotic neurons. A long-lasting and irreversible impairment of brain function, especially in the hippocampus occurs as a result of alcohol abuse during the period of development. Aim. This paper presents an overview of current knowledge about the effects of alcohol on neuroglia in the developing brain and in adults. Materials and methods. The literature review of the following databases has been conducted: EBSCO, PubMed, Science Direct, Springer Link. Conclusions. The results of alcohol research have shown that it affects the neurotransmission and fluidity of cell membranes, changing the activity of neurons. By binding to GABA receptor (GABA) and N-methyl-D-aspartate receptors (NMDA receptor for glutamate), ethanol suppresses brain function. In addition to increased sensitivity and susceptibility to the addictive effects of ethanol, the neurogeneration activity is intensified followed by the induction and release of pro-inflammatory cytokines, which in the first stage disrupt the cortical function hindering logical thinking and disrupting the limbic system, directly affecting the memory and learning processes. Next, the cerebellum is attacked, which results in the impairment of balance and motor coordination, and consequently acts on the brain stem, directly affecting the respiratory and circulatory control centers.
The impact of ademetionine and ipidacrine/phenibut on the NCAM distribution and behavior in the rat model of drug-induced liver injury
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2020) Muraviova, Diana; Kharchenko, Yuliia; Pierzynowska, Kateryna; Pierzynowski, Stefan Grzegorz ; Wolinski, Jarek; Dyomshyna, Olga; Zhyliuk, Volodymyr; Ushakova, Galyna
Introduction. Recently, more attention is being paid to the drug-induced liver injury (DILI) as a consequence of the tuberculos is treatment and the need for new medicine is emphasized. The use of isoniazid and rifampicin has a potentiating effect, which increases the risk of substancial liver damage. In turn, systemic accumulation of toxic metabolites leads to negative changes in various organs, including the brain. It causes an imbalance in biochemical and neurophysiological processes in the brain, ultimately giving the onset to the development of hepatic encephalopathy. Aim. The effects of rifampicin and isoniazid on the central nervous system have not been studied before and we aimed to evaluate the impact these two substances have on the neuronal cell adhesion molecules (NCAM) distribution and animal behavior in the rat model of DILI. Material and methods. The 24 male Wistar rats, weighing 180-220 g were used for the experiment and divided to the groups (n=6): 1 – control; 2 – rats with experimental DILI; 3 – rats with DILI plus the intravenous infusion of S-adenosyl-L-methionine at a dose of 35 mg/kg; 4 – rats with DILI plus a fixed combination of ipidacrine hydrochloride at a dose 1 mg/kg body weight and phenibut at a dose 60 mg/kg body weight daily for the last 14 days of the experiment. All experimental procedures were carried out in the accordance with the principles outlined in the current Guide to the Care and Use of Experimental Animals. The locomotor and research activities were studied in the open field test. The activity of aspartate aminotransferase (AST, ЕС 2.6.1.1) and alanine aminotransferase (ALT, ЕС 2.6.1.2) in the serum of rats were tested to confirm the liver damage. The quantitative analyses of soluble and membrane forms of NCAM were performed with ELISA. The ANOVA followed by a Tukey post-hoc test was used to assess statistical differences between groups. Results. Our investigation in the open field test revealed a significant decrease in the locomotor and research activity of rats after 28 days of rifampicin and isoniazid administration. The recovery of investigated parameters was observed in groups of animals treated with ademetionine (AD group) or combination of ipidacrine and phenibut (IP/PB group). We also observed that changes in rats’ behavior were consistent with alterations of the NCAM levels in the thalamus and hippocampus. Thus, the level of membrane NCAM was significantly decreased under DILI in both investigated brain regions (thalamus and hippocampus), while both AD and IP/PB treatments restored membrane NCAM levels towards those observed in the control group at least in the hippocampus. Conclusion. Obtained data suggests that both ademetionine and combinated drug containing ipidacrine and phenibut possesses neuroprotective properties and could prevent the decline in synaptic plasticity under antitubercular therapy.